ZONDER COMMENTAAR.

Op deze tropische laatste dag uit mijn arbeidzame (onderwijs) leven heb ik vanmiddag niet alleen genoten van het zomerse weer maar ook van de live-beelden van de Vuelta a Burgos. Zonder commentaar! Omdat Ziggo Sport op hun open kanaal de voorkeur gaf aan de training van de Formule 1 heb ik de etappe van vandaag via de livestream op de website van de organisatie bekeken. Dan hoor je alleen het zoeven van de wielen, de gesprekken tussen de koplopers, het zachte motorgeronk van de TV-motor en het ratelende geluid van de helikopter. Af en toe had ik de neiging om zelf het commentaar bij de beelden te leveren. Gelukkig heb ik dat niet gedaan om mijn buurtgenoten (via de openstaande balkondeuren) deze overlast te besparen. Het is ook een andere tak van sport zoals ik ooit eens met Tv-commentator José Been besproken heb. Een wielerspeaker was tot dusver toch meer iemand die het publiek moest enthousiasmeren en informeren in de tijd dat er nog publiek bij de wedstrijden aanwezig mocht zijn. De serene rust van de beelden van vanmiddag stonden in schril contrast met de ploegenpresentatie die vanmorgen te zien was. In een onophoudelijke woordenstroom stelde de Spaanse topspeaker Juan Mari Guajardo alle deelnemers voor. Met al hun uitslagen! Voor het beperkte aantal toeschouwers was het wel ideaal dat de renners hun hand op moesten steken toen ze genoemd werden. Met mondmaskers, bril en petje waren ze anders moeilijk te herkennen. Ook dat hoort bij het “nieuwe wielrennen.” Morgen herleeft met de Strade Bianche (het wordt stofhappen in Toscane) ook nog een beetje het “oude” wielrennen.

(De foto’s laten zien dat ook wij als wielerspeakers regelmatig voor ons commentaar gebruik maken van de live-beelden van TV)

TWEEDE POGING HULDIGING EK VELDRIJDEN YARA KASTELIJN.

Het lijkt al weer een eeuwigheid geleden, maar het was op de eerste vrijdag van maart dat ik gebeld werd door de organisatie van de huldiging van Yara Kastelijn dat die huldiging in Neerkant een dag later niet door zou gaan. Omdat er in een buurdorp een eerste geval van het Coronavirus was geconstateerd gaf de gemeente Deurne geen toestemming. Nu gaan we een nieuwe poging wagen op zaterdag 15 augustus. De Europees kampioene veldrijden wordt dan alsnog in het zonnetje gezet voor het behalen van haar titel. De huldiging vindt plaats in en rond Gemeenschapshuis De Moost aan de Moostenstraat 3. De organisatie houdt het nieuws over het Coronavirus nauwlettend in de gaten en doet er alles aan om de huldiging voor iedereen veilig te laten verlopen. Belangstellenden wordt gevraagd om vóór maandag 5 augustus een email te sturen naar huldigingyara@outlook.com en op te geven met hoeveel personen zij aanwezig zullen zijn. Als alles meezit wordt er in het weekend van 7 en 8 november in Rosmalen voor de tweede keer gestreden om de Europese titels veldrijden. Ik heb inmiddels een uitnodiging van de organisatie ontvangen om hier als microfonist te fungeren. Ook iets om naar uit te kijken!

TERUGBLIK LIEROP VRUUGER 1980.

De zomer van 1980 was voor veel wielerfans de zomer van de eindoverwinning van Joop Zoetemelk in de Tour de France. Voor mij stonden de zomermaanden van 40 jaar geleden vooral in het teken van de voorbereidingen voor Lierop Vruuger, een dorpsmanifestatie waarin het Brabantse dorpsleven anno 1900 werd uitgebeeld. Duizenden toeschouwers waren op zondag 24 augustus getuige van deze gedenkwaardige dag in mijn geboortedorp. Als enige van de vijf organisatoren had ik geen agrarische achtergrond en hield ik me dan ook vooral bezig met het papierwerk (de draaiboeken) en de publiciteit. De komende woensdagen in augustus blik ik terug op een van de zeldzame activiteiten buiten de wielerorganisaties waar ik bij betrokken was. Met veel foto’s, krantenknipsels en bewegende beelden van die dag. Bij het zoeken naar foto’s vond ik deze waar ons pap op te zien is.

