Op een terrein bij Stanserhorn, waar jarenlang de mountainbikers in actie kwamen, werd er in Heeswijk-Dinther voor het eerst een cyclocross verreden: de eerste Van den Akker Aqua Service-veldrit. De organiserende Stichting Wielerevenementen Bernheze (onder leiding van Mart van Zandbeek telg uit een legendarische wielerfamilie) was zondagmiddag niet alleen tevreden over de opkomst van de deelnemers en deelneemsters (zo’n 240) maar ook over de wedstrijden zelf. Mart (zoals ik ook in het basisonderwijs werkzaam) opende zelf als gelegenheidsspeaker het wedstrijdprogramma met een matige bezetting bij de funklasse. De masters (40+ en 50+) waren de eerste KNWU-licentiehouders die aan bod kwamen. In een millimetersprint ging de zege bij de 40-plussers naar Maikel Govaarts, terwijl Ben Minkhorst( de “aardappelkoning van Hummelo”) in zijn nationale kampioenstrui bij de 50-plussers won. Overwinningen waren er vervolgens voor nieuweling Bart Kortleve en junior Tom Schellekens die ook als MTB-er hun wielerloopbaan begonnen. Europees wegkampioene bij de junior-vrouwen Ilse Pluimers was de beste in de vrouwencategorie, terwijl Britt Kerste uit het wielernest Aarle-Rixtel (met enkele dagen vertraging na de pech in Woerden) soeverein naar de overwinning reed bij de nieuweling-meisjes. En daarbij ook de beste wielerprestatie ooit van vader Richard verbeterde. Als Buitenlustlid deed het me deugd om nog eens een fietsend Buitenlust na afloop te mogen interviewen! In de gecombineerde veldrit voor elite, beloften en amateurs was het Eddy van Ijzendoorn die als in zijn beste wielerjaren op de hoogste trede van het podium terecht kwam. Ik heb begrepen dat bij het podium voor de amateurs (met Raymond van de Kruisweg als eerste van deze categorie) er vanaf de volgende gecombineerde wedstrijd wel bloemen beschikbaar komen. Ik kan me overigens herinneren dat dit enkele jaren geleden bij de junior-vrouwen (met de vrouwen gecombineerd) ook de gemoederen bezig hield. Onder het geluid van knisperend haardvuur hebben we na afloop met de jurycollega’s de veldritdag geëvalueerd. Mijn volgende wielerpresentatie is zaterdagavond de eindprijsuitreiking van het Belisol Eindhoven Kempenklassement in de Tipmast in Bladel. Overigens hoorde ik zondagmiddag dat mijn streekgenote Yara Kastelijn de Super-Prestigecross in Gavere gewonnen had. Een dag later sprak ik zelfs familieleden van haar op mijn vervangschool in de Peelregio…

Terwijl er in de internationale veldritwereld grote opschudding is ontstaan over de forse uitbreiding van de Wereldbekercyclocrossen in de komende jaren behoudt de Kiremko Nacht van Woerden haar unieke datum op de veldritkalender (de eerste dinsdag na 20 oktober) en de unieke formule aan de vooravond van de Koeienmarkt. Iets tussen een profcriterium en veldrit in. Organisator Arjan van der Horst heeft met zijn vele vrijwilligers geen behoefte om deel uit te maken van een regelmatigheidsklassement. Enkele dagen voor de “Nacht” kreeg hij de afmelding binnen van Mathieu van der Poel die nog meer tijd nodig had voor zijn overstap van de weg naar het veld. Hoe druk zou het dan geweest zijn rond het Excercitieveld waar je nu al over “de koppen” kon lopen. Wat een drukte en wat een enthousiasme bij al die duizenden bezoekers! Mijn collega Laurens van de Klundert had een strategische plek op het parkoers ingenomen om mij (in plaats van het kermisgedreun) te kunnen verstaan en zijn flitsend wedstrijdverslag te kunnen verzorgen. Een recordaantal nieuwelingen en junioren openden klokslag zes uur de wieleravond. Jelte Jochems zette zijn zegereeks bij de oudste jeugd gewoon voort bij de nieuwelingen, terwijl Tibor del Grosso als een “straaljager” naar de overwinning reed bij de junioren. Bij de vrouwen was het mijn streekgenote Maud Kaptheijns die haar eerste seizoenzege behaalde. Ze is uitgebreid aan het woord bij het TV-verslag van de lokale omroep in Woerden. Ook wereldkampioene Annemiek van Vleuten (een dag later in alle vroegte bezig met het wassen van de koeien!) kreeg heel veel applaus. Bij de nieuwelingen-meisjes ging de overwinning naar Lauren Molengraaf met het Aarle-Rixtelse crosstalent Britt Kerste (die in de finale de ketting van haar fiets zag breken) op de derde plaats. Een internationaal deelnemersveld stond er aan de start in de 19e uitgave van de Kiremko-Nacht bij de elite en beloften. De Brit Finn Mansfield schoof onvrijwillig het water in maar zou zijn “natte” weg toch weer kunnen vervolgen. Hier waren het Joris Nieuwenhuis, de enthousiaste Spaanse crosser Felipe Orts en Lars van der Haar die de dienst uitmaakten. Ondanks een lekke band reed de streekfavoriet Lars van der Haar zich bij de elite en beloften naar zijn vijfde overwinning in Woerden waar een “zee van applaus” hem over de eindstreep begeleidde. Iets minder publiek (maar zeker nog meer dan in andere veldritten) was er bij de finalewedstrijd waarin bijna honderd amateurs van start gingen. Bart de Veer toonde zich hier de beste van allemaal. Rond elf uur vergezelde ik mijn jurycollega’s naar de VIP-tent waar we nog even onze dorst konden lessen. Rond twee uur vannacht zocht ik het bed weer op. In voorgaande jaren ging ik na zo’n korte nacht nog werken maar dit keer heb ik wijselijk een dag vrijaf genomen. Mijn eerstvolgende veldrit staat komende zondag in Heeswijk-Dinther op het programma: de eerste uitgave van de Van den Akker Aqua Service-veldrit. Regelmatig stond ik in het verleden op het parkoers bij Stanserhorn aan de micro bij mountainbikewedstrijden.

