CORONA-BLOG 8: VOOR DE FIJNPROEVERS DE TIEN VAN RIEN.

In mijn “vorige” leven als wielerpresentator in combinatie met mijn baan als leraar in het basisonderwijs had ik er niet altijd tijd voor: koken! Nu dus wel. Eigenlijk ook één van de onbekende andere hobby’s van mij. In de “Tien van Rien” deze week mijn tien meest favoriete gerechten waarbij ik mijn “kookkwaliteiten” kan tonen. Helaas kan ik jullie niet allemaal laten genieten van mijn kookkunsten. Ik zou er 35 jaar voor nodig hebben om alle Facebookvrienden op een zondag uit te nodigen een hapje mee te eten!

Nummer 1: Kip met kruidenroom. Uit een receptenboek dat ik van mijn schoonzus Doretti gekregen heb. Als extra heb ik champignons toegevoegd. Een speciale smaak door de kruidenroom vol peterselie, basilicum en dragon. En natuurlijk de kip die in knoflook gebakken is. Met fusili om het geheel nog meer kleur te geven.

Nummer 2: De Zondagse” soep van ons mam. In de pan die ons mam vroeger altijd gebruikte laat ik het soepvlees heel lang langzaam garen. De toevoeging van selderij geeft het een extra smaak. Stukjes bloemkool en de lettervermicelli geven de soep het tikkeltje extra. Uit reacties van mijn broers en zussen maak ik op dat het een klein beetje in de buurt komt van de “Zondagse” soep van ons mam.

Nummer 3: Asperges en surimi. Een recept dat ik zelf verzonnen heb en echt bij het lentegevoel hoort. De surimi (krab) snijd ik zoals de asperges na de bereiding in kleine stukjes. Door het met de spaghetti en de botersaus te mengen krijgt het een heel speciale smaak. Je moet ervan houden en dat doe ik!

Nummer 4: Thaise visnoedelsoep. Aan de hand van diverse recepten heb ik mijn eigen draai hieraan gegeven. De basis is de rode currypasta, het citroengras en de vissaus die de authentieke Thaise smaak geven. Voor de vis gebruik ik diverse soorten witvis en garnalen. Als je het invriest kun je hier nog lang van nagenieten.

Nummer 5: Chili con carne. Een recept dat ik jaren geleden van mijn toenmalige onderwijscollega Ellen kreeg. Met meer dan twintig verschillende ingrediënten. Maar het kan ook zonder vlees (sin carne) zonder veel smaakbeleving te verliezen. Met extra Jalapenopepers en rijst krijgt het ook nog een eigen invulling.

Nummer 6: Pannenkoekrolletjes met spinazie en tonijn. Een eigen variatie op de pizza calzone. Een ovengerecht waarin ik de spinazie, de stukjes tonijn, kappertjes en kaas in de pannenkoeken rol en ze daarna nog bestrooi met kaas.

Nummer 7: Surinaamse bami met kip. Een gerecht dat ik nog niet zo lang geleden heb ontdekt en waarin trasi een belangrijk ingrediënt is.

Nummer 8: De gehaktballen van Rien. Hoe het komt weet ik niet maar diverse gasten die komen eten vinden deze overheerlijk. Misschien heeft het te maken met de toevoeging van (flink wat) sambal en het feit dat ik ze na het bakken in bouillon laat smoren.

Nummer 9: Jambalaya. Het gerecht dat afkomstig is van de Cajuns uit het moerasgebied van Lousiana. Met op de achtergrond cajun of zydecomuziek doet dit me terugdenken aan één van mijn reizen naar Amerika. De rivierkreeftjes en de cajunkruiden kunnen in dit gerecht niet ontbreken.

Nummer 10: Paella. Natuurlijk smaakt dit gerecht het beste in het land waar het vandaan komt: in Spanje. Maar het was een Braziliaanse kok in Antwerpen die mij jaren geleden een aantal tips heeft gegeven om nog meer smaak te geven aan het gerecht.

CORONA-BLOG 7: VANDAAG OOK GEEN KOERS IN GELDROP.

