CORONA-BLOG 47: NOOIT GETWIJFELD OVER ONZE ZUIDERBUREN.

“Ik heb nooit getwijfeld over België

Omdat niet iedereen daar lacht maar ook huilt

Ik heb nooit getwijfeld over België

Want dat taaltje is net zo zacht als bij ons in het Zuiden

Ik stond zelfs niet in dubio toen de grens open ging

Maar ik nam graag dat “risico”

Ik heb nooit getwijfeld over België”

Dit liedje uit de jaren tachtig (met een door mij aangepaste Coronatekst) van “Het Goede Doel” kwam bij mij naar boven toen ik zag dat er binnenkort al weer “gekoerst” gaat worden bij onze zuiderburen. Een land met een strengere Lockdown dan bij ons schiet direct uit de startblokken als de maatregelen voor de actieve sporters versoepeld worden. Vanaf 1 juli kunnen er in België weer wielerwedstrijden georganiseerd worden. Meer dan vijftig organisatoren reageerden op een oproep van Cycling Vlaanderen om voor de jongerencategorieën volgende maand wedstrijden te organiseren. Niet alleen op een circuit zoals dat van Zolder maar ook op de openbare weg (het “rondje rond de kerk”). In diverse regionale kranten waren ook de burgemeesters van diverse gemeenten positief. Zonder dat er een vergunning betaald moet worden, zonder prijzengeld, geen maximum aantal vertrekkers en maximaal 200 toeschouwers. Natuurlijk ook met de nodige beperkingen die te maken hebben met de Coronamaatregelen. Zonder een waardeoordeel te vellen zie ik opmerkelijke verschillen met de opstartprocedure voor de wielerwedstrijden in ons land die de KNWU enkele weken geleden heeft gepresenteerd. Daar kan men in de eerste fasen vooral terecht op de clubparkoersen die in de buurt van de renners te vinden zijn, waar één begeleider per renner aanwezig mag zijn, lijken echte wedstrijden bij de jongerencategorieën vooral beperkt te blijven tot tijdritten en moeten we twee maanden langer wachten voordat er eigenlijk pas sprake kan zijn van echte wielerwedstrijden. Dat zijn die meest opmerkelijke verschillen. Misschien dat de beleidsmakers in beide landen (die elkaar toch kunnen “verstaan”) eens rond de tafel moeten gaan zitten…

(Foto: Stephan Vanfleteren)

CORONA-BLOG 46: TOUR TOPPER GERAINT THOMAS.

In de serie over mijn ontmoetingen met Tour Toppers besteed ik vandaag aandacht aan de drie Britse Tourwinnaars. Maar liefst zesmaal ging er in de laatste tien jaar een prof uit Groot-Brittannië met het kostbaarste wielerkleinood de gele trui aan de haal. De eerste was in 2012 Sir Bradley Wiggins die door zijn ploeg Team Sky minutieus werd voorbereid op zijn eindoverwinning. Ik kwam er deze week bij het doorpluizen van oude deelnemerslijsten achter dat ik hem eind jaren negentig aan het werk gezien moet hebben als junior in de jammer genoeg van de kalender verdwenen Heuvelland Tweedaagse. De organisatie van wijlen de Limburgse wielerpromotor Lou Maessen. Ook de Tourwinnaar van 2018 Geraint Thomas heb ik als junior zien fietsen in de meerdaagse Acht van Bladel. Mijn podiuminterview met hem getuigt hiervan. Hij won in datzelfde jaar ook de juniorenversie van Parijs-Roubaix. Daarom was het ook niet vreemd dat men in hem in eerste instantie een klassiekerspecialist zag. De derde Britse renner in het geel is uiteraard viervoudig Tourwinnaar Chris Froome. Met hem heb ik uitgebreid kunnen praten tijdens de Bavaria-ronde van Stiphout. Voor de ploegmaten Froome en Thomas liggen er dit najaar weer kansen in de Corona-editie van de Tour de France. Zonder onder de voet gelopen te worden door hordes oncontroleerbare wielersupporters op de beklimmingen…

CORONA-BLOG 45: DROMEN VAN DE KOERS.