HET WIELERNEST LIEROP IN VOORBEREIDING.

Nu ik mijn microfoon noodgedwongen weer heb opgeborgen (ook bij de lokale omroep SIRIS is sprake van een zomerreces) stort ik me weer op het opruimen van mijn (tot dusver) ongeordende wielerarchief. Ook om de informatie te kunnen vinden voor mijn “Wielernesten”. Eind deze week hoop ik dan ook de teksten voor mijn volgende “Wielernest” Lierop afgerond te hebben. Van het kerkdorp, waar ik ben opgegroeid, heb ik in de loop der jaren flink wat materiaal voor mijn wielerarchief verzameld. Tussen de foto’s vond ik er een die ik hierbij geplaatst heb. Met twee wielrenners uit de zestiger jaren die een belangrijke rol hebben gespeeld in mijn “wielerleven”: Henk van Seggelen en Jan Spetgens.

AGENDA DRUKSTE WIELERWEEK NU LEEG.

Het “ruikt” weer een heel klein beetje naar wielrennen nu ook de eerste UCI-wedstrijden na de herstart van het wegseizoen verreden kunnen worden. Mijn nieuwe KNWU-jurykleding hangt echter nog ongebruikt aan de kapstok. Dit zou voor mij als speaker de drukste week zijn geweest waar ik in acht dagen tijd maar liefst zes wielerwedstrijden in mijn agenda had staan. Dat was gisteren de Mijl van Mares in Maarheeze (voor de tiende opeenvolgende keer), vandaag de Pijl van Heerlerheide (de organisatie had mij vorig jaar al hiervoor benaderd), maandag de Kermisronde van Duizel “Om de gele trui” (dit keer niet op dezelfde dag als Daags na de Tour in Boxmeer), dinsdag het Spektakel van Steenwijk (waar ik elk jaar geniet van de grappen en grollen van mijn collega Jannes), vrijdag de RSM-Wealer Ronde van Maastricht (daar zou ik dit jaar ook debuteren) en volgende week zaterdag de Global-Tour d’Oospel in Ospel (zou dit keer ook niet samenvallen met de Mijl van Mares). Verder had ik woensdag ook nog naar Assen willen gaan om een kijkje te gaan nemen bij de European Youth Cycling Tour. Daar heb ik afgelopen jaren met veel plezier collega Marjo geassisteerd aan de micro. De afgelopen dagen heb ik ook kennis gemaakt met het “nieuwe” wielrennen door de livestream van de eerste UCI-meerdaagse de Sibiu Cycling Tour te volgen. Etappes die vanaf de start tot na de huldigingsceremonie werden uitgezonden met verslaggevers die vooral hun landstaal Roemeens spraken (ik hoorde af en toe een Italiaans woord) maar ook redelijk uit de voeten konden met Engels en Frans. Met weinig publiek bij de start en finish en heel brede podia. Maar vooral de mondkapjes bij de renners op het podium (de fles Astoria stond al klaar) vielen me op. Dinsdag start de meerdaagse Ronde van Burgos in Spanje die wordt uitgezonden via Ziggo Sport. Gelukkig dat er dan toch weer live-wielrennen op TV te zien is. Maar ook dat natuurlijk weer onder het bekende voorbehoud…

HERINNERINGEN AAN DE MIJL VAN MARES IN MAARHEEZE.

Vandaag stond in mijn wieleragenda de “Mijl van Mares” in Maarheeze genoteerd. Een “bijna thuis”wedstrijd waar ik op deze laatste zaterdag van juli voor de tiende opeenvolgende keer speaker zou zijn geweest. Ik heb heel goede herinneringen aan de wielerronde. Bij de 50e Mijl heb ik, op verzoek van de organisatie, die herinneringen op papier gezet.

