IN MEMORIAM CHRISTIAN TIMMERS

“Hoi, Rien.

Ik besef mij terdege dat de volgende vraag veel te laat komt, maar goed. Ik ben momenteel bezig met het in elkaar draaien van het online magazine dat ik nog wil lanceren voordat ik volgende week met vakantie ga.  Mocht je nog tijd en zin hebben een verhaal in elkaar te steken, bijzonder graag. Lukt dat niet, dan schuif ik em graag door naar de eerstvolgende uitgave.  Met sportieve groet, Christian Timmers.”

Ik maakte “tijd” en “zin” want nog diezelfde avond ontving hij mijn bijdrage over duopresentatie. Het was ook het laatste mailcontact dat ik bijna drie weken geleden met Christian had. In de Franse Alpen sloeg het noodlot toe en ook ik werd door het vreselijke bericht van zijn plotselinge overlijden volkomen verrast. Mijn eerste kennismaking met Christian dateert uit zijn aktieve wielerperiode bij wielerclub Tempo in Veldhoven. Regelmatig heb ik zijn naam en die van broer Theo via de luidsprekers in mijn wedstrijdverslagen genoemd. Het was vader Henk (net als ik ook uit de Peelregio afkomstig) die mij als beginnende speaker had gevraagd om de ploegenvoorstelling te presenteren van de renners in het shirt van Arbeidsbureau-Start. Dat vertelde ik Christian ook toen hij vijf jaar geleden bij mij thuis aan tafel zat voor een interview over mijn wielerpassie. Voor zijn digitale wielertijdschrift Cyclingfanatics dat hij dat jaar had gelanceerd. Urenlang hebben we toen met elkaar gesproken en ik kan me herinneren dat hij op dat moment naarstig op zoek was naar een baan. Het liefst in relatie met de wielersport. We spraken ook over zijn deelname aan Alpe d’ HuZes ter nagedachtenis aan zijn vader en over zijn verzameling wielershirts voor het goede doel. In de tweede Tourweek stond Christian nog in bocht zeven van de legendarische Alpencol zijn streekgenoot Steven Kruijswijk aan te moedigen. In de loop der jaren heb ik op zijn verzoek verschillende columns geschreven voor zijn wielersite. Dit voorjaar maakte Christian weer een nieuwe start met Cyclingfanatics. Aan de vooravond van zijn vertrek naar de Franse Alpen kon hij vol trots zijn- wat later bleek-laatste digitale wielertijdschrift online zetten. Ik ben blij dat ik daar nog een bijdrage aan heb kunnen leveren. Christian zat nog vol plannen. Hij durfde zelfs te denken aan een papieren versie van Cyclingfanatics. Christian, bedankt voor jouw tomeloze inzet voor de wielersport hier in de Kempen. Je was nooit prominent aanwezig op de Kempische wielerkoersen, vaak op de racefiets met je rugzak en fotocamera buiten de schijnwerpers. Mogen Janneke, Femke, Stijn en alle verdere familieleden zich gesterkt voelen door de gedachte dat de wielerliefhebbers in deze regio Christian nooit zullen vergeten.

De laatste Cyclingfanatics