“Meester, ik heb je gisteren op televisie gezien. Maar je had wel rare kleren aan”, was vanmorgen het eerste wat ik van een leerling (8) in mijn invalklas hoorde. Ze had (toen haar papa naar het EK op TV zat te kijken) mijn stemgeluid herkend… Dat ik gisteren toch in beeld kwam tijdens de huldiging had alleen te maken met de aanwezigheid van de geluidsman achter de podiumwand. Want het ging natuurlijk niet om mij, maar om de deelnemers, deelneemsters, organisatoren, sponsors èn het publiek. Wat heb ik gisteren genoten van de echte veldritsfeer op de derde dag van het EK veldrijden op de terreinen van het Autotron in (C)Rosmalen. Niet alleen van de (vooral voor Nederland) hele mooie en spannende wedstrijden maar ook het ongeëvenaarde enthousiasme van de duizenden toeschouwers. Hopelijk hebben mijn collega Laurens van de Klundert en ik er ook een steentje aan mogen bijdragen. Op verzoek van de uitmuntende(!) organisatoren (de Stichting GP van Brabant en Libéma Profcycling) hebben we in overleg met Koopmans Geluid onze presentatiestijlen enigszins aangepast en kreeg ook de zorgvuldig uitgekozen muziek een belangrijke sfeerverhogende rol. Af en toe was het muziekvolume te overheersend en dus dreigde het zoetgevooisde stemgeluid van de microfonisten op het einde van de dag toch te gaan “kraken”. Het afsluitende drankje na afloop in het VIP-café zorgde weer voor een snel herstel van de stem. Over de eerste dag van het EK heb ik in een eerdere bijdrage geschreven. De tweede dag (zaterdag) was voor mij een extra lange dag. Na de EK’s voor de jongste Mastercategorieën (met Fast Eddy van Ijzendoorn als één van de winnaars) kleedde ik me (zoals de veldrijders dat vroeger deden) op het parkeerterrein in de auto om voor mijn volgende presentaties op zaterdag. Eerst het Wielercafé bij het EK (ik mocht voormalige veldritkampioen Richard Groenendaal en mijn favoriete cabaretier en wielerliefhebber Leo Alkemade interviewen) en daarna snel richting Bladel voor de Eindprijsuitreiking van het Belisol Eindhoven Kempenklassement. Om zes uur ’s morgens ging de wekker weer en kon ik me weer richten op het Europese kampioenschap. Zoals ik hierboven beschreven heb: een echt wielerfeest! En wie had dat kunnen denken toen ik vijf jaar geleden door Arie Slijters gevraagd werd om de eerste GP van Brabant in Den Bosch op het parkoers bij de Pettelaarse Schans van wielercommentaar te voorzien…