Het is vandaag precies drie maanden geleden dat ik ’s avonds terugkeerde van de tot dusver laatste koers van dit wegseizoen. In de Dorpenomloop in Rucphen becommentarieerde ik de magistrale overwinning van de in vorm zijnde David Dekker, sprak ik de lokale wielerlegende Rini Wagtmans nog kort bij de huldiging, mocht ik weer samenwerken met collega-speaker Kees Maas en was het niet schudden van elkaars handen heel onwennig. Het lijkt nu allemaal jaren geleden. Van de ene op de andere dag kon ik een kruisje maken over de wedstrijden waar ik voor gevraagd was of waarvoor ik door de KNWU was opgesteld. Zoals bij zovelen heeft het ook bij mij een flinke aanslag gepleegd op mijn gemoedstoestand. Ook al omdat ik in deze periode geen passend afscheid kon nemen van mijn moeder. Omdat mijn werkzaam leven in het basisonderwijs was afgerond was het ook even zoeken naar de juiste balans. Ik kon het echt niet opbrengen om naar wielerwedstrijden op TV te kijken die al jaren geleden verreden werden. Twaalf jaar geleden nam ik het besluit om met het “speaken” te stoppen. Voorgoed dacht ik toen. Ik heb het wielrennen in die 2 ½ jaar geen moment gemist! Het was een tijd waarin ik andere prioriteiten kende. Nu is dat heel anders! Ik mis de koersen, de strijd op de fiets, de jurybijeenkomsten, de gesprekken met de renners, de mensen van het geluid, de contacten met de organisatoren en vrijwilligers, de walm van friet en snacks, de borrel na afloop, de voorbereidingen, de supporters langs het parkoers, de tunes van het Belisol Eindhoven Kempenklassement, de samenwerking met collega-speakers, de verblijven in hotels bij meerdaagse wedstrijden en bij thuiskomst het bekijken van de opgenomen beelden… Maar ik merk nu ook dat er in de wielersport weer positieve geluiden te horen zijn. In september hoop ik weer (op 1,5 meter afstand) de microfoon te kunnen hanteren. Ik denk ook met een “persoonlijke” plopkap. De foto, die gemaakt is in onze woning in de Weerden, dateert van 2008 toen ik mijn microfoon voorgoed leek te hebben opgeborgen. In die foto heb ik een andere foto gemonteerd: die uit de Ronde van Drenthe van dat jaar. Toevallig ook de eerste wielerwedstrijd dit voorjaar die door de Coronamaatregelen ook voor mij niet doorging.

CORONA-BLOG 44: EERSTE JUNI-WEEKEND HAMMER LIMBURG WEEKEND

Het eerste weekend van juni was de afgelopen drie jaar voor mij het weekend waarin ik naar de meest zuidelijke (en vaak zonnige) provincie van ons land was afgereisd voor de driedaagse “Hammer Limburg.” Het initiatief van het marketing, media en technologiebedrijf van het profwielrennen Velon om door middel van een nieuw concept met korte aantrekkelijke wedstrijden het wielrennen dichter bij het publiek te brengen. Koersdirecteur Rob Frambach en zijn medewerkers(-sters) van Extra Leisure hebben drie jaar lang gezorgd voor een evenement dat “staat.” Ik mocht er als speaker ook een bescheiden bijdrage aan leveren. De eerste twee edities samen met de professionele Zuidafrikaanse sportpresentator Paul Kaye (die mij telkens introduceerde als de “Google of Cycling”) en vorig jaar met de neestor van de Limburgse wielerspeakers Jo van Deurse. De “Hammer Limburg” bestond uit drie onderdelen: op vrijdag de “Hammer Climb” in Vaals, op zaterdag de “Hammer Sprint” met start en finish op het Tom Dumoulin Bike Park in Sittard-Geleen en op zondag de spectaculaire “Hammer Chase.” Waarin het telkens ging om het collectief: welk profteam was het sterkste? In het eerste jaar won Team Sky, terwijl de “Wolfpack” van Quick Step de twee andere edities wonnen. Vooral de prestatie van het Belgische wielertalent nummer één Remco Evenepoel in de “Hammer Climb” heeft vorig jaar flink bijgedragen aan de eindzege van de ploeg van Patrick Lefevere. Honderden jongens en meisjes hebben de afgelopen drie jaar deelgenomen aan de “Hammer Youth” waar met haast militaire precisie aan de hand van een strak draaiboek door de vrijwilligers van de “Bergklimmers” de jeugd een prachtige wielerdag werd aangeboden. De “grote bazen” van Velon waren hier bijzonder over te spreken. Dit weekend zou alleen de “Hammer Youth” verreden worden. Door de drukte op de overvolle UCI-wieleragenda (waarin toen nog sprake was van de Olympische Spelen!) en de geringe medewerking van de UCI stond de “Hammer Limburg” dit jaar niet op de internationale wielerkalender. Hopelijk is er in de nabije toekomst toch een mogelijkheid om het evenement te kunnen blijven organiseren. Ik zou daar weer graag bij willen zijn…

