Een gedroomd podium gisteren bij de profs in Daags na de Tour in Boxmeer! Met Mike Teunissen uit “Yellowstein” op de hoogste trede als winnaar, Wout Poels op de tweede plaats en streekgenoot Steven Kruiswijk (net zoals in de Tour) op de derde plaats. Zowel Mike en Wout hebben hun jeugdopleiding bij mijn wielerclub Buitenlust genoten, terwijl “Stevie” zijn wielerloopbaan startte bij TML-Dommelstreek. De huldiging op het eindpodium was de afsluiting van een enerverende wielerdag. Door verslaggeefster Lidwien Gevers van het NOS-Journaal werd ik “geïnterviewd” voor het Zes-uurjournaal. Dat bleek een list te zijn om Rondebaas Pierre Hermans de gelegenheid te geven om mij te huldigen omdat ik er voor de 25e keer bij was. Zelf heb ik niet meegekregen dat collega-jurylid Joop Reinders voor zijn vele verdiensten voor de wielersport een Gouden Wiel van de KNWU in ontvangst mocht nemen. Op dat moment was ik bezig met de presentatie van de Meet & Greet op de podiumwagen. Wat een enthousiast publiek! Opnieuw stond ik gisteren samen aan de micro met de “Voice of Cycling” Kees Maas die de toeschouwers op zijn geheel eigen wijze nog enthousiaster kon maken. Tevreden gezichten zag ik ook bij de deelnemers en deelneemsters. Zoals bij het NK voor journalisten dat voor de eerste keer in Boxmeer plaats vond. Robert de Jong won de gecombineerde wedstrijd voor junioren en amateurs terwijl Marianne Vos de snelste dame was in de dernykoers. De wedstrijd in het kader van de Bedrijvenbokaal heb ik niet kunnen volgen omdat ik toen de Meet & Greet bij de Rochusrotonde van commentaar mocht voorzien. Mijn broers waren in groten getale aanwezig: in het AD en het ED kwam ditmaal onzen Bart aan het woord. Met dank aan de (amateur) fotografen waarvan ik de foto’s bij deze tekst geplaatst heb! De koffer is gepakt en nu snel naar Assen voor de EJCT…
In de jaren negentig van de vorige eeuw werd ik regelmatig als speaker opgesteld in de beginjaren van het mountainbiken in ons land. Ook bij diverse nationale kampioenschappen stond ik vanaf 2000 aan de micro. Omdat je steeds meer verschillende disciplines in het mountainbiken hebt is het aantal cross-countrywedstrijden flink verminderd in de loop der jaren. En daarom vond ik het weer een verademing om het afgelopen weekend op Watersley in Sittard het GIANT KNWU NK Mountainbike van commentaar te mogen voorzien. Met de hulp van parkoersbouwer en de eerste Olympische kampioen in de historie Bart Brentjens was er op het terrein van het Watersley Sports & Talent Park een uitdagend parkoers uitgezet. Met op zaterdag de titelstrijd bij de masters en de amateurs-sportklasse en op zondag de overige categorieën. Misschien had het loodzware parkoers op zaterdag een aantal masters afgeschrikt want ook nationaal kampioen Maikel Govaarts (Masters 40+) vond het aantal starters aan de lage kant. Ook op de overmacht van Patrick Jansen (Masters 50+) stond geen maat. Micki van Empel veroverde ondanks een “leegloper” de nationale driekleur bij de amateurs en sportklasse. Na de huldigingen in de “Tent” kwamen de Funklasserijders in actie. Daarna begon het te onweren en flink te regenen bij de Kids en Teenrace. Toen de donderwolken en regendruppels verdwenen waren werd er (door de snelle inzet van de medewerkers en medewerksters) nog een alternatief rondje gereden. We zouden de nacht doorbrengen in één van de prima geoutilleerde “mix-houses” op het Watersley-terrein. Eerder op de avond hebben we nog gezellig “gebuurt” en gedronken op een terras in het centrum van Zitterd. Bij terugkeer bleek de slagboom gesloten te zijn zodat we fris en monter mochten wandelen naar onze tijdelijke verblijfplaats. Zondag stond de tweede dag op het programma. Niek Hoornsman reed zich naar de kampioenstitel bij de junioren. Daarna was het voor ons (en mijn collega-juryleden in de jurybus) zaak om alert te blijven met vier verschillende vrouwencategorieën in één wedstrijd (leve het transpondersysteem!). Anne Tauber won met ruime voorsprong de rood-wit-blauwe trui bij de elite-vrouwen, Ceylin del Carmen Alvarado was de beste belofte-vrouw, Puck Pieterse soleerde naar goud bij de junioren-vrouwen, terwijl Annemoon van Dienst bij de nieuwelingen-meisjes won. Dankzij de medewerking van hoofdsponsor Giant zorgde New Media Corporation voor prachtige beelden via de livestream. Daar was ook te zien hoe Chris van Dijk de nieuwelingentitel mee naar Ede nam, hoe Mick van Dijke zijn tweelingbroer Tim vooraan afloste bij de beloften en goud veroverde en hoe de Zeeuwse Limburger Milan Vader naar een verdiende overwinning reed bij de elite-mannen. De “thuisrijder” had vooral bij de organisatoren heel veel fans. Ik heb met bewondering gekeken naar de inzet en het improvisatietalent van deze jonge en energieke organisatie. Chapeau! Ik hoop dat de jarige Joop Petit op zijn vakantieadres er via de livestream ook van genoten heeft. In september ben ik er weer voor de Watersley Ladies Challenge en de Watersley Mixed Battle.