Herinneringen aan de Mijl van 1967 … van de speaker van nu

De speaker van de 50e Mijl was in 1967 als bezoeker aanwezig bij de 12e editie van de wielerronde van Maarheeze. Hij heeft niet alleen mooie herinneringen aan die dag, maar heeft zelfs nog een programmablaadje van toen in zijn bezit!

We schrijven de zomer van 1967 toen we als elfjarige jeugdige wielersupporter met onze jongere broertjes vanuit onze toenmalige woonplaats Lierop op de fiets naar de wielerronde van Maarheeze gingen. Binnendoor via Sterksel. In die tijd volgden we de koersen via de radio, af en toe waren er wazige wielerbeelden op de zwart-wit tv te zien en knipten we alle verslagen uit de kranten. Vervolgens werden ze met behangerslijm in grote behangboeken geplakt. Op de wedstrijden luisterden we naar het kenmerkende stemgeluid van wijlen Cor Wijdenes (die overigens ook aan de wieg heeft gestaan van de Maarheezer wielerronde), galmde de instrumentale muziek van James Last uit de luidsprekers en snoven we de geur op van gemasseerde wielrennersbenen en gebrande pinda’s en de walm van friet en gebakken vis. Voor de prijs van 50 cent kochten we het programmaboekje en vulden met prachtige blokletters de deelnemers aan. Kortom… onze passie voor het wielrennen was niet meer te remmen. Nu zo’n 44 jaar later staan we voor het eerst aan de micro in Maarheeze: in de wedstrijd voor profs die de flitsende benaming “Mijl van Mares” heeft gekregen. Als opvolger van Jan Peeters (net zoals de eerder genoemde Cor Wijdenes jarenlang voorzitter van de medeorganiserende vereniging Wilhelmina uit Eindhoven) gaan we met onze “leermeester” de wedstrijd verslaan. Het zèlf beoefenen van de wielersport zat er destijds niet in omdat de voorkeur uitging naar de studie. Maar een drietal jongere broers (en later drie neefjes) zijn wel actief geweest in de wedstrijden. Wij zochten het in organiseren en presenteren. Eind jaren zeventig stonden we voor het eerst aan de microfoon in de schooljeugdvierdaagse de “Toer dur Lierup”. Later kwamen daar grote en kleine koersen bij. In de “Mijl van Mares” stonden we tot dusver regelmatig als toeschouwer langs het parkoers om de renners in actie te zien en de “echte” wielersfeer te proeven.

EINDELIJK WEER AAN DE MICRO! DE WIELERCAROUSSEL IN CHAAM. 

DAAGS NA DE TOUR WANDELEND OVER STRABRECHTSE HEIDE.

Vanmiddag kreeg ik , tijdens één van mijn zwerftochten over de Strabrechtse Heide (mijn persoonlijke challenge om de 80 kilometer te halen duurt nog tot eind deze maand), zoals dat heet “een heel apart gevoel van binnen.” Niet alleen van het geritsel van de bladeren op de grote stille heide of de paarse gloed van de tienduizenden heideplantjes. Maar ook van de gedachte aan de dag na de Touraankomst waarop ik vanaf het begin van de jaren negentig in Boxmeer de microfoon mocht hanteren. In een kakofonie van geluid en tienduizenden enthousiaste toeschouwers. Ik mis het heel erg!