CORONA-BLOG 43: LIEROP IN DE OMLOOP VAN DE MAASVALLEI

Vandaag stond er voor mij de “Omloop van de Maasvallei” in mijn agenda aangekruist. De klassieker voor de jongerencategorieën in het Limburgse heuvelland die vanaf 1964 georganiseerd is. Die eerste editie op 4 juni van dat jaar leverde bij de nieuwelingen de overwinning op voor mijn vroegere plaatsgenoot uit Lierop Leo van Schalen. Het initiatief voor de wielerklassieker werd destijds genomen door het plaatselijke Rondecomité in Elsloo. Het 45 kilometer lange parkoers voerde de deelnemers over de Moorveldberg in Geulle en de Maasberg en werd twee keer afgelegd. In de voorbeschouwing in het Limburgs Dagblad is te lezen dat er bij de nieuwelingen (te vergelijken met de huidige juniorencategorie) ook een team van Wielerclub Lierop aan de start komt. Ik neem aan dat het hier om Buitenlust gaat. Bij de adspiranten reed ook plaatsgenoot Henk van Seggelen in de prijzen. Leo won met ruim een minuut voorsprong op de Zeeuw Willy de Feber en Jan van Katwijk die derde werd. In zijn amateurtijd maakte van Schalen ook deel uit van de nationale selectie van bondscoach Joop Middelink. Ook zijn zoons Paul, Dirk en Roel waren succesvol als coureur. Mijn eerste kennismaking met de “Omloop van de Maasvallei” was in 1976 toen mijn broer Bart aan de start stond bij de junioren. Daar zag ik Theo de Rooij overgeconcentreerd door een glazen deur lopen in het kleedlokaal. Met Theo heb ik het er begin dit jaar nog even over gehad. Winnaar van die editie was de betreurde Bert Oosterbosch die een maand later als amateur naar de paarse tegelbrigade van Jan van Erp zou overstappen. Doordat zijn twee medevluchters door een organisatiefout in de laatste honderden meters verkeerd reden kreeg hij de zege in de straten van Neerbeek zomaar in de schoot geworpen. In het bondsblad “Wielersport” vond men toch dat hij de meeste aanspraak op de overwinning maakte. In de jaren negentig werd ik driemaal door de KNWU opgesteld om als microfonist te fungeren. Dat was in de periode dat de juryleden voorzichtig voor het eerst de videocamera gingen gebruiken om de uitslag mee te kunnen bepalen. Ondanks de zwaarte van het parkoers bleef bij één van deze edities het peloton bij de nieuwelingen compleet. Ik kan me nog herinneren dat ik toen (samen met mijn toenmalige collega Jos Bellemakers) meegeholpen heb een uitslag op papier te zetten. Op de beelden waren namelijk alleen maar de kleuren van de shirts te onderscheiden… Ik had er dit jaar naar uitgekeken om na lange afwezigheid weer eens de micro te mogen hanteren in de legendarische Omloop van de Maasvallei. Met de Maasberg in Elsloo als onbetwiste scherprechter. Deze week overleed de voormalige Tourrenner en ploegleider Henk Steevens: een “kind van de Maasberg.” De lokale omroep besteedde uitgebreid aandacht aan het afscheid van deze wielerlegende. Enkele jaren geleden heb ik Henk nog uitgebreid gesproken bij de aankomst van Olympia’s Tour op het Mheerelindje in Noorbeek.

