In memoriam Henk van Seggelen

Een minuut stilte in acht nemen tijdens een wielerronde is voor mij altijd een moment om stil te staan bij de vergankelijkheid van het leven. Vandaag in Mierlo, tijdens de jaarlijkse Kersenronde, raakte mij dit persoonlijk omdat dit voor mijn grootste wielervriend Henk van Seggelen was die vanmorgen overleden is. Enkele weken geleden heb ik afscheid genomen van Henk die al geruime tijd ernstig ziek was. Naar nu blijkt een definitief afscheid. Toen ik als jeugdige tiener de koersen rond de kerk in de regio afstroopte om de Lieropse renners in actie te zien was Henk één van mijn favoriete coureurs. Op het einde van de jaren zeventig kregen we persoonlijk contact omdat we beiden betrokken waren bij de oprichting van de wielersupportersclub in ons dorp. Onder zijn bezielende leiding maakte de “Toer dur Lierup” een nieuwe start, werd de plaatselijke wielerronde nieuw leven ingeblazen en startten we met de klassieke “Dr Pepper Race.” De grote kracht van Henk was om mensen bij elkaar te brengen. De vereniging werd door zijn enthousiasme dan ook steeds groter. Zijn zoons Patrick en Dave gingen wielrennen en met de grote steun van echtgenote Bernadet “ademde” het hele gezin wielrennen. Ik heb hem altijd gewaardeerd om de rust die hij kon uitstralen naar anderen. Het liefste op de achtergrond maar zó betrokken bij anderen. De laatste jaren ging zijn gezondheid achteruit. Zijn dagelijkse fietstocht bleef hij echter nog heel lang maken. Mijn herinneringen aan het laatste gesprek met hem blijven mij altijd bij. Ik wens Bernadet, Dave en Patrick en de overige familieleden heel veel sterkte toe.