maart, 2019 | Rien van Horik Cycling

In de glorieperiode van het mountainbiken (in het midden van de jaren negentig) stond ik voor het eerst aan de micro bij een mountainbikewedstrijd. Na de wedstrijd in het Deurnese Zandbos volgden een groot aantal nationale en internationale wedstrijden waarvoor ik als speaker werd opgesteld. Daarbij het EK in Rhenen en diverse NK’s. Als toeschouwer was ik er (in het kader van een jaarlijks familie-uitstapje) in het begin deze eeuw regelmatig bij als er in het Belgische Houffalize gestreden werd om de Wereldbeker. Zoals het er nu voorstaat, stond er voor dit jaar maar één cross country voor mij op het programma. Dat was afgelopen weekend in Berlicum de 23e uitgave van de “Grote Prijs Kivada Wielersport” De organisatie is elk jaar de eerste die hun voorkeur voor een microfonist bij de districtsconsul kenbaar maken. Zaterdag stonden er op het attractieve bosparkoers op “Engelenstede” een record aantal jeugdige bikers aan de start in de tweede wedstrijd in het kader van het LJC MTB (landelijke jeugdcompetitie). Bij de jeugd heb je ook al echte specialisten die zich beperken tot de mountainbikewedstrijden. Zondag stonden de diverse seniorencategorieën aan de start voor de opening van het landelijke crosscountryseizoen. Met de regionale bikers Micki van Empel, Maikel Govaarts en Arne Nuijs in hun categorie op de hoogste trede van het podium. Een oppermachtige Puck Pieterse was de beste bij de junior-vrouwen, terwijl Hannah van Boven de sprint van het leidende tweetal won bij de vrouwen. De Zeeuwse tweelingbroers Tim (eerste) en Mick (tweede) van Dijke hebben hun overstap van de junioren naar de elite/beloften goed verteerd. Bij het typen van deze bijdrage zie ik toevallig ook beide broers in beeld bij Omroep Zeeland bij De Derde Helft. Een goede zet van de organisatoren (WSV De Zwaan in samenwerking met de Whoopers) was om de wedstrijddag af te sluiten met de categorieën met de meeste deelnemers (èn lokale favorieten) zodat er ook nog publiek was bij de huldiging. De vrijwilligers hadden het parkoers al bijna opgeruimd toen we met de jury (en een Europees kampioen als gastheer) in De Hooghei aan tafel aan mochten schuiven. Een gezellige afsluiting van dit mountainbikeweekend. Komend weekend berg ik de microfoon even op om mijn sociale contacten (buiten het wielrennen) wat aan te halen. Want vanaf april staan er zestien weekends op rij in het teken van mijn wielerpresentaties.