Mijn najaarsvakantie werd vorige week grotendeels gevuld met Nederlands’oudste etappewedstrijd Olympia’s Tour. Twaalf ploegen van maximaal zeven elite en beloftenrenners hadden de moeite genomen om voor deze laatste wegkoers van ons land in te schrijven. Waar het normaal gesproken prachtig herfstweer was in voorgaande jaren in oktober bleef het dit keer niet altijd droog. Vooral bij de start van de rit in het Gelderse Twello viel de regen “met bakken” naar beneden. Er werd vorige week felle strijd geleverd in de rittenkoers. Het bleef, gelet op de kleine tijdsverschillen in de top van het klassement, tot het allerlaatste moment bijzonder spannend. De eerste etappe werd donderdag op en rond de (nu al) legendarische “Col du Vam” verreden. Op de top heb je een riant overzicht over de Drentse berg die volgend jaar het strijdtoneel vormt van het Nederlands kampioenschap. Een blijk van vertrouwen en waardering ook voor het organiserende Courage Events onder leiding van wielerpromotor Thijs Rondhuis. Door de prima samenwerking met collega Jannes Mulder was ik ook in de gelegenheid om enkele omlopen in de achterhoede van het deelnemersveld de renners te kunnen volgen. Coen Vermeltfoort kwam (in het shirt van zijn club de Peddelaars) als eerste boven op de top van de met “keien” geplaveide finishlocatie. Vrijdag stond de tweede rit op het programma in het Gelderse Twello. Daar veroverde de Vlaamse belofte Stan van Tricht(SEG Racing Academy) door zijn etappezege de gele leiderstrui. Zaterdag waren we na een jaar onderbreking weer te gast in het Overijsselse Hardenberg waar de teampresentatie op de gezellige Markt plaats vond. In een etappe waarin mijn collega aan de micro wel een heel speciale plaats had ingenomen om zijn verslag te kunnen doen, ging de overwinning naar Arvid de Kleijn (METEC-TKH). Na zijn eerste grote overwinning in mijn geboortedorp Lierop (de Meeùs Race) ben ik de Gelderse sprinter blijven volgen en verwacht dat hij zich ook tussen de profs in de sprints kan tonen. De finalerit werd zondag in en rond Tiel verreden waar Michel Megens van METEC een attractief parkoers had uitgezet. Een sponsor die zich ook “hard” gemaakt heeft om Olympia’s Tour door te laten gaan! Daarom was het ook leuk een METEC-renner als Jason van Dalen naar ritwinst te zien sprinten, terwijl de ploeg het ploegenklassement won. Toen de tijdsverschillen en de bonificaties verwerkt waren bleek de Belg Sander de Pestel de eindoverwinning te hebben behaald. De ervaring leert dat oud-winnaars van deze etappekoers ook bij de profs succesvol zijn. De afgelopen dagen was ik te gast van de organisatie in het “Pagedal” in Stadskanaal. De twee Brabantse “Rinussen” vormden binnen de jury de enige “zuiderse” inbreng. Ik voelde me opnieuw meer dan welkom in het meest Noordelijke district! Na mijn eerste werkdag na de herfstvakantie ben ik, naast het schrijven van deze bijdrage, druk bezig geweest met de voorbereidingen voor de Kiremko Nacht van Woerden morgenavond. Dan breekt de periode aan dat we regelmatig het bos worden “ingejaagd” voor de veldritten. Overigens heb ik tussendoor ook het EK op de baan via TV gevolgd en bijzonder genoten van de behaalde successen. Via onderstaande volgende links zijn de samenvattingen van Podium TV te bekijken. (Met dank aan Ronny Wormgoor en perschef Theo Sikkema voor de foto’s!).

