Ik ben er nog stil van… Zes oud-leerlingen halen vandaag in het ED herinneringen op aan hun schooltijd bij mij in de klas. Bedankt voor de mooie woorden (ook de schrijver van het artikel Rinus van Houts). Over enkele maanden volgt het echte afscheid…
ONZE MEESTER, EEN ECHT SOCIALE VENT”
Rien van Horik zegt na 44 jaar het onderwijs vaarwel. De langste tijd stond hij in Someren-Eind voor de klas, tot groot genoegen van een zestal oud-leerlingen die herinneringen ophalen.
ED Correspondent Rinus van Houts
Vrijdagmiddag, bijna weekend. Door de geluidsboxen klinkt in alle klaslokalen van basisschool De Vonder in Someren-Eind de begintune van Radio Rakker. Het is 34 jaar geleden, toch kunnen Michel Mikkers, Rudi Swinkels en Fem van Houts zich dat nog goed herinneren. Zij zaten toen in groep 4 bij meester Rien van Horik: ,,Hij was de bedenker van deze leuke activiteit; we gingen op het puntje van de stoel zitten luisteren naar de stem van een van de andere leerlingen!”
De leerlingen mochten dan door de intercom nieuwsberichten voorlezen en meespelen in een hoorspel. Nog iets dat direct opkomt bij de naam van meester Rien; zijn verjaardagen. ,,Dat was een feest voor de hele klas. Met de fiets door de bossen naar Lierop, richting de familie Van Horik. Zijn moeder bakte dan pannenkoeken.”
Ilja Leenders, Frank van den Boomen en Ruud Briels zijn van schooljaar 2000. Ook zij mochten mee naar zijn verjaardag. ,,Toen woonde onze meester in Someren, in een appartement. Dat kenden wij in ’t Eind niet. Hij had een cd-speler en als je ernaar zwaaide, ging hij open.”
Beste uit kind
Onderwijzer Rien van Horik gaat er mee stoppen; hij stond 40 jaar in ’t Eind voor de klas en 4 jaar was hij werkzaam als invalskracht bij Prodas. In zijn oude klas zijn zes oud-leerlingen op verzoek bijeengekomen om zijn persoonlijkheid te kenschetsen. ,,Nu pas beseffen wij dat hij het vermogen heeft het beste uit een kind te halen, met een duidelijk modernere kijk op het onderwijs dan de meeste leraren toen. Hij begon de dag met het voorlezen van belangrijk nieuws uit de krant.”
Ze vonden hem ook niet streng, wel erg duidelijk in het lesgeven. ,, Van al de leraren die wij op de basisschool hebben meegemaakt, zijn vooral de verhalen van Rien blijven hangen. Het was een te gekke meester. Op vrijdagmiddag mocht iedereen gek doen. Zo heeft Michel een hele middag in een apenpak door de klas gelopen.”
Derde been
Met carnaval regelde hij de lampionnenoptocht. ,,Met de Drakenkop hebben we toen gewonnen. Hij met zijn creatie als de meneer met zijn derde been, dat was echt lachen.” Alert was hij ook, bijvoorbeeld toen hij zag dat iemand een kauwgom inslikte. ,,Tekende hij op het bord een kauwgomboom die steeds groter en groter werd en volhing met kauwgomballen.”
Als er niet genoeg rollen waren voor de jaarlijkse musical van De Vonder, dan schreef hij er een paar bij. ,,Elk kind mocht meedoen. Onze meester was een echt sociale vent. Hij zal al zijn leerlingen niet meer kennen, maar andersom herinneren zij hem nog wel.”
Bij het einde van schooljaar 2000 schreef hij in het schoolblad: ,,Ik hoop dat jullie later zeggen, het was een fijne tijd op De Vonder, wat heb ik er veel geleerd.”
De fotograaf, hovenier, verpleegkundige, manager, adviseur en reiniger zijn goed terechtgekomen. ,, Hoe hij ons les heeft gegeven, daar weten we niet veel meer van, wel van al die leuke dingen eromheen. Hij besefte dat je, als kind, niet alleen naar school gaat om te leren.”
De Klassefoto: Rudi Swinkels, met pet, Frank van den Boomen, Michel Mikkers, Fem van Houts, Ilja Leenders en Ruud Briels