De etappewinnaar van vandaag in de Tour Caleb Ewan heeft zijn jeugdopleiding als wielrenner vooral op de Australische wielerbanen genoten. Dat is ook het geval met de Australische mannen en vrouwen die gisteren in de 27e Kermisronde van Bergeijk aan de start stonden. Nadat collega Jan Peeters zoals vanouds de “Dikke Banden-race” voor de schooljeugd van commentaar had voorzien mocht ik de microfoon hanteren bij de nieuwelingen. Daar toonde Groninger Kevin Kuiper zich de snelst…e vóór streekfavoriet Jesse Kramer. De wedstrijd werd georganiseerd in plaats van de Kempencupwedstrijd voor recreanten. Bij de vrouwen kende de helft van het deelnemersveld een buitenlands tintje. Daarbij ook de 18-jarige Sarah Gigante (met Italiaanse en Nederlandse roots) die in januari verrassend de nationale Australische wegtitel veroverde. Zij kon niet voorkomen dat mijn dorpsgenote Evy Kuijpers na twee eerdere podiumplaatsen in het wielerdorp Bergeijk nu de overwinning naar zich toe haalde. Dat deed ze vóór Thalita de Jong (gelukkig weer terug in het wielerpeloton) en de Australische universitair studente Giorgia Whitehouse. Voormalig geletrui-drager in de Tour de France Henk Lubberding loste het startschot bij de elite en beloften. Op een vernieuwd parkoers en gadegeslagen door aanmerkelijk meer toeschouwers dan vorig jaar was het al vanaf de start duidelijk dat de lichtblauwe brigade van de Sunshine Coast de wedstrijd zou domineren. Niet vreemd omdat ze ook op het onderdeel ploegachtervolging op de baan tot de absolute wereldtop behoren. In de finale sprintte Kelland O’Brien naar zijn eerste buitenlandse overwinning vóór zijn landgenoten nationaal kampioen Michael Freiberg en Sam Welsford. Voorafgaand aan de huldiging werd de ernstig zieke wielerman in hart en nieren Jan Brekelmans in de bloemen gezet door de voorzitter van het Wielercomité Bergeijk de Laarbeekse burgemeester Frank van der Meijden. Ook voor mij een emotioneel moment. Dat was ook de ontmoeting met junior Rick Wouters die een maand geleden ernstig gewond raakte bij een trainingsongeval maar waarvan het herstel gelukkig gestaag vordert. Na afloop van de wielerronde hebben we nog in de VIP-tent aan de overzijde van de jurybus van de “nazit” genoten. Morgen zijn we voor de finalerit van de Wielerstimuleringsdagen (de klassieker!) weer in dezelfde regio als speaker actief. Komend weekend staat voor mij het NK MTB op Watersley in Sittard op het programma. Hoewel het aantal presentaties bij mountainbike-wedstrijden bij mij aanzienlijk geslonken is blijft het mountainbiken voor mij nog steeds één van mijn favoriete wielerdisciplines.
