CORONA-BLOG 67: EINDE CORONA-BLOGS. 

Op deze foto kijk ik reikhalzend uit naar de (her)start van het wegseizoen. Dat zal voor al mijn wielervrienden en wielervriendinnen wel dezelfde gedachte zijn. Een “passend” afscheid van mijn dagelijkse “Blog” die ik vanaf de uitbraak van het Coronavirus geschreven heb. Een aardig tijdverdrijf om de plotseling ontstane “vrije” tijd in te kunnen vullen. Natuurlijk wist ik al hoe het voelde om tijdens mijn laatste schooljaren telkens al in de lente met mijn onderwijswerk te kunnen stoppen (om dan in de herfst weer met frisse zin te mogen beginnen!). Maar mijn dagindeling kwam er nu toch ineens heel anders uit te zien omdat alle wielerwedstrijden geen doorgang konden vinden. Met wandelen, koken, voice-over teksten inspreken, lezen en fietsen alleen konden mijn dagen niet gevuld worden. Daarom heb ik toen mijn “oude” liefde het schrijven weer opgepakt. Het was niet altijd even eenvoudig om steeds weer inspiratie voor een nieuwe “Blog” te vinden. Maar omdat ik ook tijd in overvloed had om mijn digitaal fotoarchief op te schonen ( en te archiveren!) gaven die foto’s regelmatig de aanzet tot een nieuw artikel. Die tijd zorgde er ook voor dat ik mijn website eindelijk eens kon bijwerken. Dat blijf ik de komende periode doen. Als ik weer aan de micro mag staan, ga ik ook weer verder met het schrijven van mijn “wedstrijd”verslagen. Dat zullen, zoals jullie van mij gewend zijn, teksten zijn met een “positieve” inhoud. Want juist op de “Dag van de sociale media” kijk ik met gemengde gevoelens terug op de afgelopen maanden waar ik op Facebook wel heel veel verschillende meningen voorbij zag komen… Tot op de koers!

CORONA-BLOG 66: GEMIS KERMISRONDE VAN LUYKSGESTEL.

De hagelstorm van enkele dagen eerder zorgde er in 2016 bijna voor dat de 50e editie van de Kermisronde van Luyksgestel geen doorgang kon vinden. Ook in mijn woonplaats Someren was de schade toen groot. Maar toen ik de geteisterde daken van de huizen in Luyksgestel zag moest ik toch even slikken. Toch slaagde de Stichting Wielerevenementen Luyksgestel SWEL (in samenwerking met TWC De Grensrijders) er toen in de speciale “Vlaamse” kermiskoers voor profs door de welwillende medewerking van de dorpsbewoners door te laten gaan. Het werd een groot succes en voor herhaling (bij een volgend jubileum in 2022) vatbaar! Dit jaar zorgden hogere machten ervoor dat door de Coronapandemie niet alleen de kermis maar ook de Kermisronde noodgedwongen een jaar worden uitgesteld. Na het stoppen van mijn collega Jan Peeters als KNWU-microfonist heb ik hem hier negen jaar geleden als wedstrijdspeaker opgevolgd. Daarom vond ik het ook speciaal dat hij in 2014 juist hier een Koninklijke onderscheiding in het grensdorp in ontvangst mocht nemen. Deze maandag zou het normaal gesproken weer rijen dik hebben gestaan langs het parkoers, zou de VIP-tent naar traditie goed gevuld zijn geweest, was ook de verzorging van de jury opnieuw perfect te noemen, werden de nationale kampioenen van Nederland en België vooraf gehuldigd, stonden er bij zowel de vrouwen als de mannen nationale toppers aan de start en werd er gestreden om de punten voor het Belisol Eindhoven Kempenklassement. Voorzitter Frans van der Meijden (de opvolger van Wil Bellemakers) schreef op de Facebookpagina van de organisatie vooruit te kijken naar 2021: “Het zijn rare tijden, met maatregelen die ervoor zorgen dat we fysiek niet nader tot elkaar mogen komen en die ons beperken in onze normale vrijheden. We kunnen alleen maar hopen dat we volgend jaar met dubbel veel enthousiasme de wielerronde weer kunnen organiseren met onze sponsoren en vrienden van de SWEL!” Een jaar waarin de bewoners van het dorp langs de grens van Nederland en België hopelijk (met vertraging) de lokale held baansprinter Harrie Lavreysen met Olympisch goud uit Tokio terug zien keren…

CORONA-BLOG 65: DE EERSTE ZONDAG VAN SEPTEMBER.