CORONA-BLOG 42: TERUG IN DE TIJD TOER DUR LIERUP

Naast het presenteren van wielerwedstrijden ben ik vanaf mijn prille jeugd ook druk bezig geweest met het organiseren van wielerrondes. Dat begon al op negenjarige leeftijd met de organisatie van de “Toer dur Lierup”. Een schooljeugdmeerdaagse op gewone fietsen in het kerkdorp waar ik ben opgegroeid. Voor tientallen jongens en meisjes betekende de deelname ook een opstap naar het echte wielrennen. Het was niet het eerste doel maar hieruit zijn ook latere nationale kampioenen tevoorschijn gekomen. Binnen de wielerorganisaties in Lierop was ik wel de jongen (en later de man) van het draaiboek. Ook toen we met een aantal enthousiaste wielervrienden de Dr Pepper Race, Dr Foots Race, Meeùs Race en tenslotte de Rabo Koepel Race organiseerden. De “Toer dur Lierup” bleef ook toen mijn broer Harrie de organisatie overnam mijn aandacht houden. Die heeft het stokje jaren geleden overgegeven aan Sylvia en Frans Sijbers (ook familie) die het sportieve erfgoed van Lierop bleven bewaren. In 2014 werd de 50e (!) uitgave van de “Toer” verreden. Ter gelegenheid hiervan werd in beperkte oplage een jubileumboek gepresenteerd met de herinneringen van oud-deelnemers en organisatiemedewerkers. Op mijn website zijn de Toerherinneringen van mijn naaste familieleden en filmpjes uit 1980 en 2015 geplaatst. De rest volgt binnenkort. Vorig jaar werd de “Toer dur Lierup” voor het eerst afgelast door het extreem warme weer en dit jaar is de Coronacrisis spelbreker. Hopelijk kunnen we in de toekomst weer genieten van “onze” Toer…

Toer dur Lierup

CORONA-BLOG 41: DE TIEN VAN RIEN FAVORIETE TV-SERIES

Vandaag in de “Tien van Rien” mijn tien meest favoriete misdaadseries op TV aller tijden. Het zijn louter Scandinavische series, waarvan ik er ook een groot aantal op DVD heb. Ik kijk daarnaast vrijwel nooit “live”naar de afleveringen maar neem ze meestal op. Ik heb geen Netflix maar de Nederlandse en Belgische TV-zenders hebben al jaren een groot aanbod aan deze crime-series. “Bingewatchen” (het marathonkijken) is hierbij één van mijn favoriete bezigheden. Zonder ondertiteling ben ik bij deze series helemaal verloren. Af en toe hoor ik nog wel eens een Brabants dialectwoord voorbij komen maar verder is de taal voor mij niet te volgen. Ik heb (na lang zoeken) ook tien foto’s kunnen vinden van Scandinavische wielrenners(-sters) die ik aan de micro heb gehad. Als ze aan de start stonden probeerde ik hun namen in hun landstaal uit te spreken. Dat is vaak totaal anders dan de Nederlandse uitspraak van hun namen. Regelmatig ben ik daarbij wel eens “over mijn tong gestruikeld.” Ik hoop dit flink uitgedunde wielerjaar toch nog de Noordelijke renners(-sters) nog eens welkom te kunnen heten: “Välkommen till de skandinaviska cyklisterna.”

DE TIEN VAN RIEN

10- Ófærð-Trapped (2015)

Een mysterieuze Ijslandse politieserie waarin een afgelegen vissersdorp ingesneeuwd is.