Als je ’s morgens om half zes de wekker hoort gaan en je ploft ’s avonds om half elf thuis neer op de bank dan kun je met recht spreken van een ultra-lange wielerdag. Dat was zondag het geval bij de strijd om de nationale titels bij de diverse masterscategorieën in Nieuwkuijk. Door een noodlottig ongeval (niet aan het wielrennen gerelateerd) kon voor de eerste vier categorieën geen gebruik worden gemaakt van het volledige ruim zeven kilometer lange parkoers. Daardoor moesten …ook een aantal categorieën gezamenlijk van start gaan. Hans van Bavel toonde zich het snelste bij de 70-plussers en had in de kopgroep ook gezelschap van schoondochter Debby van den Berg die achter Bianca van den Hoek zilver veroverde bij de masters vrouwen. Op de eindsprint van meervoudig nationaal kampioen Ron Paffen bij de 60-plussers stond geen maat, terwijl Bert Bakker de kampioenstitel veroverde in de categorie 65-69 jaar. Bij de huldigingen werden we geassisteerd door twee prominenten van de organiserende vereniging Team Brabant 2000 handbikester Laura de Vaan en ex-prof Bart van de Ven (66 jaar lid). Op een parkoers waar aanzienlijk meer dranghekken stonden dan er toeschouwers waren gingen de overige gouden medailles naar André van Reek (50+), Edwin Ophof (55+), Patrick Somsen (40+) en de mij onbekende Friese Groninger Jack Kuper (30+). De laatste wedstrijd werd eveneens ontsierd door een massale valpartij waarna de koers geneutraliseerd werd. Bij de komst van de ambulances reageerden mijn jury-collega’s in koers bijzonder alert door de renners een aantal rondes te laten rijden op de achterste “lus”. De verzorging van de jury was prima! Na afloop mochten we (in het gezelschap van bestuurslid en coureur Roland van der Sloot) genieten van een heerlijk diner bij de “Molen”. Daarvóór hadden we samen met organisator René Balm de organisatie van het NK geëvalueerd. René was vorig jaar na het NK in Eindhoven direct gestart met de voorbereidingen voor dit jaar en verdient alle credits! Vanmiddag vertrekken we naar Bergeijk voor de jaarlijkse Kermisronde in het kader van het Belisol Eindhoven Kempenklassement. Ik heb gisteren flink wat tijd in de voorbereiding voor de vrouwenkoers gestoken omdat bijna de helft van het deelnemersveld een Australisch tintje heeft. Gisterenavond was ik in Gemert om samen met enkele leden van de Handelse tourclub het “Wielercafé” voor te bereiden dat op zaterdag 24 augustus in het kader van hun jubileum in Handel plaats vindt.
Terwijl 1850 wandelaars in mijn woonplaats Someren uit de “nacht” van de Kennedymars tevoorschijn kwamen vertrok ik zondagochtend naar Berg en Dal voor de derde editie van de “Omloop Der Zeven Heuvelen.” Ik ben er vanaf de voorloper (het NSK) actief als speaker en zie de organisatie van het wielerevenement elk jaar weer gestaag groeien. Initiatiefnemer en voorzitter van de organiserende stichting “Wielerevenementen Mercurius” Joost van Wijngaarden had voor deze editie gekozen voor een andere start-en finishlocatie. De start vond zondag plaats op het terrein van het Afrika-museum, terwijl de finishlijn op de top van de van Randwijckweg was getrokken. Met onbetwiste scherprechters als de Oude Hollenweg, de Vogelsang en de Zeven Heuvelenweg was het dit keer extra zwaar. Een parkoers dat door de beklimmingen zeker ook geschikt zou zijn voor een NK. Vóórbij de aankomstlijn was het “Village Arrivée” ingericht waar de toerfietsers van FAKRO’s Mooiste zich na afloop van hun toertocht verzamelden. Daar konden eveneens de aanwezige wielersupporters genieten van de beelden op het grote scherm van de ploegentijdrit in de Tour. Regelmatig wandelde ik met de draadloze microfoon naar het scherm, waarop ik Jumbo-Visma zag schitteren. Het wedstrijdprogramma werd zondagmorgen geopend met de druk bezette wedstrijd voor de amateurs, waar hoofdstedeling Ward Koster zich de snelste toonde van een kopgroep van drie coureurs. Het intermezzo met de Kids Bergsprint is voor herhaling vatbaar al mocht het deelnemersveld wel wat groter zijn. Bij de recreanten was het een ware afvalrace die gewonnen werd door streekrenner Youri Berendsen. Een bijzonder levendige wedstrijd was de klassieker bij de elite-beloften in het kader van de Nederlandse