december, 2020 | Rien van Horik Cycling

NIEUWJAARSWENS

Ik heb nog lang getwijfeld om (zoals zovelen) op Facebook een vrolijke Nieuwjaarswens te plaatsen. Vorig jaar heb ik dat wel gedaan en het tegenovergestelde wat ik gewenst had werd dit jaar bewaarheid… Misschien nu met een minder vrolijke kaart omgekeerd wel?

CORONA-BLOG 100 (Slot): EEN JAAR OM SNEL TE VERGETEN…

Vanaf 2013 is mijn laatste bijdrage van het wielerjaar op Facebook telkens een terugblik geweest op mijn wielerpresentaties van dat jaar. Ik heb nu getwijfeld maar ben alsnog achter het toetsenbord gaan zitten. Op het einde van een jaar met een “zwarte rand.” Op wielergebied heb ook ik als presentator natuurlijk met de drastische gevolgen van de Coronacrisis te maken gehad. Twee jaar geleden stonden er in totaal nog 114 presentatiedagen in mijn (wieler)agenda. Vorig jaar was dat er één meer. Het aantal dagen met presentaties bleef dit jaar beperkt tot 27… Met in totaal 18 wedstrijddagen waarop ik aan de micro stond: zes wegwedstrijden, tien veldritten en twee mountainbikewedstrijden. Verder nog één wielercafé, vier ploegenpresentaties, één sponsorbijeenkomst, één lezing, één huldigingsfeest en één toertocht. Het afgelopen jaar heb ik dus vooral bij veldritten het wedstrijdcommentaar mogen verzorgen. Hoogtepunt was de presentatie, onder strenge Coronamaatregelen, van het EK cyclocross in Rosmalen. Ook was mijn stemgeluid te horen bij de openingsklassieker de Craft Ster van Zwolle, de Dorpenomloop in Rucphen, voor het eerst in de Klimomloop van Ulestraten en tijdens de De Bruyn Metaal-Omloop van Valkenswaard in het kader van de Nederlandse Loterij Topcompetitie. Daarnaast stonden er dit jaar nog een tweetal NK’s op mijn wielerkalender: het NK veldrijden voor de jeugd in Moergestel en het NK mountainbike op Watersley. Met heel veel plezier heb ik ook voor het eerst bij een toertocht, het Cauberg Festival in Valkenburg, aan de micro gestaan. Of het nu bij de jeugdrennertjes was of bij de profs voor mij bleef de voorbereiding en de aandacht hetzelfde.

Voor mij persoonlijk waren er teveel trieste dieptepunten in het afgelopen wielerjaar. Op persoonlijk vlak het overlijden van mijn moeder in het begin van de eerste Coronagolf, het abrupte afscheid dit voorjaar van vierenveertig jaar werken in het basisonderwijs door de scholensluiting (hoewel de keuze om te stoppen al wel eerder gemaakt was) en de (te) vele uren vrije tijd door de afgelasting van bijna alle wedstrijden waar ik aan de micro gestaan zou hebben. 2020…ook voor mij een jaar om zo snel mogelijk te vergeten!

Hoewel het niet met zekerheid te zeggen is dat er in 2021 nog wielerwedstrijden georganiseerd kunnen worden is op de website mijn kalender voor volgend jaar te vinden met voorlopig alleen de wedstrijden die op de nationale kalender staan. Nog geen data van mijn vier geplande profcriteria na de Tour en de wielerrondes in het kader van het Belisol Eindhoven-Kempenklassement. Het blijft afwachten. Virologen geven aan dat we pas in 2022 weer terug zouden kunnen keren naar een “normale” zomer… In het nieuwe wielerjaar hoop ik dat er toch weer dagen komen dat ik met mijn collega-microfonisten, organisatoren en collega-juryleden samen mag werken en de coureurs en wielerfans weer mag verwelkomen. Mijn presentatiebedrijf(je) “rienvanhorikcycling” is de afgelopen maand noodgedwongen omgevormd tot “rienvanhorikwriting” omdat mijn vrije uren nu vooral besteed worden aan het schrijven van het boekwerk “De Pedaalridders van de Peel.” Onder de noemer de “Tien van Rien” heb ik, zoals voorgaande jaren, de voor mij meest kenmerkende foto’s van mijn “unieke” wielerjaar uitgezocht. Met dank aan de fotografen!