Het is altijd even wennen als je voor het eerst in je wielercarrière op het podium de beker en bloemen in ontvangst mag nemen van de mini-miss. Waar moet je gaan staan, moet je als zevenjarige afwachten of er gekust wordt of mag of moet je lachen op het podium? Een ervaring voor de allerjongste podiumwinnaars bij de opening van het jeugdveldritseizoen zondag op het clubparkoers van Het Snelle Wiel in Hapert. Ook voor ouders die bij mij kwamen informeren over (aangepaste) verzetten, selectieprocedures voor het NK(!), tijdsduur van de wedstrijden en het opstellen van de deelnemers. Elk weekend kunnen de jeugdrennertjes de komende vier maanden weer op hun favoriete parkoersen in actie komen. Van de in totaal 26 veldritten wordt exact de helft in het meest ZONnige district van ons land georganiseerd. Ik neem niet aan dat de Tsjechische Karolina Spicarova er elk weekend bij zal zijn. Maar liefst 2000 kilometer werden er afgelegd om haar maar liefst 20 minuten te laten fietsen! Ik heb weer genoten van de strijdlust van de jeugdige deelnemertjes en de prima organisatie van de Stichting Wielerevenementen Het Snelle Wiel. Er staan voor mij als microfonist nog vier jeugdveldritten op het programma voordat op de laatste zaterdag van januari het NK voor de jeugd in Moergestel plaats vindt. Was het gisteren de jeugd die mijn aandacht kreeg, vanmiddag ben ik op bezoek geweest bij twee negentigers in de Geldropse wijk de Coevering: mijn voormalige “jurybaas” Piet van Doorn en de man die mij in het begin van de jaren tachtig adviseerde een KNWU-jurycursus te volgen Toon van Gils. Met beide verenigingsmensen heb ik uitgebreid gesproken over wielerclub Trap met Lust (TML) die honderd jaar geleden werd opgericht. Ook heb ik vanmiddag smakelijke wielerverhalen aangehoord van de broers Leo en Frans van Diepen. Allemaal als voorbereiding op de reünie/feestavond van TML-Dommelstreek op zaterdag 23 november. Die avond wordt ingeleid met gesprekken met (oud) leden van de vereniging en haar voorgangers.

Het deed me zaterdag weer denken aan de periode toen ik deel uitmaakte van het bestuur van de Helmondse wielerclub Buitenlust. Ontzettend vroeg uit de veren (vijf uur ’s nachts!) om de verre reis naar Dronten te ondernemen voor het Nationale Clubkampioenschap. Dit jaar was ik hier voor de tweede keer als speaker aanwezig. Bij de start verzorgde collega Dirk Jan Grootkarzijn het commentaar en ik mocht de eindtijden van de deelnemende clubteams bij de finish doorgeven. Vanaf het begin van de zeventiger jaren organiseerde wielervereniging De Ijsselstreek de nationale titelstrijd tot 2005. Sinds 2015 is de ploegentijdrit weer teruggekeerd in de Flevopolder. Daarom was het ook een geweldige prestatie van de organiserende vereniging om (met maar enkele tellen verschil) naar de zilveren medaille te fietsen in de A-categorie. Een beloning voor het uitmuntende wegseizoen! Ze verloren nipt van de Noordelijke Wielervereniging Groningen die ditmaal niet met de tractor naar de koers was gekomen maar wel over een aantal profs kon beschikken. In de C-categorie (vrouwen) hoorde Femke Markus (WTC de Amstel) voor de tweede keer in één week tijd het Wilhelmus klinken. De legendarische wielerclub Willebrord Wil Vooruit toonde zich oppermachtig in de B-categorie(nieuwelingen en junioren), terwijl wielervereniging Schijndel als nationale kampioen gehuldigd werd in de D-categorie bij de jeugd. De Brabantse wielervereniging De Jonge Renner won het “overall” klassement en toonde daarmee in verschillende categorieën uit een grote “talentenvijver” te kunnen vissen. Na een afsluitende BBQ voor alle medewerkers op het stadsplein ging het vervolgens huiswaarts via Westerbeek. Vorig jaar kreeg in enkele weken na het NCK nog een boete voor een snelheidsovertreding in de bus. Daarom had ik ditmaal op de terugweg mijn snelheid aangepast. Bij de foto’s heb ik ook een aantal uit het roemrijke archief van Buitenlust geplaatst. Op de dag dat het Wereldkampioenschap verreden wordt voor de profs houden we traditioneel onze jaarlijkse Familiedag. Ditmaal met een binnenactiviteit in de “Turfhoeve” in Sevenum met allerlei spelletjes uit TV-kwissen. Voor mij een onontgonnen gebied! Iets met koffertjes, een rad met cijfers, blijven vragen aan degene die tegenover je staat en andere “slimme” spelletjes. Voordat het uitstekende buffet geopend werd zag ik mijn vier broers aan de overkant van de tafel (turend op een schermpje) op tien kilometer van de finish van het WK een teleurstellend gebaar maken…