Het is vandaag door de Coronamaatregelen een heel speciale “Koningsdag.” Toen het nog “Koninginnedag” heette moest ik als onderwijzer in ’t Eind op deze dag regelmatig assisteren bij de traditionele spelletjes als koekhappen en spijkerpoepen. Ik kan me ook nog vaag herinneren dat ik (op geleende voetbalschoenen) deel heb uitgemaakt van een gelegenheidselftal van voetballende “meesters.” Maar het was voor mij al die jaren vooral de dag van de jaarlijkse wielerronde van Geldrop. In het centrum met vaak duizenden toeschouwers, een fraai lentezonnetje, een gezellige kermis, een druk bevolkte feesttent en heel veel deelnemers. We waren er als gezin vaak bij als supporters. Zo hebben zowel mijn broer Bart als mijn neef Savié hier op het podium gestaan. Ik ben daar in de loop der jaren niet zo vaak speaker geweest want die eer was geheel voorbehouden aan mijn collega Jan Peeters, op een voor hem zo speciale dag. Sinds enkele jaren is de Geldropse wielerronde noodgedwongen uit de dorpskom verdwenen. Maar de nijvere organisatoren van TML-Dommelstreek hebben daarna een geschikt alternatief parkoers gevonden in de wijk “Zesgehuchten” , waar Trap Met Lust ruim honderd jaar geleden is opgericht. Vorig jaar kwamen er voor het eerst de handbikers in actie. Op mij heeft toen de grootste indruk achtergelaten de indrukwekkende minuut stilte ter nagedachtenis aan de plaatselijke elite-renner Robbert de Greef. Een moment waar ik nog regelmatig aan terug denk. Ook aan mijn ontmoeting tijdens dat jubileumweekend met mijn voormalige “jurybaas” Piet van Doorn en mijn onlangs overleden ex-collegajurylid Toon van Gils. Toen ik deze week op mijn Trek Navigator een trainende Pieter de Groof tegenkwam op het fietspad tussen Someren en Lierop kwam direct zijn overwinning van vorig jaar voor eigen publiek in mijn herinnering. Hij hield netjes de 1,5 meter afstand op het fietspad in de gaten. Iets wat ik niet kan zeggen van veel (oudere) fietsende echtparen die gewoon naast elkaar blijven fietsen en me regelmatig de berm in lieten sturen… Gisteren zou de 80e editie van de wielerronde van Geldrop verreden zijn. Ik heb het gemist!

CORONA-BLOG 6: VIJF JAAR GELEDEN EEN LINTJE.

Het is vandaag precies vijf jaar geleden dat ik rond dit tijdstip op een voor mij normale werkdag met collega-bestuursleden van TSC Solo uitgenodigd werd voor een gesprek met de sportambtenaar van de Gemeente Someren. Omdat ik zelfs van mijn werkgever onder schooltijd naar het Gemeentehuis mocht gaan moest dit gesprek wel heel erg belangrijk zijn. De Gemeente wilde namelijk een etappe van een grote Nederlandse etappewedstrijd naar mijn woonplaats halen. Ik had zelfs al een heel draaiboek gemaakt hoe dat zou kunnen. Groot was dan ook mijn “teleurstelling” dat er een complot was gesmeed om mij naar het Gemeentehuis te lokken om mij een lintje op te kunnen spelden. Ik was er dus zoals dat heet “ingestonken.” Uiteraard was ik wel bijzonder te spreken over de aanvraag voor de Koninklijke Onderscheiding door mijn Lieropse wielervrienden. Na de aanvankelijke scepsis (waarom ik?) werd het toch nog een gezellige en gedenkwaardige dag. Met als staartje dat we ruim een jaar later één van de drukst bezochte starts van een etappe in de meerdaagse Ster ZLM Tour hadden. Na de Lintjesregen van dat jaar is er door mijn vereniging gelobbyd bij de wethouders en sportambtenaar van de Gemeente die enthousiast een flink bedrag toezegden om het internationale wielerevenement naar het centrum van “Zummere” te halen. Met o.a. toppers als Dylan Groenewegen, Tom Boonen, “Pippo”Pozzato, André Greipel, Marcel Kittel en Stefan Küng aan de start. Samen met collega Kees Maas heb ik een aantal van deze coureurs geïnterviewd tijdens het tekenen van de presentielijst op de podiumwagen. De wielerdag in de dorpskom werd een groot succes. Ik word er door plaatsgenoten nog regelmatig aan herinnerd! Vanavond moeten we het door de Coronacrisis jammer genoeg online met een ZLM Tour Wielercafé doen. Mijn lintje (netjes opgeborgen in een speciale doos met gouden kroontje) zou ik heel graag aan één van die duizenden zorgmedewerkers(-sters) willen uitreiken die het meer verdienen dan ik!