Het thema veiligheid is de afgelopen dagen op allerlei terreinen actueel geweest. Ook op het gebied van veiligheid tijdens wielerwedstrijden worden er steeds strengere eisen gesteld. Daar hebben ook de organisatoren van de Ronde van Drenthe in de aanloop naar hun klassiekers mee te maken gehad. Er was zelfs even sprake van het niet doorgaan van de wedstrijden. Gelukkig was dit niet het geval. Bij aankomst in Hoogeveen werd ik zaterdag al enigszins verrast dat ik de teampresentatie (in totaal 45 ploegen) alleen zou moeten verzorgen in de “Tamboer”. De opzet bleek dit jaar ook anders: waar in het verleden gezellig keuvelende renners en rensters aan tafel hun collega’s bij de teampresentatie voorbij zagen komen werden ze nu in een theaterzaal aan het publiek voorgesteld. Met dank aan mijn collega-speakers Harry Middeljans en kamergenoot Laurens van der Klundert die een strakke regie voerden en de ploegen op tijd binnen loodsten. Een verbetering deze manier van ploegenpresentatie. Ik had ook bij de vrouwen Europees kampioene Marta Bastianelli en bij de mannen Pim Lighart aan de microfoon die over hun meest ideale scenario van een dag later mochten vertellen. Na een aantal glazen Affligem tijdens de gezellige nazit in ons hotel zochten we iets later dan gebruikelijk onze hotelkamer op. Voor de Women’s World Tour Ronde van Drenthe en de zestigste(!) Albert Achterhes Ronde van Drenthe op zondag beperkte ik me tot verzorgen van het commentaar bij de doorkomsten en het wedstrijdverslag met een monitor voor me. Leuk vond ik het om tussendoor ook de jeugd (en mijn enthousiaste collega-microfoniste Marjo Nijmeijer) in actie te kunnen zien. Door een windvlaag vielen een groot aantal dranghekken om in de finishstraat. Gelukkig werd er op dat moment niet gefietst. Zowel bij de heren als bij de vrouwen was het zondag een ware helletocht. De vele beklimmingen van de Col du VAM, de keienstroken en de regen en wind maakten het extra zwaar. Met een spannende finale bij de vrouwen waarbij de Europese kampioene Bastianelli won en mijn beide streekgenoten (en trainingsmaten van elkaar) Robbert de Greef en de latere winnaar Pim Ligthart de finale kleurden. Tijdens de afsluiting in de “Tamboer” werd er uiteraard ook gesproken over de val van een aantal motards en motorordonnansen. Veel beterschap en een spoedig herstel gewenst! De drijvende krachten achter de organisatie, het echtpaar Femmy en Huub van Issum, zagen er na afloop zichtbaar vermoeid uit. Ik heb grote bewondering voor de Drentse wielerorganisatie om met zoveel tegenslag om te kunnen gaan. Mijn wielerbedrijvigheden beperkten zich vorige week overigens niet alleen tot de presentaties. Zo was ik vorige week woensdag aanwezig in het gezellige wielercafé de Velosoof in Eindhoven waar ED-wielerkenner Rik Elfrink met organisatoren in gesprek ging in het kader van het Belisol Eindhoven-Kempenklassement. Het paginagrote artikel verschijnt a.s. zaterdag in het ED. Vrijdagavond had ik gevolg gegeven aan de uitnodiging om in Knegsel de “Kick-Off” bij te wonen van de SIMAC-Omloop der Kempen. Het moge duidelijk zijn: ook in Veldhoven en omgeving ruikt het naar wielrennen!

Eekhoorntjes die uit een boom gewaaid zijn, ontwortelde bomen over het wegdek, schade aan huizen en geparkeerde auto’s. Een kleine greep uit het nieuwsaanbod over de storm van zondagmiddag. Gisteren werd het wegseizoen van ons wielerdistrict traditioneel geopend met de “Omloop van Schijndel”. De plaatselijke wielervereniging moest vorig jaar de wielerronde afblazen omdat er een dag eerder nog sneeuw lag op het parkoers. En ook dit keer kenden de organisatoren van de “GP Jozon” geen geluk. De wedstrijd op het 6 kilometer lange parkoers (vooral door het buitengebied met veel open stukken) voor nieuwelingen was een levendige koers die gewonnen werd door de sterke Drent Bjarne Hemme. Bij de junioren begon het al wat meer te waaien en waren er coureurs bij die door de windstoten in de berm verzeild raakten. De koers die in de finale nog werd ingekort stond vooral in het teken van de vroege vlucht van zeven renners. Daaruit bleven de latere winnaar Lars Boven (zoon van) en Enzo Leijnse in de finale over om te strijden om de overwinning. Het publiek werd vanuit de koers geïnformeerd door mijn collega Frank Hoogers die zijn debuut als wielerspeaker in een wegwedstrijd maakte en dan direct achterop de motor in deze weersomstandigheden. Een echte vuurdoop dus. Hij was door de felle wind die in zijn microfoon blies niet altijd even goed verstaanbaar. Toen verschillende dranghekken omwaaiden en de achterzijde van de cateringtent met vereende krachten recht moest worden gehouden kreeg de organisatie en jury te horen dat er door de felle rukwinden ook problemen waren aan de achterzijde van het parkoers. Dan moet er een besluit genomen worden om de veiligheid te waarborgen. Natuurlijk zijn er dan voor en tegens bij het besluit dat genomen werd (in onderling overleg met organisatie, KNWU-jury en beveiligers) om de wedstrijd voor elite en beloften te annuleren. Overigens had zich bijna éénderde van het deelnemersveld al eerder afgemeld… We hebben daarna een aantal renners gesproken waarvan de vorige winnaar Thomas Koep veel begrip toonde voor het afgelasten. De Duitser (die meer dan 500 kilometer moest afleggen om erbij te kunnen zijn) vertelde zelf al na zijn verkenning van het parkoers dat het niet geheel zonder gevaar was geweest. Op sommige gedeelten van het parkoers gaf zijn fietscomputer een gemiddelde snelheid van 18(!) kilometer per uur aan. De afgelasting was niet alleen jammer voor de enthousiaste organisatoren van de wielervereniging maar ook voor de even enthousiaste hoofdsponsor Jos Strik van “Jozon” die de wedstrijd vóór zijn deur omgedoopt zag worden in de GP JoWind…