CORONA-BLOG 64: DE KOERS VAN TOEN

Geweldig bedankt voor al die felicitaties die ik vandaag als kersverse 64-jarige op (veel) meer dan 1,5 meter afstand van jullie mocht ontvangen! De tekst voor deze “Blog” had ik al geschreven toen ik nog een jaar jonger was. Nadat ik door de Coronamaatregelen als wielerpresentator “monddood” werd gemaakt heb ik me “noodgedwongen”gestort op het schrijven van artikelen voor mijn website en mijn dagelijkse “Corona-Blog”. Gemiddeld besteedde ik daarvóór op jaarbasis zo’n vier uur per dag aan de voorbereidingen en uitvoering van mijn wielerpresentaties. Die tijd heb ik de afgelopen maanden besteed aan het zoeken naar achtergrondinformatie en het schrijven van stukjes. Al op jonge leeftijd was ik een aandachtig lezer van artikelen over de wielersport. In het Helmonds Dagblad van toen, het vrijwel wekelijks verschijnende bondsblad “Wielersport” en later ook in het Vlaamse dagblad “Het Laatste Nieuws”( de editie voor Antwerpen). Mijn zondagsgeld (en later een gedeelte van mijn salaris) ging op aan het abonnement van deze Belgische krant die telkens een dag later bij ons in Lierop in de brievenbus gleed. Ik las ademloos de artikelen van gerenommeerde “penneridders” als Robert Janssens, Fred Daman, Lucien Berghmans en Louis Clicteur. De voor mij meest lezenswaardige artikelen (vooral over de Tourhistorie) heb ik netjes in schriftjes geplakt. Daar moest ik ook aan denken toen ik weer een dagelijks verschijnende bijdrage ”De koers van toen” van de Limburgse wielerschrijver Wiel Verheesen op Facebook gelezen had. De vieve tachtiger schrijft nog altijd met dezelfde passie over de rijke wielerhistorie. Uit het boekenrek heb ik deze week nog het boek “Limburg Wielerland” tevoorschijn gehaald waarin hij de wielerhistorie van zijn provincie op zijn geheel eigen wijze beschrijft. Het boek is in 2003 verschenen. Maar wat heeft Limburg daarna op wielergebied een geweldige ontwikkeling gekend met de komst van Limburg Cycling, een nieuwe wedstrijdenserie als Hammer Limburg en de Hammer Youth, de WK’s van 2012 (weg) en 2018 (veld) en internationale toppers als Wout Poels, Mike Teunissen en Tom Dumoulin! Per 1 juli stop ik met mijn dagelijkse “Blog” nu bekend is dat er weer wielerwedstrijden georganiseerd mogen worden en ik me hopelijk weer op mijn wielerpresentaties mag storten. Die afspraak had ik met mezelf gemaakt toen ik in maart met mijn “Blog” begon…

CORONA-BLOG 63: OOK MEERDAAGSE ACHT VAN BLADEL KIJKT VOORUIT NAAR 2021.

Het zijn dezelfde tropische temperaturen als vorig jaar toen ik op de laatste vrijdag van juni naar Bladel vertrok voor de meerdaagse “Hapert Acht van Bladel”. Jonge talentvolle junioren zouden zich drie dagen lang kunnen tonen in de oudste klassieker van Nederland voor deze categorie. In 1990 (toen Rik Reinerink won) mocht ik in Bladel voor het eerst het commentaar aan de micro leveren bij de “Acht”. Toen nog een eendagskoers maar later een (inter)nationale meerdaagse. Steeds in combinatie met diverse afwachtingswedstrijden. In 1981 won mijn broer Bart (toen nog Engelbert) de wielerronde bij de amateurs, terwijl twee jaar later mijn toenmalige dorpsgenoot Maarten de Groot de snelste nieuweling was. Ik ben er altijd graag bij geweest omdat de gastvrijheid van de mannen en vrouwen van Het Snelle Wiel hartverwarmend is. Met goede herinneringen aan ons verblijf in de “Tipmast”, de traditionele loterij bij de jaarlijkse barbecue ( daar kon ik tien jaar geleden het thuisfront met een midweek Vennenbos verrassen) en organisatoren en vrijwilligers die het “wielerhart” op de juiste plaats hebben zitten. Ik heb er in de loop der jaren heel wat huidige toppers zoals Steven Kruijswijk, Mathieu van der Poel en Tourwinnaar Geraint Thomas voorbij zien komen. Vorig jaar startte de tweede etappe in mijn geboortedorp Lierop. Ook dit jaar hadden we met onze vereniging TSC Solo onze medewerking toegezegd. De startlocatie moesten we echter naar het Wilhelminaplein in mijn woonplaats Someren verleggen in verband met het Eurosjopper-festival in het kerkdorp. Die etappestart zou morgen een mooi verjaardagscadeau zijn geweest! Koersdirecteur Richard van Hout heeft al laten weten dat de 71e editie in 2021 op de internationale UCI-kalender komt te staan. U kunt de datum al in uw nieuwe wieleragenda noteren: van 25 tot en met 27 juni!