Dit is de honderdste en tevens laatste aflevering van mijn Corona-blog. Volgend jaar beperk ik me op Facebook tot teksten over de zoektocht naar wielerverhalen voor “De Pedaalridders van de Peel”, eventuele indrukken van de koersen waar ik als speaker te horen ben en de aandacht voor de organisaties achter het Belisol Eindhoven-Kempenklassement. Een vooral gezond 2021 toegewenst!

CORONA-BLOG 99: NIEUWE LEDEN ZIJN WELKOM!

In 2014 maakte Facebookvriend Michel van de Laar een besloten groep aan op Facebook “De Pedaalridders van de Peel.” Hij stelde mij toen ook als beheerder aan. In de jaren die volgden is deze privé groep “slapend” gebleven. Enkele weken geleden hebben we een nieuwe start gemaakt met deze groep, die inmiddels 137 leden telt. In deze groep zijn we op zoek naar de wielerhistorie van de dorpen en steden in de Brabantse en Limburgse Peel. Vragen ook die hopelijk beantwoord kunnen worden voor het boek “De Pedaalridders van de Peel” dat eind volgend jaar verschijnt. Laat ons weten als ook jij lid wilt worden van deze groep. Vandaag plaatsten we onderstaand bericht. Als we de foto’s bekijken denken we met weemoed terug aan de tijd dat er nog (veel) publiek langs de kant stond…

Vrijetijds wielerfotograaf Vic Geerlings beschikt over zo’n 1700 foto’s uit het archief van zijn plaatsgenoot oud-renner Jac Beurskens. Gisteren plaatste hij prachtige zwart-wit foto’s uit dat rijke fotoarchief op Facebook. Eén daarvan was de foto waarop mijn vroegere wieleridool Jan Spetgens in 1969 het zegegebaar maakt op de Markt in Helmond. “De Spet” was in dat jaar ploegmaat bij Heynen Motors van de Haelense coureur. In mijn uitslagenarchief is echter geen overwinning van Jan in Helmond te vinden… Die ging dat jaar naar de betreurde Frans Otten met Piet van Katwijk die als derde gehuldigd werd. Wie kent het verhaal achter deze wedstrijd?

(Met dank aan Vic Geerlings, Piet van Katwijk en Piet Gijsbers voor de foto’s)

UPDATE: MYSTERIE OPGELOST!

Op zoek gegaan naar het knipselboek van wijlen Frans Otten en het volgende artikel uit het Helmonds Dagblad gevonden:

Bittere pil

“Een bittere pil moest Jan Spetgens uit Someren slikken in de wedstrijd voor amateurs. Hij vergiste zich in de telling van de ronden en spurtte een ronde te vroeg uit het compacte peloton weg. Juichend vloog de man uit Someren over de streep, maar werd direct geconfronteerd met zijn fatale vergissing toen het hele peloton langs hem heen flitste. De “echte” sprint leverde een verrassende overwinning op voor de Eindhovenaar Frans Otten.”

CORONA-BLOG 98: OP ZOEK NAAR DE WIELERVERHALEN UIT BAKEL.