Loterij-Clubcompetitie. Bij vrijwel elke ontsnapping waren renners van De Jonge Renner (ook Jumbo-Visma!) betrokken. Rens Tulner bleek de snelste van een steeds verder uitdunnende kopgroep. Volgend jaar op zondag 14 juni hoop ik er weer bij te kunnen zijn als de “ODZH” onderdeel is van het WK wielrennen voor studenten. De organisatoren waren ook bijzonder te spreken over het enthousiaste verslag van mijn collega achter op de motor Jannes Mulder die te elfder ure nog was “ingevlogen”(om in duivensporttermen te blijven) om de onfortuinlijke Frank Hoogers te vervangen. Jarenlang ben ik de vaste “sidekick” van Jannes in zijn thuiswedstrijd het “Spektakel van Steenwijk.” Helaas kan ik er deze zomer niet bij zijn omdat ik op die dag al in Alkmaar verwacht word voor het Europees Kampioenschap. Hoewel ik er niet op gerekend had kreeg ik afgelopen weekend de eervolle uitnodiging om (samen met collega Laurens van de Klundert) de microfoon te hanteren tijdens het EK. Mijn vorige EK op de weg dateert van 2012 toen ik in het Zeeuwse Goes de vriendin van de tot dusver laatste Nederlandse geletruidrager op het podium mocht verwelkomen als Europees kampioene tijdrijden bij de junior-vrouwen…
Ik dacht dat ik met het over de meet schreeuwen van Mathieu van der Poel in de Amstel Gold Race mijn ultieme wielermoment van dit wielerjaar had beleefd. Maar ik ga daar nu toch aan twijfelen toen ik zaterdagmiddag in mijn huiskamer op TV de sprintzege van mijn landgenoot Mike Teunissen in de eerste Touretappe had gezien. Op het moment dat zijn ploeggenoot Dylan Groenewegen ten val kwam had ik al een jeugdfoto van Mike klaar gezet om op Facebook te kunnen plaatsen. Met kippenvel op mijn armen zag ik Mike als winnaar over de finish komen. Opvallend dat de Vlaamse commentatoren op Sporza meteen door hadden dat het om Mike ging en dat de Nederlandse commentatoren bij de NOS nog twijfelden. Een voormalig wereldkampioen veldrijden bij de beloften die Peter Sagan (als junior al eens tweede bij een WK cyclocross) met nipt verschil klopte. Ik had op TV in de voorgaande weken in de Vierdaagse van Duinkerken, de Hammer Stavanger en de ZLM Toer al gezien hoe gemakkelijk hij reed. Een stukje wielergeschiedenis volgt. Mijn broer Bart (toen nog Engelbert genoemd) reed samen met vader Martin (vandaag jarig!) in de jaren tachtig voor de ploeg van R&B Glas-Gebroeders Martens Bouwmaterialen. Onzen Bart fungeerde regelmatig als “leadout-man” voor de rappe Martin die in het peloton wel de Bontempi van het amateurpeloton werd genoemd. Zodat duidelijk is waar Mike die snelle sprintersbenen van heeft. Maar ook de opa van Mike en Britt de helaas veel te vroeg overleden Theo Theunissen beschikte als coureur over een sterk eindschot. Toen onzen Bart gestopt was als actief wielrenner ging hij zich bezig houden met de begeleiding van jonge talentvolle jeugdrennertjes bij de regionale wielerclub Buitenlust. Op een avond kreeg hij een telefoontje van de jonge Mike (8 jaar) of hij ook een keer mee mocht komen trainen op het Helmondse wielerbaantje. Direct al viel de vechtlust van het jonge blonde “menneke” uit Ysselstein op. Niet alleen op de weg maar ook in het veld. Niet vreemd omdat vader Martin in de winterperiode jarenlang veldrittopper Frank van Bakel begeleidde. In de loop der jaren ben ik Mike blijven volgen. Regelmatig heb ik hem na afloop van de koersen aan de micro gehad en was hij een uitstekende gesprekspartner bij Wielercafés in de regio. Altijd voor de volle honderd procent gesteund door zijn ouders Martin en Anita en zijn jongere zus Britt. Die bij de vrouwen gisteren nog een podiumplaats (derde) behaalde in de wielerronde van Hoogkarspel. Hoewel mijn pensionering gelukkig voorlopig nog enige tijd wordt uitgesteld heb ik nu al een hoofdstuk gereserveerd voor het “Wielernest Ysselsteyn” in mijn nog uit te geven boekwerk de “Pedaalridders van de Peel”. Want welk dorp kan bogen op een gele truidrager en winnaar van de witte trui (buurjongen Peter Winnen) die bijgeschreven kunnen worden in de annalen van de Nederlandse wielerhistorie? De afgelopen dagen heb ik veel voor de buis doorgebracht om de gele truidrager in beeld te zien. En dan valt het me op dat ook Mike het als een waanzinnige wielerdroom ervaart!
