CORONA-BLOG 75: INDIANENVERHALEN EN NEILSON POWLESS
Elk kwartaal glijdt bij mij automatisch het literaire wielertijdschrift De Muur door de brievenbus. Jaren geleden kreeg ik het abonnement als verjaardagscadeau en sindsdien loopt het abonnement zonder iets te hoeven doen gewoon door… De nieuwste uitgave heeft als titel “Tour Masqué” gekregen en laat wielersportjournalist Jeroen Wielaert aan het woord over de Tour van dit jaar. Enkele jaren geleden heb ik hem ontmoet bij een Wielercafé in de Bredase wijk ’t Ginneken waar hij een aangename gesprekspartner was. Hoofdstuk zestien heb ik als eerste gelezen. Dat ging namelijk over de Amerikaanse beloftevolle prof Neilson Powless. Ik wist niet dat hij de eerste “native American” was die in de Tour van start is gegaan. Daarom in deze bijdrage ook nog wat andere “indianenverhalen.”
In onze kinderjaren speelden we regelmatig “koobooi en indiejaan” in de bossen en op de heide (de “prairie”) rond mijn geboortedorp Lierop. Op de “eeuwige” jachtvelden hebben we ongetwijfeld scènes nagespeeld uit legendarische westernfilms in zwart wit. Waarin de cowboys Duits spraken (we keken toen veel naar de Duitse TV die het begrip ondertiteling niet kende) en de indianen jeugdheld Kluk-Kluk imiteerden. Als onderwijzer in ’t Eind heb ik later zelfs een speelfilm in “Westernstijl” met de leerlingen opgenomen. Op de weide bij de familie van den Eerenbeemt, in een wigwamtent en met de muziek van Ennio Morricone op de achtergrond. Een geluidsopname van een echte pratende Indiaan van één van mijn Amerikaanse geluidenelpees maakte het nog levendiger. Ik moet hiervoor ongetwijfeld inspiratie opgedaan hebben tijdens mijn vakanties in Amerika waar ik bij de Navajo-indianen te gast was. Daar was gelukkig voldoende “vuurwater” aanwezig om na een maaltijd de hete Chilipepers in een origineel Indiaans bonengerecht te kunnen “blussen.” De Navajo’s voerden een regendans op ( die hete zomer van ’88 zou het overigens helemaal niet regenen) in de originele kledij. Daarna stapten ze in hun jeans en T-shirt op hun sneakers in hun pick-up trucks. In Tv-documentaires zag ik later dat de Indianen in het land van Uncle Sam vaak in erbarmelijke omstandigheden in reservaten leefden. Dat was de andere kant van de medaille.
Neilson Powless is een late afstammeling van de Oneidastam. Die in zijn prille jeugd de powwow-stammenbijeenkomsten bijwoonde. Door zijn ouders (vader was triatleet en moeder nam deel aan de Olympische Spelen in Barcelona) werd hij op jonge leeftijd besmet met het sportvirus. Hij reed twee jaar lang als prof in het shirt van Team Jumbo maar koos er dit jaar voor om over te stappen naar EF (“Eenden Fietsers”) Pro Cycling. Hier voelt hij meer vrijheid zonder trainingsprotocollen. Ook zijn zus Shayna heeft het wielrennen als haar beroep gekozen. Daarnaast is ze heel actief binnen de stichting Dream Catcher die zich inzet tegen de mishandeling van Indiaanse vrouwen en kinderen.