(Overigens kreeg ik na plaatsing op Facebook nog tientallen felicitaties!)

CORONA-BLOG 5: EVENEMENTEN OOK VERBODEN.

Zoals aandachtige lezers van mijn bijdragen wellicht weten ben ik de oudste uit een gezin van (naar goed Brabants en rooms-katholiek gebruik) acht kinderen. De oudste die de komende maanden maar liefst 75 wedstrijddagen “monddood” wordt gemaakt door de volkomen begrijpelijke Corona-maatregel om (voorlopig) tot 1 september geen evenementen toe te staan. Maar ook mijn jongste broer Mark wordt flink geraakt door het wegvallen van de festivals zoals “Groots” (voor de 15e keer als stagemanager van Guus Meeuwis) , “Nirwana Tuinfeest” in zijn woonplaats Lierop en tientallen andere muziekfestivals waar hij bij betrokken zou zijn. Vanmiddag was hij te beluisteren bij Omroep Brabant over de noodgewongen afgelasting van het “Tuinfeest.” Onze “Witte” (zoals we hem vroeger als kinderen noemden) kan deze zomer ook de bekende profs in opdracht van Cycling Service niet meer begeleiden omdat ook het doorgaan van de Na-Tour-criteria uiteraard niet zeker is. Mark had met zijn wielervrienden ook grote plannen met de “Tour der Ongeschoren Benen Classic” waar artiesten en wielrenners jaarlijks elkaar vinden in een speciale toertocht. Via deze link is het interview van Eefke Boelhouwers (na 42 minuten) te beluisteren:

https://www.omroepbrabant.nl/radio/programma/118/Muziek-Zo/aflevering/7588

CORONA-BLOG 5: HERINNERING AAN DE AMSTEL GOLD RACE

Terwijl ik op de regionale zender L-1 de beelden aan het bekijken van de Amstel Gold Race van vorig jaar denk ik weer met weemoed terug aan die gedenkwaardige wielerdag in het Zuiden. Op die derde zondag van april had ik met veel aandacht ’s ochtends (vanaf de zijlijn) de ploegenvoorstelling bekeken op het Vrijthof in Maastricht. De lokale wielerkenner Sander Kleikers stelde in zijn vertrouwde presentatiestijl de renners en rensters aan de duizendkoppige menigte voor. Daarna werd ik naar de aankomstlocatie in Vilt gebracht om daar het wedstrijdverslag te verzorgen. En om samen met DJ Marvin Hartmans de stemming bij het publiek tot ongekende hoogte te stuwen. Met de bekende afloop! Vandaag moeten we het helaas doen met de beelden van toen. L-1 (voor mij al jaren koploper op het gebied van wielersportverslaggeving) pakt vandaag weer uit met een samenvatting van de editie van 2019, de documentaire “Passie voorbij de Cauberg” en een interessante uitzending over de historie van de Amstel Gold Race. Met de deskundige terugblik van de Limburgse wielerjournalisten Wiel Verheesen en Raymond Kerckhoffs. Vanmiddag om drie uur laat de NOS nogmaals de beelden zien van de editie van vorig jaar. Voor de inwoners van de gemeenten Asten en Someren is er op de lokale TV-zender SIRIS TV een overzicht te zien van de wielerwedstrijden in mijn regio van het laatste decennium. Met ondermeer de overwinning van mijn dorpsgenote Evy Kuijpers in de vrieskou in de Meeùs Race voor eigen volk. Maar ook de Omloop der Peel en de Somerense jeugdronde komen voorbij. Allemaal een pleister op de wonde omdat “live” koersen nu eenmaal onmogelijk is in deze barre tijden. Als je dan leest dat nog maar drie procent van onze landgenoten (van de beoogde zestig procent) groepsimmuniteit heeft, als je op TV ziet dat deskundige virologen verwachten dat het jaren duurt voordat er een vaccin zou zijn, als je hoort dat de burgemeesters evenementen tot 1 september willen gaan verbieden en ik me afvraag of je (buiten het tijdrijden) de 1,5 meter afstand in de koersen te hanteren is lijkt het me niet moeilijk conclusies te trekken. Het zou afgelopen week ook de laatste werkweek zijn van mijn 45-jarige onderwijsloopbaan om mij nog meer op mijn wielerpresentaties te kunnen richten. Daarom ben ik heel benieuwd wat onze premier dinsdagavond kan melden over het wel of niet openen van de basisscholen. Het heeft me aangenaam verrast dat ik vrijdagmiddag een mooie bloemruiker mocht ontvangen van mijn (voorlopig) laatste vervangschool. “Om me een hart onder de riem te steken met het dubbele afscheid” stond er op het kaartje geschreven. Helaas kan ik de bloemen niet meer aan mijn moeder geven…