In deze bijdrage gaan we voor “De Pedaalridders van de Peel” op zoek naar de wielerverhalen uit Bakel, Milheeze en De Rips. De Peeldorpen van deze vroegere gemeente hebben een lokale wielergeschiedenis die terug gaat naar het begin van de jaren vijftig toen Leo van de Laar (sloot zijn wielerloopbaan als beroepsrenner af) en “Bertje de Wijer”(Lambert van de Weijer) succesvol waren op de racefiets. De jaren zestig begonnen met de nationale NWB-titel van Leo van Bommel. De meest opmerkelijke prestaties op wielergebied in Bakel komen op naam van de broers Roel, Dirk en Paul van Schalen. Deze laatste was met overwinningen in klassiekers zoals Veenendaal-Veenendaal ook bij de profs succesvol. Het “Wielernest Bakel” stond vanaf het begin van deze eeuw vooral in het teken van het veldrijden. Jarenlang werd er in de winter een nationale Rabobank-cyclocross georganiseerd, met als hoogtepunt de organisatie van het NK veldrijden voor de jeugd in 2014. De huidige nationale veldritcoördinator Ad van Grootel was één van de kartrekkers van deze veldrit, waarin de Zandse Berg als scherprechter fungeerde.

Zijn zoons Koen en Frank behoorden in de jongerencategorieën tot de veldrittalenten van hun generatie. Frank was zelfs de beste Nederlander tijdens het WK cyclocross voor junioren in 2002 in het Belgische Zolder. Ook Peter van den Heuvel en Veerle Goossens specialiseerden zich in het veldrijden. Vijfmaal werd er in Bakel ook een KNWU-wielerronde verreden, waarvan driemaal een districtskampioenschap. Wieler Vereniging Amateur Sport Nederland heeft voor haar zomerse woensdagavondwedstrijden regelmatig de beschikking over parkoersen in het buitengebied van de kerkdorpen. We zijn ook voor Bakel, Milheeze en De Rips op zoek naar wielerverhalen, foto’s (in een hogere resolutie) en wieleranekdotes. Meer informatie (en de mogelijkheid om het wielerboek te reserveren) op de beginpagina van deze website.

Het filmpje toont de actie op de Zandse Berg tijdens het NK veldrijden voor de jeugd in 2014.

CORONA-BLOG 97: VERBORGEN KERSTAGENDA

Terwijl ik voor mijn dagelijkse portie beweging voor de verandering eens over de natte zandpaden van de Strabrechtse Heide wandelde, moest ik onwillekeurig terug denken aan de drukke Decembermaanden van vroeger. Vierenveertig jaar lang stond deze maand van Sint en Kerst op mijn werk in het teken van verschillende vieringen. De meest warme herinneringen daarbij heb ik aan het Kerstgaladiner dat ik jarenlang op de laatste schooldag vóór de Kerstvakantie met mijn groepen op de Jozefschool in Someren-Eind organiseerde. De schoolverlaters die zelf Braziliaans kookten en bakten en daarnaast ook nog geld ophaalden voor een speciaal sociaal project voor kansarme kinderen in het Braziliaanse Itauna. Ik ben zelf in Brazilië een kijkje gaan nemen wat er met het opgehaalde geld gerealiseerd was. Zelfs het Jeugdjournaal besteedde aandacht aan de actie. Ook de andere Kerstvieringen waren elk jaar een feest. Daarom is het ook jammer dat in sommige basisscholen de Kerstviering dit jaar niet doorging omdat ze plotseling de deuren moesten sluiten.

In voorgaande jaren besteedde ik de relatieve rust van de Kerstvakantie ook aan de opmaak van een persoonlijke jaaragenda. Met wielerfoto’s uit mijn archief. Het afgelopen jaar zijn een kleine honderd afspraken met wielerpresentaties met een rode streep doorgekrast. Voor het nieuwe jaar heb ik besloten geen papieren versie van een eigen jaaragenda meer te bestellen. En daarmee komt er een einde aan meer dan een halve eeuw aantekeningen in mijn agenda. Dat begon met mijn volgekladde schoolagenda als brugklasser op het Carolus. Wat bleef waren ook de soms voor mij onleesbare aantekeningen. Een heleboel agenda’s heb ik bewaard. Vooral de agenda’s uit de jaren tachtig stonden propvol afspraken. Met diverse bestuursfuncties, een eigen schoolomroep, verschillende wielerorganisaties, als beginnend microfonist en de presentatie van een dagelijks actualiteitenprogramma op de lokale radio is het nu niet meer voor te stellen dat een zestiger als ik zich daarmee nu allemaal nog bezig kan houden. Omdat de wielerfans langs het parkoers mijn stemgeluid het afgelopen jaar hebben moeten missen heb ik mijn blog dit keer ook ingesproken. De foto’s zijn van het Kerstgaladiner in het begin van deze eeuw en mijn laatste Kerstviering op de Vonder. Prettige Kerstdagen en blijf gezond!

