Nog steeds flink onder de indruk van het afscheid van Robbert vanmorgen in het crematorium in Heeze een terugblik op het afgelopen wielerweekend. Dat begon zaterdagmorgen in alle vroegte in Zuid-Limburg waar voor de 9e keer de “Kleeberg Challenge” verreden werd. Terwijl in Brabant bij mijn vertrek de zon nog volop scheen werd het naarmate ik verder in zuidelijke richting reed steeds donkerder. In Mechelen (wat ik graag het “Toscane van Limburg” mag noemen ) kwamen de oudste vier jeugdcategorieën, de nieuwelingen en de junioren in actie. De loodzware Kleeberg was op zich al een beproeving voor de deelnemers. Daar kwamen nu ook de wisselende weersomstandigheden bij: regen, zon en sneeuw (op 4 mei!). Evenals vorig jaar had de organisatie twee Brabantse speakers ingehuurd. Dat betekende voor mij een hernieuwde kennismaking met collega-speaker Laurens van de Klundert die een dag eerder al in het Limburgse land was neergestreken zonder (winter)jas. Gelukkig bleek er in eigen familiekring nog een trui voorhanden! Na afloop van de wedstrijden hebben we nog even met de organisatoren teruggekeken op een geslaagde wielerdag. De mannen in de rode jassen (het organisatiecomité) hadden vooraf via de sociale media volop reclame gemaakt voor hun klimkoers. Van de ene rode jas naar de andere rode jas is een kleine stap. Want een dag later waren we in het Kempendorp Netersel waar op Bevrijdingsdag de jaarlijkse “Hel” verreden werd voor de zeven KNWU- jeugdcategorieën. Op het kleine rondje van 1100 meter zag je ook nu weer het deelnemersveld in eenlingen en groepjes verdeeld voorbij komen en over de kasseien in de finishstraat “denderen.” Het plaatselijke wielercomité in samenwerking met de Stichting Wielerevenementen Het Snelle Wiel had opnieuw gezorgd voor toepasselijke ereprijzen in de vorm van een “kassei.” Ik heb zondag vooral de kinderen aan het woord gelaten die een aanmoedigingsprijs gewonnen hadden. Kinderen die normaal niet zo vaak op het podium komen en nu dè dag van hun nog korte wielerleven beleefden. Een dag eerder in Mechelen was daar nog een gelijksoortige beloning: de “Renner van de dag.” Zoals vanouds werden we als juryleden weer voortreffelijk verzorgd door de organisatie. Waarvan we hopen dat ze ook volgend jaar de 21e “Hel van Netersel” op de wielerkalender plaatsen. Tussen de wedstrijden tijdens het weekend in en tot gisterenavond laat ben ik druk bezig geweest om de teksten voor het afscheid van Robbert op papier te zetten. Als je dan twee dagen de jeugd in actie hebt gezien dan kan het niet anders dan dat je erbij stil staat dat ook hij bij de jeugd zijn eerste voorzichtige stappen op het wielerpad heeft gezet…