Voor zover ik kan nagaan verzorgde ik gisteren in Moergestel voor de achtste keer het commentaar tijdens een NK cyclocross voor de jeugd. Toen de oorspronkelijke organisatie geen mogelijkheid zag om de nationale titelstrijd te organiseren was de Stichting Wielerronde Moergestel-Oisterwijk samen met de jeugdafdeling van de Tilburgse wielerclub Pijnenburg de reddende engel! Ervaren organisatoren die het ook zaterdag weer voortreffelijk voor elkaar hadden. Ondanks de nodige problemen met de “vernieuwde” KNWU-website stond iedereen die ingeschreven had op zijn stek aan de start. Omdat ik in de aanloop bij flink wat jeugdveldritten aan de micro heb gestaan had ik dit seizoen weer een uitgebreid uitslagenarchief bijgewerkt. Tot de problemen met de KNWU-site opdoemden. Om de uitslagen van de veldritten van het vorige weekend te kunnen verzamelen heb ik alle profielen van de deelnemers(-sters) op het beveiligde gedeelte van de KNWU-website geraadpleegd… Samen met collega Laurens van de Klundert heb ik het wedstrijdverslag op dezelfde manier als bij een prof-NK verzorgd. En daar past ook een voor mij vertrouwd professioneel geluid bij. Vreugde en verdriet horen ook bij de afsluiting van het veldritseizoen. Daarom is het ook voor mij onbegrijpelijk dat het winnen van een bronzen medaille geen reden is om de huldiging te willen bijwonen. Vandaag heb ik thuis genoten van de beelden van de finale van de Wereldbeker de GP Adrie van der Poel in Hoogerheide. Ik heb ook het Tv-commentaar kunnen vergelijken tussen NOS.nl, Eurosport en Sporza. Opnieuw werd ik erop attent gemaakt dat mijn stemgeluid te horen was op de Brabantse Wal. Die eer valt echter te beurt aan collega Laurens en mijn Vlaamse collega Niko De Muyter! Overigens was ik er als “veld”speaker in 2000 wel bij toen de eerste editie verreden werd. (Foto’s: Hans van Haaren en Jeugdwielrennen in beeld)

Zondag stond ik op uitnodiging van de organisatie aan de micro bij de finale van de landelijke Topcompetitie veldrijden in Huijbergen. Na het succes van het NK een jaar eerder moest de organisatie noodgedwongen een stapje terugdoen. Niet op organisatorisch terrein want de opvallende aankleding van het parkoers, het drukwerk en ander promotiemateriaal, de talrijke in opvallende jacks gestoken vrijwilligers en de VIP-ontvangst zorgden voor een professionele uitstraling. Daarom was het jammer dat er niet echt veel toeschouwers kwamen opdagen. Wellicht bij gebrek aan “echte” toppers. Een veldrit van dit kaliber verdient namelijk een sterk internationaal deelnemersveld. Hoewel de komst van de vernieuwde Wereldbeker het voor de grotere organisaties in ons land moeilijker lijkt te maken om het niveau van hun wedstrijd op te krikken moet het toch mogelijk zijn om veldritten als Huijbergen naar een hoger plan te tillen. Tevreden was men wel met het aantal deelnemers in de diverse categorieën. En ook de spanning in de top van de diverse eindklassementen bleef er tot het allerlaatste moment. Voor mij was mijn “rol” zondag weer helder: ik mocht de renners oproepen voor de start en voor mijn wedstrijdverslag telkens de oversteek maken van de Nootjesberg naar de Tiestenduin. Ook komende zaterdag mag ik weer met collega Laurens van de Klundert het commentaar verzorgen bij een cyclocross. Dan wordt namelijk in Moergestel het Healthcity NK veldrijden voor de jeugd verreden. Op het bekende parkoers van de Heiberg aan de Zandstraat komen vanaf half tien ’s morgens de diverse jeugdcategorieën in actie in hun jacht op het rood-wit-blauw. Overigens zit er dan voor mij het veldritseizoen nog niet op omdat ik over enkele weken nog een weekend te horen ben bij mijn zuiderburen tijdens de Agter De Berg cyclocross in Hechtel-Eksel.

Deze maand is het twintig jaar geleden dat het ongetwijfeld meest besproken wereldkampioenschap uit de historie van het veldrijden verreden werd. In wat ik nog steeds graag het “veldritnest” Sint-Michielsgestel blijf noemen. In het eerste weekend van 2020 mocht ik zowel op zaterdag als op zondag de wedstrijden van commentaar voorzien. Het gigantische succes van toen is nog steeds de basis waarop nu de “Grand Prix Groenendaal” georganiseerd wordt. Met de “naamgevers” vader Rein en zoon Richard Groenendaal (hoofdrolspeler in 2000) die met een vertrouwde groep medewerkers en medewerksters de veldrittweedaagse op voortreffelijke wijze organiseerden. Zolang conferentieoord de “Ruwenberg” haar terrein beschikbaar blijft stellen kan er gebruik gemaakt worden van het publieksvriendelijke parkoers waar het vele draaien en keren het er voor de deelnemers niet eenvoudig op maakt. Het eerste wat me zaterdag bij aankomst opviel was dat er geen spandoeken of andere reclame-uitingen te zien waren. Voor een veldrit heel bijzonder. Mij viel ook de aanwezigheid van de voormalige Tsjechische veldritprof Peter Dlask op wiens dochter op de deelnemerslijst te vinden was. Verder de overmacht van Europees kampioene Puck Pieterse bij de vrouwen, waar het plaatselijke talent Fem van Empel net niet op het podium kwam (een dag later won Fem in Brussel bij de junior-vrouwen waardoor ze ook het Helen(Wyman)100-klassement op haar erelijst kon toevoegen). Het was twintig jaar geleden overigens ook voor het eerst dat er in het Brabantse dorp gestreden werd om de wereldtitel bij de vrouwen. Toen met de regenboogtrui om de schouders van de Duitse Hanka Kupfernagel die onlangs voor het eerst moeder werd. Ik heb het er dit weekend nog regelmatig over gehad: wat heeft het veldrijden voor vrouwen toch een geweldige ontwikkeling meegemaakt in die twee decennia. Drie leden van de veldritploeg van ZZPR.NL-er Frank Groenendaal bezetten de podiumplaatsen bij de elite en beloften mannen (met winnaar Stan Godrie.) In een wedstrijd waarin Mike Teunissen een uur lang een helse achtervolgingsrit leidde. Zondagmorgen was ik er opnieuw vroeg bij toen er door een twintigtal “funklassers” gestreden werd om het “Open Gestels kampioenschap.” Daarna was het de beurt aan de jeugdrenners waar vooral de allerjongsten met open mond van start gingen toen het verkeerslicht plotseling van rood naar groen ging. Zondagmorgen word ik om half negen op de Bosweg in het dorpje Zeeland verwacht waar de WV Uden haar jaarlijkse veldrit organiseert. Ik hoop ’s middags op tijd thuis te kunnen zijn om nog de live-beelden te kunnen bekijken van het NK in Rucphen (AD.nl ) en het BK in Antwerpen(Sporza). Alle deelnemers en deelneemsters veel succes!