9-Den Fördömde-De verdoemden (2010-2013)

Forensisch psycholoog en profiler bij de politie Sebastian Bergman raakt betrokken in een moordonderzoek nadat zijn vrouw en dochter omgekomen zijn bij de tsunami in Thailand.

8-Beck (1997-2018)

Er zijn in totaal 38 afleveringen gemaakt van de Zweedse misdaadserie met Kommisar Beck.

7-Springfloden-Springtij (2016)

Een aangrijpende Zweedse misdaadserie waarin Tom Stilton en Olivia Rönning proberen een onopgeloste moordzaak op te lossen.

6-Jordskott (2015)

Aangrijpende Zweedse serie met politieagente Eva over het behoud van een mysterieus bosgebied.

5-Innan vi dör-Before we die (2017)

Moeder (politie-inspecteur Hanna) is in de Zweedse hoofdstad Stockholm samen met haar zoon betrokken bij een interne machtsstrijd binnen de onderwereld.

4-Sorjonen-Bordertown (2016)

Kai Sorjonen is detective bij de Finse Nationale Opsporingsbrigade en ontvlucht met vrouw en dochter de drukke stad.

3-Forbrydelsen-The Killing (2007-2012)

Samen met haar collega’s onderzoekt politie-inspecteur Sara Lund duistere moorden in en rond de Deense hoofdstad Kopenhagen.

2-Wallander (2008-2016)

De Zweedse serie die de eigenwijze politieinspecteur Kurt Wallander volgt in Ystad.

1-The Bridge-Bron/Broen (2011-2018)

In deze Zweeds-Deense misdaadserie een geweldige rol van Sofia Helin die de Zweedse inspecteur Saga (met Asperger) speelt.

CORONA-BLOG 40: EEN TERUGBLIK EN VOORUITBLIK

Vandaag schrijf ik mijn veertigste dagelijkse Corona-Blog voor mijn website en Facebook. Toen bekend werd dat door de Corona-maatregelen al mijn 75 dagen met wielerpresentaties tot minstens 1 september niet door zouden gaan zocht ik naar een andere tijdsinvulling. Ook al omdat ik mijn werkuren in het basisonderwijs erop had zitten en vanaf 1 augustus van dit jaar officieel mag gaan genieten van mijn (vervroegd) pensioen. Omdat ik voor mijn presentatiebedrijf(je) ook uren moet maken zijn dat noodgedwongen alleen de uren geweest die ik besteed heb aan het actualiseren van mijn website. De naam “Corona-Blog” dekt niet helemaal de lading. De stukjes die ik geschreven heb gaan hier namelijk helemaal niet over. Ik heb daar, zoals ik eerder geschreven heb, ook geen verstand van. Dat laat ik over aan de miljoenen virologen in ons land die mij de indruk geven dat ze hier veel meer kennis over hebben. Maar nu het positieve van dit moment. De koers lijkt weer in zicht! Gisteren ontving ik een mail van onze districtsconsul die gelukkig ook het idee heeft dat we vanaf 1 september weer aan het (jury)werk kunnen. Tot het moment waarop de koersen “vlot” getrokken worden blijf ik mijn dagelijkse “blog” schrijven. Met de terugblikken op de wedstrijden waar ik aan de micro gestaan zou hebben (met de nadruk op “zou”!), mijn ontmoetingen met Tour Toppers, de Tien van Rien en de verwijzingen naar de uitbreidingen van de rubrieken op mijn website: de “Wielernesten” in de Peelregio, de Peelland Toer-jaaroverzichten en straks ook de uitgebreide historie van de “Toer dur Lierup”.