Mijn eerste wielerpresentatie na de Corona-uitbraak staat voor aanstaande woensdag in mijn vrijwel lege agenda. Samen met het Westbrabantse Toptrio speakers Kees, Laurens en Johan interviewen we in vier verschillende horecazaken (op de dag van de Acht) in Chaam een aantal wielergasten. In de vorm van een “wielercaroussel” gaan we met de ons toegewezen gastspreker de horecazaken bezoeken, waar de Vrienden van de Acht aanwezig zijn. In 2012 was ik op uitnodiging van de “Vrienden”ook in Chaam om “aachterum”(zoals we bij ons in het dialect zeggen) bij één van de organisatoren een aantal renners te interviewen. Dat zou bij de vorige week overleden secretaris Theo van der Westelaken geweest kunnen zijn, waarvan morgen helaas afscheid genomen wordt. Eén van mijn gasten van toen was Bram Tankink, die we twee jaar geleden in zijn afscheidsjaar als prof Daags na de Tour in Boxmeer zagen winnen. Bram is er ook woensdag bij in het “wielernest” Chaam.

Wellicht als onderdeel van een “rouwproces” had ik tot gisterenmiddag niet veel zin gehad om Tv-programma’s met archiefbeelden van het wielrennen van vroeger te bekijken. Dat was nu wel het geval toen de NOS uitgebreid beelden van de Tour van 1980 (met de eindoverwinning voor Joop Zoetemelk) toonde. Met “kippenvelmomenten” die ik ook kende toen Andere Tijden Sport gisterenavond een terugblik liet zien op vijftig jaar Radio Tour de France, waar ik mee ben opgegroeid. En het kan niet op voor de wielerfans, want vanavond (op het tijdstip waarop ik normaal gesproken op deze maandag de winnaar in Boxmeer op het podium had mogen verwelkomen) wordt de documentaire van Ariane Greep “Joop! Eindelijk weer kampioen” vertoond. Ik ga daar eens extra voor zitten!

En voor de lezers van deze bijdrage die nog in sprookjes geloven… De inspiratie voor deze tekst heb ik vanmiddag tijdens mijn wandeling opgedaan. “Die meneer komt ook uit Lierop. Die weet ook dat hier een wolf rondloopt” hoorde ik een enthousiaste wandelaar tegen zijn neefjes uit Haarlem zeggen. Ik kon alleen maar instemmend antwoorden. Voor de kinderen heb ik het leed nog enigszins verzacht door te vertellen dat in de buurt van het eerste pad rechtsaf Roodkapje woonde…

PARIJS ONTWAAKT BIJ FINISH TOUR IN 1987.

Zonder de Coronaperikelen zou vanavond de slotetappe van de Tour de France op de Champs Élysées in Parijs verreden worden. We moeten nu (hopelijk) nog twee maanden hierop wachten… Mijn enige “live” kennismaking met een finalerit van de Tour dateert van 1987. Drieëndertig jaar geleden kregen we enkele dagen eerder het idee om met een aantal broers en zussen op die zondag een dagtrip met een touringcar te gaan maken naar de Franse hoofdstad. Het enige minpunt was dat we rond middernacht in Eindhoven moesten vertrekken en ’s morgens in alle vroegte (Paris s’éveille) in Parijs zouden arriveren. Verder kan ik me er niet zoveel meer van herinneren. Alleen dat we regelmatig in slaap sukkelden langs de “mooiste laan ter wereld”. Dat zou ook van de koers geweest kunnen zijn want wie herinnert zich nog de dagzege van de Amerikaan Jeff Pierce? De eindhuldiging met de Ierse Tourwinnaar Stephen Roche hebben we niet meer afgewacht omdat de bus op tijd vertrok richting Nederland. In de jaren daarna ben ik niet meer “live” bij een Tourfinish in de lichtstad aanwezig geweest. Dat had alles te maken met Daags na de Tour in Boxmeer waar ik in 1991 voor het eerst het commentaar als speaker mocht verzorgen. Die zondag stond vanaf dat moment jaarlijks vooral in het teken van de voorbereidingen hiervoor. Door het noodgedwongen verplaatsen van de Tour op de wielerkalender zou ik er dit jaar wel bij kunnen zijn. Nu het aantal Coronabesmettingen (in afwachting van een mogelijke tweede golf) weer toeneemt houd ik er zelf rekening mee dat de Franse autoriteiten dan de toegangswegen hermetisch zullen moeten afsluiten voor alle publiek…

ULTRA LANGE VAKANTIE INGEZET.