CORONA-BLOG 96: RESERVEREN IS MOGELIJK

Nu door de Coronaperikelen mijn microfoon voorlopig netjes opgeborgen blijft, zijn mijn dagen vooral gevuld met het onderzoek naar de wielerhistorie van de steden en dorpen in de Brabantse en Limburgse Peel. Na de bekendmaking van het verschijnen van de “Pedaalridders van de Peel” (eind volgend jaar) hebben we diverse enthousiaste reacties ontvangen. Met foto’s uit lang vervlogen tijden, vergeelde krantenartikelen, programmaboekjes, fotoplakboeken, bidprentjes en oude jaargangen “Wielerparade” en “Wielersport.” Ook in mijn eigen archief blijken nog veel artikelen te liggen die ik zelf ooit geschreven heb voor clubbladen, websites en rondekranten. Inmiddels is ook in grote lijnen de indeling gemaakt voor het 250 pagina’s tellende boek. Naast de wielergeschiedenis van meer dan dertig “Wielernesten” zijn er straks ook 265 geschreven “portretten” te vinden van (oud)wielrenners en wielrensters uit onze regio. Over de keuze welke steden en dorpen in de Peel thuishoren zijn we het nog niet helemaal eens. Ook daar kan nog verandering in komen.

Mijn broer en vormgever Bart heeft vorige week een aantal voorbeelden ontworpen voor de voorkant van het boek. Eén van die voorbeelden is hieronder te vinden. Op de cover zien we een baanrenner uit het begin van de vorige eeuw in de persoon van Toon van den Bogaerd, veldrijder Frank van Bakel (eind vorige eeuw) en een exponent van het huidige wielrennen op de weg Mike Teunissen. Om ook enig zicht te krijgen hoeveel boeken we laten drukken is er de mogelijkheid om voor het boek te reserveren. Meer informatie en de reserveermogelijkheid zijn te vinden op de openingspagina van deze website.

Overigens is het niet zo dat ik de microfoon door mijn schrijversbezigheden aan de denkbeeldige wilgen ga hangen. In de eerste maanden van het nieuwe jaar staan voor mij het NK cyclocross in Zaltbommel, het NK jeugd veldrijden in Alphen (NB) en het NSK cyclocross in Tilburg met uitroepteken (?) in mijn (wieler)agenda genoteerd…

CORONA-BLOG 95: OP ZOEK NAAR SEVENUM.

Het was de lange hete zomer van ’73 toen ik vakantiewerk deed in Sevenum op de “Schatberg”. Samen met mijn oom was het mijn voornaamste taak om de aansluitingen van rioleringsbuizen van groene zeep te voorzien… Enkele weken later begon ik op de Kempel aan mijn opleiding als onderwijzer. Mijn vakantiejob was mijn eerste kennismaking met het Peeldorp dat in het plaatselijk dialect als “Sérum” wordt uitgesproken. Later kwamen we voor familie-of vriendenfeestjes regelmatig bij de “Turfhoeve” buiten het dorp. Deze persoonlijke herinneringen zullen geen plaats krijgen in het boek “De Pedaalridders van de Peel.” Wel de historie van het wielerdorp.