19-omloopvanschijndel-nw-10-3-2019-01-fullscreen

Met de beelden van de magistrale overwinning van Annemiek van Vleuten in de nu al legendarische Strade Bianche op het netvlies kijken we met veel plezier terug op de teampresentatie van het Snelle Wiel-Bestronics. Drie jaar geleden vond de vorige ploegenvoorstelling nog plaats bij medesponsor de Tipmast in Bladel. Dit keer was het gezelschap fietsende clubleden zo groot dat men was uitgeweken naar gemeenschapshuis den Tref in Hapert. Aan de hand van een minutieus draaiboek vond de presentatie gisterenavond in sneltreinvaart plaats. Wel moesten de renners en rensters lange tijd achter het doek wachten voordat de bevlogen voorzitter Robert de Louwere zijn enthousiaste verhaal over de relatie tussen de vereniging en de sponsors had verteld. De kern van zijn verhaal was de vorm van clubsponsoring waarbij ook de renners werkzaam kunnen zijn bij één van de sponsors. Zoals bij de nieuwe kledingsponsor Byldis dat internationaal opereert. Ook spraken we met Anton van Limpt (hoofdsponsor Bestronics) die haar sponsorschap flink had uitgebreid door ook de naamgever van de club te worden. De strakke nieuwe kleding en het opvallende nieuwe clublogo zorgen ook voor een nieuwe eigentijdse uitstraling in de komende drie jaren. Verenigingen die mij vragen om hun ploegenpresentatie te presenteren weten dat ik me strikt aan het draaiboek houd. Het gaat namelijk niet om mij maar om degene die ik interview! Ik vond het een hele eer om op het einde van de teampresentatie de uitreiking van de Theo Kraaijvanger Bokaal te mogen presenteren. Nellie Kraaijvanger mocht ditmaal twee bokalen uitreiken: aan Piet Gijsbers voor zijn geschreven aandacht voor de Bladelse vereniging (Piet die overigens in 1987 ook al eens de bokaal in ontvangst mocht nemen) en wielerfotograaf Theo van Sambeek die ook gisteren veel foto’s heeft gemaakt. Morgen begint voor mij het wegseizoen traditiegetrouw met de “Grote Prijs Jozon” in Schijndel. Vorig jaar werd de openingswedstrijd afgelast in verband met de sneeuwval een dag eerder en een jaar daarvoor waren er zoveel renners bevangen door de kou dat hoofdsponsor Jos Strik zijn infrarood cabines en whirlpools beschikbaar stelde om de renners weer op temperatuur te laten komen. Mijn nieuwe collega Frank Hoogers uit mijn buurgemeente Asten assisteert mij morgen door het commentaar op het 6 kilometer lange parkoers vanaf de motor te leveren. Voor mij wordt het morgen de start van een wegseizoen waar ik (voorlopig) maar liefst 90 dagen in mijn agenda heb staan voor mijn wielerpresentaties.
(Foto’s: Theo van Sambeek)