Historie Amstel Gold Race

CORONA-BLOG 3: DE STEMMEN VAN DE KOERS

Als tiener stroopte ik op mijn jongensfiets in de jaren zeventig de koersen rond de kerk bij mij in de regio af om de coureurs aan het werk te kunnen zien. Maar waar anderen droomden van een carrière als wielrenner hoopte ik ooit nog eens in de voetsporen van gerenommeerde speakers uit die tijd te mogen treden. Een halve eeuw geleden heb ik, ondanks mijn verlegenheid, toppers als Eddy Merckx, Guido Reybrouck en de Italiaan Franco Balmanion een handtekening durven vragen bij de start van de Amstel Gold Race op het Helmondse industrieterrein. Vorig jaar mocht ik mijn “droomdebuut” maken als speaker bij de aankomst van Nederlands’grootste en meest aansprekende wielerevenement. Voor mij ook een wielermonument. Ik denk nog vaak terug aan het moment dat ik Mathieu van der Poel over de finish mocht “schreeuwen.” Morgen zou ik eigenlijk naar Zuid-Limburg afreizen voor het AGR-weekend. Voor het eerst zou ik zaterdag ook de Toerversie presenteren. Met op zondag de wedstrijden voor de vrouwen en de heren. Ik ga het ongetwijfeld missen! De UCI en de wedstrijdorganisatoren zijn druk bezig om een aangepaste kalender vast te stellen voor de laatste maanden van dit jaar. Hopelijk krijgen de organisatoren Leo van Vliet en Roy Packbier binnenkort te horen dat er een geschikte alternatieve datum beschikbaar is. Maar dan zal toch eerst het corona-virus ons land uit moeten zijn omdat de 1,5 meter afstand onmogelijk in het wielrennen te hanteren is. De eerste weken na het bekend maken van de corona-maatregelen heb ik mijn zelfgekozen quarantaine vooral gebruikt om mijn website bij te werken. Zo is de pagina over “De microfonisten” flink uitgebreid, zijn er teksten aangepast en heeft het een andere uitstraling gekregen. Aan de hand van artikelen uit dagbladen en wielerbladen en een zoektocht op het internet heb ik flink wat informatie kunnen vinden over de wielerspeakers uit heden en verleden en uit binnen-en buitenland. Als hommage aan al mijn collega’s die door de corona-maatregelen ook zijn “stil gevallen.” Via deze link zijn de portretten te lezen:

https://www.rienvanhorikcycling.nl/pedaalridders-van-de-peel/de-microfonisten/

CORONA-BLOG 2: IN MEMORIAM TOON VAN GILS

Op Eerste Paasdag overleed op 93-jarige leeftijd in zijn woonplaats Geldrop Toon van Gils. Een bekend gezicht als jurylid bij de wielerrondes in Zuid-Oost Brabant en jarenlang één van de kartrekkers binnen wielervereniging Trap Met Lust. In zijn jonge jaren vergezelde hij zijn vader naar de koersen in de regio en maakte hierdoor kennis met de wielersport. Na de Tweede Wereldoorlog meldde Toon zich aan bij de plaatselijke wielervereniging en werd lid van de supportersclub van de toenmalige regionale topper Math Sonnemans. Hij ging deel uitmaken van het bestuur van TML en organiseerde o.m. de legendarische Col van Zesgehuchten. Omdat hij liever op de achtergrond bleef is hij maar korte tijd voorzitter geweest. Toon stond in de jaren zeventig eveneens aan de wieg van de jeugdafdeling van de vereniging waar ook zoon Frank zijn wielerloopbaan begon. Voor al zijn verdiensten voor de vereniging werd Toon tot erelid benoemd. Op voorspraak van de latere consul Piet van Doorn zou hij in 1963 jurylid worden en zou dit tot zijn pensionering blijven. In 1989 werd hem tijdens de wielerronde van Geldrop een Koninklijke onderscheiding opgespeld. Voor de gemeente Geldrop heeft hij een belangrijke rol gespeeld in het digitaliseren van de inwoners vanaf de zeventiende eeuw. Mijn eerste kennismaking met de wielerman in hart en nieren was op het einde van de jaren zeventig tijdens de Buitenlust Jeugdtoer in Griendtsveen. Daar ook raadde Toon mij aan om een jurycursus te gaan volgen. Hij zag in mij ook een jurylid met andere taken dan die als speaker. Vele wielerrondes heb ik met hem samen op de jurywagen gestaan. Eind vorig jaar hebben we Toon thuis opgezocht in verband met de voorbereidingen voor de jubileumavond van TML-Dommelstreek. Tijdens deze avond hebben we hem naar nu blijkt voor het laatst ontmoet. Mogen zijn kinderen gesterkt worden door de gedachte dat Toon in onze herinnering zal blijven.

CORONA-BLOG 1: EMOTIONEEL PAASWEEKEND

Het is een Paasweekend in een jaar dat altijd in mijn geheugen blijft gegrift. Gisteren, op Paaszaterdag, hebben we met ons gezin op gepaste en emotionele wijze afscheid genomen van ons mam in de monumentale Koepelkerk van Lierop. Bescheiden zoals ons mam ook was. Ik heb het geluk deel uit te mogen maken van een groot gezin dat elkaar houvast biedt in deze moeilijke periode. Bedankt voor de vele honderden condoleances die we mochten ontvangen: persoonlijk, via de telefoon, mail, post of sociale media. Dat heeft me bijzonder geraakt. Het is natuurlijk een understatement. “Je moet weer verder.” Maar in de huidige 1,5 meter-samenleving is dat niet eenvoudig. Dan is het schrijven van deze bijdrage ook een stukje rouwverwerking.

De Paasweekends stonden bij mij vijftig jaar lang vooral in het teken van het wielrennen. Vandaag, Eerste Paasdag, zou het “Vlaamse”wielervoorjaar afgesloten worden met de “Helleklassieker” Parijs-Roubaix. In het verleden zijn we een aantal keren met de broers naar het Noorden van Frankrijk afgereisd om de toppers over de kasseien te zien “dokkeren.” Of anders thuis op de bank kijkend naar de TV-beelden op Sporza en luisterend naar het commentaar van Michel en José. Ik mis het. Wat zou ik vanmiddag opgeveerd zijn van mijn bank als ik het drietal Mathieu van der Poel, Wout van Aert en Mike Teunissen op kop de wielerbaan van Roubaix op had zien draaien. We moeten het helaas met de beelden van vorige jaargangen doen.