Vanaf het eind van de jaren tachtig werden we jaarlijks door de organisatie uitgenodigd om als speaker te fungeren in het avondcriterium. Tot aan de laatste editie in 2002 (gewonnen door streekrenner Norbert Poels) is het één van de drukst bezochte KNWU-criteriums in Limburg geweest. Het publiek stond rijen dik langs het parkoers of liep zelf mee in de stratenloop. Misschien dat de aanwezigheid van de campinggasten van de “Schatberg” zorgde voor die massale toeloop. De wielerfan die mij jarenlang naar de wielerronde haalde was oud-renner Hub Janssen. In zijn wielerloopbaan behoorde hij in de jaren zestig tot één van de meest veelbelovende jongeren bij de (toen nog) R.K.N.W.B. Ook zijn plaatsgenoot Mart Verrijth zou succesvol zijn in de rangen van de Limburgse wielerbond. Onder deze vlag werden er ook verschillende wielerrondes in het dorp georganiseerd en veldritten op de “Schatberg”. Ook is er jaren geleden sprake geweest van de aanleg van een permanent wielerparkoers.

Voor mijn zoektocht naar informatie over de wielerhistorie van Sevenum ben ik op zoek naar de contactgegevens van Hub Janssen, wielerverhalen en foto’s (in een hogere resolutie). Omroep Rozah heeft het avondcriterium (waar mijn collega Jan Schut de microfoon hanteerde) in het begin van deze eeuw gefilmd.

CORONA-BLOG 94: WIELERFOTO’S ALS BEHANG.

Op mijn eerste Pakjesavond zonder pepernoten maak ik voor de verandering weer eens een sprong naar het verleden. Vorige week zaterdag stond er een artikel in het ED over het wielerboek de “Pedaalridders van de Peel” dat mijn broer Bart en ik eind volgend jaar willen uitbrengen. In dat artikel vermeldt de schrijver Rinus van Houts ook dat het behang in mijn kamer in het ouderlijk huis in de Lijestraat vroeger bedekt was met foto’s van wielrenners. In het begin van de jaren zeventig schreef ik tientallen wielerploegen in binnen-en buitenland aan voor de publiciteitsfoto’s van de coureurs. Niet alleen van de grote bekende teams als Molteni en Salvarani maar bijvoorbeeld ook die van amateurploegen als Anuy en Van Dijk Verwarming en het Britse Carlton en Holdsworth. Die brieven schreef ik in de verschillende landstalen. De foto’s werden op het behang geplakt en zouden er vele jaren blijven hangen, totdat ze verwisseld werden met foto’s van Marilyn Monroe.

Vóór mijn eerste verhuizing naar Someren heb ik het grootste gedeelte van die fotoverzameling meegegeven aan wielerjournalist Wim Amels, die korte tijd daarna plotseling overleed. Bij het verzamelen van informatie voor de “Pedaalridders van de Peel” vond ik een plakboek, waarin ik de overige foto’s van Nederlandse wielrenners uit die tijd, had ingeplakt. Nu ik de Facebookpagina “Wielrenners uit verleden” heb ontdekt wil ik daar vanaf deze week regelmatig foto’s uit dit plakboek plaatsen.

Voor de niet meer zo piepjonge wielerfans onder ons heb ik er hier een aantal toegevoegd van ex-profs die ik (vooral de laatste jaren) aan de micro heb gehad. In mijn tienerjaren stond ik netjes achter de dranghekken en heb toen met bewondering naar de verrichtingen van deze renners gekeken. Verlegen als ik was durfde ik echt zelf geen publiciteitsfoto’s te vragen. Als ik ze (later toen ik groot was) vertelde dat hun portretfoto’s van vroeger mijn kamerbehang vormden keken ze me vaak verbaasd aan.