(De tekening is gemaakt door ex-coureur Cees Bastings in de “Pandoer” in Heusden)

CORONA-BLOG 39: TOUR TOPPER THOMAS VOECKLER

In de reeks ontmoetingen met Tour Toppers vandaag aandacht voor de Franse ex-coureur Thomas Voeckler. De Elzasser is vooral bekend door zijn grimassen op de racefiets en zijn “ongecontroleerde” manier van fietsen die collega’s van hem niet zo waardeerden. Als jonge prof droeg hij in 2004 tien dagen lang de gele leiderstrui in de Ronde van Frankrijk. Elf jaar later kwam hij in het eindklassement één plaats tekort voor een podiumplaats in de Tour. De eerste keer dat ik “Titi” of “Le Chouchou” (zoals hij liefkozend door zijn vele Franse supporters genoemd werd) aan de micro had was in “Daags na de Tour” in Boxmeer in 2004. Ook tijdens de landenpresentatie op de Markt van Maastricht tijdens het WK in Valkenburg in 2012 had ik een prettig gesprek met hem. Ook daar kreeg ik een heel andere indruk van hem dan wat er in de media van hem getoond werd. Vorig jaar werd Voeckler aangesteld als de nieuwe Franse bondscoach. Als het WK eind september in Zwitserland doorgang vindt heeft hij met Julien Alaphilippe, Romain Bardet en Thibaut Pinot drie serieuze kandidaten voor de wereldtitel bij de profs.

CORONA-BLOG 38: HERINNERINGEN AAN MAREN-KESSEL

Tweede Pinksterdag heeft gelukkig nog geen echte traditie als het gaat over de opening van de terrassen. Wel is Pinksteren al jarenlang het traditionele weekend waarin er in ons land gestreden wordt om de diverse districtstitels en regionale titels. Tot het begin van de jaren tachtig waren het nog de provinciale kampioenschappen die een grotere uitstraling hadden en bijvoorbeeld voor selectie voor het NK belangrijk waren. Het Regiokampioenschap Zuid zou vandaag in Maren-Kessel verreden worden. Voor de nieuwelingen-meisjes, de junior-vrouwen en de elite-beloften vrouwen. Op een selectief parkoers van bijna vier kilometer over de dijken. De wielerronde in het dorp aan de linkeroever van de Maas kent een lange geschiedenis. Met ook diverse keren de organisatie van een NK tijdrijden. De eerste editie van de wielerronde, gewonnen door Leo van Vliet, dateert van 1975. Een opmerkelijke naam op de erelijst is die van plaatselijk renner Toine Bok die maar liefst vijfmaal voor eigen publiek wist te winnen. Als amateur-zonder sponsorploeg-slaagde hij erin zelfs twee keer nationaal kampioen te worden. Zijn zoon Willem trad in zijn voetsporen (won ook drie keer voor eigen deur als nieuweling en junior) maar stopte als eerstejaars belofte met wielrennen. Als tweedejaars junior veroverde hij nog de zilveren plak bij het NK Tijdrijden. Willem is in de wielersport gebleven want hij is bezig met zijn afstudeerstage als communicatiemedewerker bij de wielerploeg van Team Jumbo-Visma. Na afloop van de loodzware CRAFT-Ster van Zwolle zag ik hem ervoor zorgen dat de talenten uit het opleidingsteam tijdig bij de huldiging waren. Ook is hij betrokken bij de organisatie van de plaatselijke wielerronde. Vader Toine (een kwart eeuw in de organisatie) ontving vorig jaar nog een Zilveren Wiel van de KNWU voor zijn verdiensten voor de wielersport. Rowan Bergmans is de enige coureur uit het dorp aan de Maas die momenteel in wedstrijden uitkomt. Het zou vandaag de 45e editie van de wielerronde geweest zijn. Zelf ben ik niet vaak in Maren-Kessel als speaker actief geweest. In 2015 was ik er bij toen Twan Brusselman de overwinning behaalde bij de elite-beloften, met Willem Bok als winnaar bij de junioren en Manon van der Kroft bij de nieuweling-meisjes. Wat me van die wielerdag in het hartje van die zomer vooral is bijgebleven is de hartelijke ontvangst door de organisatoren. Ook voor de wielerronde van Maren-Kessel hopen we dat die een gezonde toekomst tegemoet gaat!