Mijn jaarlijkse aanwezigheid als microfonist bij de meerdaagse “Acht van Bladel” voelt telkens weer als “thuis komen.” De organisatoren (de Stichting Wielerevenementen Het Snelle Wiel) hadden ook dit jaar gezorgd voor een aantrekkelijk wedstrijdprogramma. Vrijdagmiddag vonden de inleidende vergaderingen plaats in het Gemeentehuis van Bladel. De driedaagse voor junioren staat internationaal bekend als een kweekvijver voor jonge wielertalenten. In deze editie was er ook sprake van een kweekvijver voor jonge juryleden. Tijdens de ploegleidersvergadering kreeg ik de vraag of de wedstrijdleider een Brit was gelet op zijn perfecte Engelse uitspraak. Maurice Nijmeijer is een echte Drent en zelfs oud-deelnemer aan de “Acht” als generatiegenoot van voormalig eindwinnaar Danny van Poppel. De eerste etappe op vrijdagavond eindigde in een millimetersprint waarin de Twent Ian Spenkelink nipt de Nieuw-Zeelander Finn Fisher-Black klopte. Na een goede nachtrust in Motel Steensel ging het zaterdagochtend richting Lierop waar het startsein van de tweede rit gegeven werd. Koersdirecteur Richard van Hout had ons (het bestuur van TSC Solo) enkele jaren geleden al benaderd of wij de start van een rit in de “Acht” wilden organiseren. Na enkele jaren afwezigheid mocht ik in het kerkdorp waar ik ben opgegroeid weer wielrenners verwelkomen. De Bladelse organisatoren, mijn collega-juryleden en de gasten waren bijzonder te spreken over de gastvrije ontvangst in Lierop. De tweede rit zelf leverde een overwinning op voor rassprinter Olav Kooij, terwijl Lars Hohmann de gele leiderstrui kon overnemen. Na de gezellige barbecue op zaterdagavond bij één van de hoofsponsoren MS Schippers (waar de nieuwe start-en finishlocatie dit jaar te vinden was) stonden er voor zondag twee etappes op het programma. De rit op zondagochtend op het plaatselijke parkoers stond in het teken van de solo van de Brit Max Walker, die hier zijn eerste overwinning behaalde. Robin Blummel sprintte naar de zege in de afwachtingswedstrijd voor elite, beloften en amateurs. De snelste tijdrijder in de slotrit van de “Acht” was nationaal tijdritkampioen Lars Boven. ZERO Gas De Jonge Renner kon vervolgens feest vieren door de eindoverwinning van Lars Hohmann die zijn gele leiderstrui van Hapert Aanhangwagens niet meer zou afstaan. De wielerclub met een rijke wielerhistorie (een hele rits gele truien in de Tour) Willebrord Wil Vooruit veroverde het ploegenklassement. De huldigingen werden telkens verricht door de charmante en vooral ook spontane ronde-miss Charlot van Gisbergen. Zij stond erop dat ik met haar op de foto zou gaan! Na afloop heb ik nog enige tijd doorgebracht op het gezellige terras om vroegere wielerherinneringen op te halen. Maar om ook vooruit te kijken naar een mogelijke 71e “Acht van Bladel”. Er drijven namelijk donkere wolken boven deze meerdaagse als de politie-inzet daadwerkelijk zou verdwijnen. En dat zou heel erg jammer zijn als deze “kraamkamer” voor jonge wielertalenten verloren gaat!