CORONA-BLOG 93: VANDAAG ZOU ONS MAM 91 GEWORDEN ZIJN…

Vandaag zou ons mam 91 jaar geworden zijn. Helaas is zij dit voorjaar overleden. Het is nu bijna een half jaar geleden dat we met de broers en zussen het appartement van ons mam in Sonnehove samen hebben uitgeruimd. Dat is door de Coronacrisis ook de laatste keer geweest dat we elkaar samen getroffen hebben. Om samen, in het kader van de rouwverwerking, het verdriet met elkaar te kunnen delen is nog steeds bijna onmogelijk. Toch ontmoeten we elkaar komende zondag ter nagedachtenis van ons mam weer voor het eerst sinds die lange tijd. We beginnen naar oud-Brabantse traditie met het bijwonen van een mis voor ons mam in de monumentale Lieropse Koepelkerk. Daarna gaan we een wandeling maken (in groepjes van vier met 1,5 meter tussenruimte) en staat er in het bos een grote pan “Zondagse” soep klaar. Als gezinsoudste heb ik de eer om die soep te mogen maken. Met de herinnering aan ons mam die elk weekend zoveel zorg besteedde aan het koken van deze soep. Zodat ook dat gevoel van vroeger weer een beetje kan terugkeren…

Vorig jaar vierde ons mam haar 90e verjaardag met een groot feest in zaal van Oosterhout in Lierop. Het is de laatste keer geweest dat we samen met ons mam op de foto staan. Met v.l.n.r. Chantal, Michel, Rien, Marij, Mark, Harrie, Bart en Irma.

CORONA-BLOG 92: OP ZOEK NAAR HET WIELERNEST ASTEN.

In één van de hoofdstukken van de “Pedaalridders van de Peel” is het Asten wat de klok slaat. Voor het prille begin van de wielerhistorie van mijn buurdorp gaan we terug naar het begin van de vorige eeuw toen de zandhazen van de Kemenade en van Golstein Brouwers furore maakten. Na de Tweede Wereldoorlog is het wielerclub “Astein” die het dorp weer op de wielerkaart zet. Bij het doorlezen van oude jaargangen van het “Peelbelang” komen die lang vervlogen tijden weer terug. In de jaren vijftig is het ook Sjeng Konings die zijn eerste overwinningen boekte. Hij besmet ook zijn broers Huub en Paul met het wielervirus. Paul is de enige Astense beroepsrenner geweest in de historie en is ons helaas dit voorjaar ontvallen. We zijn op zoek naar de wielerverhalen uit “Aaste”. Zoals de legendarische “veldslag” in de plaatselijke RKNWB-ronde van 1963 toen de politie de wedstrijd stil legde. Uitgebreid aandacht in het boek krijgen ook de andere wielerclubs die in het dorp werden opgericht: TWC Asten en de Wielervrienden Asten (later de Wielervrienden Kerseland). Op het eind van het wegseizoen was de Eerste Brabantse Koppeltijdrit op het einde van de vorige eeuw jaarlijks een geweldige reünie.

De meeste KNWU-overwinningen voor een Astenaar bij de amateurs staan ongetwijfeld op naam van Herold Dat. Toen hij in 2002 met een solozege in Mierlo afscheid nam van de actieve wedstrijdsport stonden er tientallen overwinningen op zijn imposante erelijst. We staan ook stil bij de mountainbike-successen van Ralf van Heugten (tijdens en na zijn actieve carrière). Ook de huidige ster aan het firmament profwielrenster Pauliena Rooijakkers uit het kerkdorp Heusden mag niet ontbreken. Tot zover in vogelvlucht een beknopt overzicht van de Astense wielerhistorie, die uiteraard uitgebreider aan bod komt in het boek. Mijn broer Bart en ik zijn op zoek naar de wielerverhalen, krantenknipsels en (rechtenvrije) foto’s in een hogere resolutie. En naar een mogelijk antwoord op de vraag waarom prof Henk Koopmans in 1966 (reed toen voor Willem II-Gazelle) in de Jasmijnstraat zijn huisadres heeft gehad. Het kerkdorp Ommel krijgt overigens in een apart hoofdstuk aandacht.

Hieronder is een promotiefilm over Asten uit 1998 te bekijken.