CORONA-BLOG 62: TERUG IN DE TIJD MET MIJN VERJAARDAG.

Officieel ga ik vanaf 1 augustus van dit jaar met vervroegd pensioen. Dat roept ook herinneringen op aan mijn loopbaan als onderwijzer op de basisschool in Someren-Eind. Mijn verjaardag met de leerlingen van mijn groepen op de Jozefschool heb ik jarenlang op een ongebruikelijke manier gevierd. Toen ik nog in het ouderlijk huis woonde ging ik met de klas naar Lierop waar we eerst op picknickplaats ’t Jasper een bosspel speelden. Daarna mochten de kinderen bij mij thuis aan tafel voor de broodjes en krentenbollen aanschuiven. Mijn (jongere) broers en zussen spijbelden van school of namen een vrije dag om mij mee te kunnen helpen. De kinderen mochten optreden en er werd natuurlijk gezongen. Het werd een traditie. Toen ik naar Someren verhuisde was de ruimte in mijn appartement wat beperkter. Maar ook dat was geen probleem. Via een bevriende supermarkteigenaar regelde ik hamburgers. Zo stonden mijn zussen in mijn keuken aan de lopende band hamburgers te bakken. Het “vlag veroveren” in de Lieropse bossen bleef een vast onderdeel van mijn verjaardagsfeest. Toen er met de komst van de “Vonder” een “Meester en Juffendag” kwam (alle teamleden vierden in dezelfde vorm op dezelfde dag hun verjaardag) was het vieren van mijn verjaardag op de “oude” manier verleden tijd. Daarbij kwam dat, ook door mijn drukke managementtaken op het eind van het schooljaar en mijn andere bezigheden, de tijd gewoonweg ontbrak. Af en toe spreek ik nog wel eens oud-leerlingen die leuke herinneringen hebben aan mijn verjaardagsfeest. Ik heb niet zoveel foto’s van mijn “verjaardagsfeestjes”. Alle verjaardagsfoto’s die door mijn broer Harrie gemaakt zijn heb ik hierbij geplaatst. Het geeft ook een tijdsbeeld hoe ons huis in de Lijestraat er in het begin van de jaren tachtig van binnen uitzag.

CORONA-BLOG 61: TOUR TOPPER JOOP ZOETEMELK.

Het is lang geleden dat een vaderlandse profploeg verschillende kanshebbers telde voor de eindoverwinning in de Tour de France. Met de nodige vertraging zou dat dit jaar eind september op de Parijse Champs-Elysées moeten gaan gebeuren. In het rijtje “Tour Toppers” hoort zeker ook onze laatste Nederlandse Tourwinnaar tot dusver Joop Zoetemelk thuis. Na diverse tweede plaatsen was het in 1980 eindelijk raak en mocht de gele leiderstrui in Rijpwetering getoond worden. Ik heb de bijzonder aardige oud-Tourwinnaar vanaf de amateurrangen gevolgd. In 1969 won hij het eindklassement van de “Tour de l’Avenir” in een sterke nationale selectie. Ook de latere wegkampioen bij de amateurs mijn vroegere wieleridool Jan Spetgens maakte toen deel uit van deze selectie. Ik heb het er wel eens met Joop over gehad waarom de profwielerloopbaan van de “Spet” slechts enkele maanden heeft geduurd. Hij sprak toen vol lof over het onmiskenbare wielertalent van de Somerenaar. De Tourwinnaar van 40 jaar geleden komt nog regelmatig vanuit Frankrijk terug naar zijn geboorteland. De eindzege in de Tour kan ik nog als de dag van gisteren herinneren. Toen hij vijf jaar later op “veteranen” leeftijd in het Italiaanse Giavera del Montello wereldkampioen werd moest ik het doen met een samenvatting later op de avond omdat ik juist op die dag de microfoon hanteerde bij een dorpsactiviteit.

