NA EEN HALF JAAR WEER EENS AAN DE MICRO: IN DE AMSTEL GOLD RACE.
Het was één van mijn jongensdromen toen ik in het midden van de jaren zeventig voor het eerst een microfoon hanteerde in de “Toer dur Lierup” voor de schooljeugd bij ons in het dorp: later nog eens aan de micro mogen staan bij de Amstel Gold Race! Als tiener had ik met pen en schrijfblok bij de start van de klassieker in Helmond gestaan om met bevende handen handtekeningen te vragen aan “Toppers van toen” zoals Eddy Merckx, Frans Verbeeck, Walter Godefroot en Felice Gimondi. Ik heb veel bewaard uit die tijd, maar juist die unieke handtekeningen zijn na enkele verhuizingen zoek geraakt. Drie jaar geleden mocht ik op het laatste moment in de Amstel Gold Race mijn gewaardeerde collega Jan Peeters vervangen en zijn plaats voorin de geluidswagen innemen. Een jaar later werd ik officieel door de KNWU opgesteld om bij de finish het wedstrijdverslag te verzorgen. Met bij de profs de meest beklijvende finale ooit en een schor geschreeuwde stem. Die finale kreeg nog een extra dimensie door de “beats” van DJ Marvin en de speciaal voor die gelegenheid gecomponeerde “leader”. En door de uitzinnige menigte tegenover het juryverhoog!
De Coronacrisis zorgde ervoor dat ik vorig jaar twee keer in de starthouding heb gestaan, maar de “Amstel” telkens geen doorgang vond. Na bijna zes maanden de microfoon noodgedwongen opgeborgen te hebben (het EK cyclocross in Rosmalen was mijn laatste wielerwedstrijd tot nu toe) mag ik aanstaande zondag mijn favoriete hobby eindelijk weer uitoefenen. Een lange dag die ’s morgens om zeven uur begint met de presentatie van de vrouwenploegen (voor de persfotografen) en vóór zes uur ’s avonds eindigt met de finale van de profs. Zoals bekend zonder publiek op een afgesloten parkoers. En voor al die gedwongen thuisblijvers gelukkig wel te volgen via TV of het internet. Samen met collega Richard Vermeeren (in 2013 tijdens de Steenselse wielerronde nog mijn stagiair) sta ik aan de micro. We hebben afgesproken dat we gewoon weer zullen presenteren alsof er duizenden dolenthousiaste toeschouwers langs het parkoers staan. Want dat dàt deze zomer weer zou kunnen (“de terugkeer naar het oude normaal”) is nu na bijna vijftig jaar ook weer een wielerdroom…
(Met dank aan Martin Beumkes voor de foto)