Morgen, Tweede Paasdag, zou ik normaal gesproken in niet Corona-tijden, de microfoon gehanteerd hebben in de traditionele “Grote Ronde van Gerwen”. De klassieker onder de criteriums. Waar de organisator er op stond om (als enige organisator in het land) enkele dagen vooraf het programmaboekje persoonlijk te komen afgeven. Het zou ook de eerste wedstrijd geweest zijn van de jubileumuitgave van het Belisol Eindhoven Kempenklassement. De 25e editie van dit klassement zou een heel speciale worden met uitbreidingen van wielerrondes buiten de Kempenregio (Lieshout en Ospel), nieuwe criteria(Oerle en ’t Loo) en ook voor de jongere categorieën een apart overkoepelend klassement.

Maar als ik lees en hoor dat de deskundigen bij het verdwijnen van het Corona-virus eerder aan een kwestie van jaren dan van maanden denken, ben ik bang voor de toekomst van mijn geliefde sport. Eigenlijk is dat maar een bijzaak. Niets is namelijk belangrijker dan de gezondheid van iedereen: van jong en oud! Jullie zijn van mij gewend dat ik vooral stukjes schrijf met een positieve inhoud. Dat komt ongetwijfeld weer…Tenslotte wens ik jullie allemaal Prettige Paasdagen onder een aangenaam Lentezonnetje!

Het is nog maar een maand geleden dat ik in Neerkant met de plaatselijke organisatoren het draaiboek doornam van de huldiging van Europees veldritkampioene Yara Kastelijn. Twee dagen later kregen we het droevige bericht dat de huldiging niet door zou gaan in verband met een eerste besmetting van het Coronavirus in het buurdorp Helenaveen. Vanaf dat moment ging alles in een stroomversnelling. Met veel angst en onzekerheid. De voorbodes van een wereldwijde pandémie zoals we die nog nooit hebben meegemaakt. Scholen werden gesloten, verpleeghuizen gingen dicht en wielerkoersen werden noodgedwongen afgelast. Met dit laatste ben ik de afgelopen weken niet echt bezig geweest. Want er zijn natuurlijk belangrijkere dingen in je leven dan de wielersport. Gezondheid van je naasten bijvoorbeeld. Dat de scholen gesloten zijn is voor mij persoonlijk extra wrang: ik zou namelijk nog enkele weken vóór de klas staan voordat ik van mijn vervroegd pensioen zou kunnen genieten. Als vervanger in het basisonderwijs is er echter nu geen werk. Omdat ik ook als wielerpresentator “buitenspel” sta vraag ik me af of ik niet op dit besluit zou moeten terugkomen. In het uiterste doemscenario worden er namelijk dit jaar helemaal geen wielerwedstrijden meer georganiseerd. Ik krijg al afmeldingen van wedstrijdorganisatoren die in augustus hun wielerronde op de kalender hebben staan maar hun (vaak) lokale sponsors dreigen te verliezen. De gevolgen van het sluiten van de verpleeghuizen ondervind ik aan den lijve. Want hoe kun je een dementerende moeder van 90 jaar duidelijk maken dat je toch echt niet op bezoek mag komen? Maar dit alles valt natuurlijk in het niet als je ziet hoeveel menselijk leed deze crisis teweeg brengt. Mijn dagelijkse update is het TV-programma “Frontberichten” dat het zorgpersoneel zelf aan het woord laat. Zij verdienen meer dan ooit ons respect en een betere beloning! Daar moest ik allemaal aan denken toen ik vandaag rond het middaguur een boswandeling maakte rond één van de Somerense vennen. Het voelde goed om de vogeltjes te horen fluiten en de zonnestralen op je gezicht te voelen. De afgelopen weken heb ik me namelijk stipt aan de maatregel gehouden om binnen te blijven. Behoudens één bezoek aan de supermarkt, de bakker, de apotheek en de overbuurman die frites in de verkoop heeft. De archieffoto’s zijn van de wielerkoersen die in de maanden maart en april zijn afgelast en waar ik de microfoon zou hanteren. Daarmee zetten we ook deze organisatoren en de deelnemende wielrenners in het zonnetje!