CORONA-BLOG 60: WIELERRONDE HAPERT VERHUIST NAAR SEPTEMBER.

Exact een week geleden ben ik nog als “Ridder in (waters)nood” opgetreden toen ik in een andere wijk van mijn woonplaats na een wolkbreuk tot aan mijn knieën door het water (na een sprong over zandzakken voor de deur) toch mijn hulp aan kon bieden. Die was gelukkig niet nodig omdat een aantal meubels al boven op de tafel stonden. De ene woensdag is dus de andere niet. Nu waarschijnlijk morgen bekend gemaakt zal worden dat de Corona-maatregelen verder versoepeld kunnen worden gloort er hoop dat ook de wielerevenementen op termijn weer kunnen worden georganiseerd. Dat betekent wel dat, zoals aangekondigd, mijn dagelijkse “Corona”-blog dan tot het verleden gaat behoren. Maar voorlopig blijven we u “trakteren” op een stukje wieler-of persoonlijke geschiedenis. Vandaag zou ik het commentaar aan de micro geleverd hebben tijdens de Kermisronde van Hapert. Op het drie kilometer lange parkoers met start en finish in de Kerkstraat zouden vandaag de recreanten in actie komen voor de Kempencup, waren het de vrouwen die voor het Belisol Eindhoven Kempenklassement punten konden verdienen en was er startgelegenheid voor de elite zonder contract, de beloften en de amateurs. Vorig jaar werd de 50e editie van de Hapertse wielerronde verreden. Vanaf 1967 organiseerde de HSV (Hapertse Supporters Vereniging) haar jaarlijkse wielerronde. Tweemaal werd er een Brabants kampioenschap verreden en ook twee keer het Districtskampioenschap. In mijn geboortejaar 1956 was er ook al een KNWU-wielerronde in het Kempische dorp. Winnaar werd toen Engel van de Sanden uit Veghel voor de latere winnaar van Luik-Bastenaken-Luik Ab Geldermans. Het zou een onderdeel geweest kunnen zijn van de “Ster van het Zuiden”, een regelmatigheidsklassement georganiseerd door de gelijknamige Eindhovense wielerclub van weleer. Ik maak dat op uit het eindklassement dat door de latere prof uit Beverwijk werd gewonnen. Vóór Arie Braat uit Aalsmeer die in de kleuren van Buitenlust reed en in Helmond in de kost was bij de familie van Henk Vereijken. Die overigens de Hapertse wielerronde 64 jaar geleden bij de nieuwelingen won. Maar terug naar de tijd van nu! De wedstrijdorganisatoren van Hapert zijn tot dusver de enige Kempische organisatie geweest die plannen had om hun wielerronde naar het najaar te verplaatsen. In het ED van 10 mei las ik namelijk dat ze als nieuwe wedstrijddatum zaterdag 12 september bij de KNWU aan zouden vragen. Ik ben benieuwd!

CORONA-BLOG 59: OOK GEEN KERMISKOERS IN RIETHOVEN.

Het begin van de zomer werd bij mij vaak ingeluid met de Kempische kermiskoersen. Vaak ideaal weer, in de regel een mooi deelnemersveld en vooral veel publiek. Vandaag zou de 29e editie van de Kermisronde van Riethoven verreden worden. Het toeval wil dat ik er in 1992 ook bij was als speaker toen de eerste editie van start ging. Met voor mij bij de amateurs een bekende winnaar in de persoon van dorpsgenoot Patrick van Seggelen. “Rijthoven”, zoals het in Kempisch dialect uitgesproken wordt, kende daarvoor al de “Hel van Riethoven” (door de keien aan de achterzijde van het parkoers) voor de jeugd waar TWC de Kempen voor de organisatie tekende. Een comité onder leiding van wielerliefhebber Piet Mollen zette de wielerronde in het kerkdorp op de “wielerkaart.” Bij het 25-jarig bestaan van de wielerronde heb ik samen met mijn gewaardeerde collega Jan Peeters in het plaatselijke gemeenschapshuis nog een gezellige wieleravond verzorgd waar een aantal oud-winnaars aan het woord kwamen. Ook “levende beelden” van het Riethovens Dorpsjournaal kwamen voorbij. Die zijn via onderstaande link te bekijken. Vanaf het begin van het Kempenklassement maakt de Riethovense wielerronde deel uit van dit regelmatigheidsklassement. De huidige hoofdsponsor van het klassement Dirk Bellemakers van Belisol Eindhoven won maar liefst driemaal de tijdrit die tien jaar lang voorafgaand aan het criterium georganiseerd werd. Recordhouder is de meervoudige eindwinnaar van het klassement Marco Brus die het criterium drie keer wist te winnen. Regelmatig kwam het voor dat ik tijdens de schoolverlatersdagen op maandagavond op en neer reed om in Riethoven als speaker te kunnen fungeren. Vaak was dan al de Dikke Banden Race voor de dorpsjeugd (met het keerpunt op de oprit van een bewoner van het parkoers) achter de rug. Omdat de wedstrijden al bezig waren als ik arriveerde heb ik mijn auto jaarlijks in de berm in het buitengebied moeten parkeren. Dat is in de loop der jaren een “vaste” stek geworden die vandaag ongebruikt wordt…

CORONA-BLOG 58: DAMPENDE CROSSMOTOREN EN OORVERDOVEND MOTORGERONK.

Het is vandaag de derde Vaderdag zonder mijn vader. Met een herinnering aan vroeger. Mijn vader was een echte voetballiefhebber en ook jarenlang bestuurslid van de plaatselijke voetbalclub. Die sportliefde deelde ik niet met hem. Ik moet eerlijk bekennen dat er naast de wielersport maar één andere sport is die mij kan bekoren. En dat is motorcross. Toen ik als klein jongetje met ons pap meemocht naar het crossterrein bij het “Philipskamp” in Someren ( de huidige Somerense Vennen) was dat een hele belevenis. Daar werd op zondag 6 september 1964 na tien jaar onderbreking door motorclub Solias (Someren-Lierop-Asten) weer een motorcross georganiseerd. Ik kan me de dampende crossmotoren en het oorverdovende motorgeronk nog herinneren. Ik ga er vanuit dat ik toen ook een puntzak friet, een knakworstje en een flesje Exota mocht kopen van mijn “zondagsgeld.”  Mijn vader werkte toen bij de Vlisco en had ons regelmatig verteld over de Helmondse motorcrosscoryfee Jan Clynck. Die stond in ieder geval toen niet aan de start lazen we in een oude jaargang van het regionale Peelbelang. Toen ook MAC Lierop onder leiding van Wim Smits grote internationale motor Grand Prix-wedstrijden ging organiseren op het zandparkoers aan het Kerkenhuis werd mijn toenmalige woonplaats Lierop een internationaal bekend “motorcross”dorp. Voor de lokale omroep SIRIS heb ik via de radio verslag gedaan van de wedstrijden en kon ik ook buitenlandse toppers als Joël Smets en de Italiaan Alessio Chiodi in zijn landstaal interviewen. Daarnaast luisterde ik naar de Nederlandse speaker die zijn commentaar zelfs in het Zweeds verzorgde alsof het zijn landstaal was. In de loop der jaren heeft mijn geboortedorp diverse crossfamilies zoals de familie Smits (zoon Mark werd tweemaal nationaal kampioen) en Hurkmans (Sies en Erik behaalden als zijspanbakkenisten diverse nationale titels) voortgebracht. Eénmaal stond ik zelf aan de micro tijdens een veteranencross. Wat ik me toen echt afgevraagd heb is of ik wel te verstaan was. Regelmatig tref ik ex-motorcrossers als wielersupporter, wegrenner of mountainbiker. We hadden als wielersupportersclub altijd een goede relatie met onze zustervereniging. Zo hebben we jarenlang gebruik kunnen maken van het parkoers en de faciliteiten van het motorcrossparkoers op het Kerkenhuis voor onze nationale veldrit. In ons gezin hebben we met onze Michel ook een actief beoefenaar van de motorcross gehad.