Talenten voor de toekomst in de Watersley Ladies Challenge in Sittard.

Zes dagen eerder mocht ik nog het commentaar verzorgen in de meerdaagse Boels Ladies Tour waar de absolute wereldtop van de vrouwelijke wielrenners aan de start stond. Vanaf vrijdag zag ik de meiden in actie die al staan te trappelen om daar straks ook in actie te komen: de junior-vrouwen. Maar liefst twintig nationaliteiten gingen van start in de driedaagse Watersley Ladies Challenge. De finale ook van de Nations Cup van de UCI waarvoor maar liefst drie van de vijf wedstrijden dit wegseizoen in ons land verreden werden. Over een goede jeugdopleiding bij de meisjes gesproken! De voorbereidingen voor de start van de eerste etappe op het Tom Dumoulin Bike Park waren wat mij betreft de enige “dissonant” van dit wielerweekend. Na het tekenen van de presentielijst (meer dan 130 junioren-vrouwen doken tegelijkertijd op de liggende lijst af) was het dringen en duwen om vooraan te kunnen staan. Het leek wel een complete invasie! Maar wat een koers op het zware overzichtelijke parkoers! De overwinning ging naar nationaal kampioene Femke Gerritse die de sprint won van drie vluchtsters. De Zweedse Wilma Olausson (volgend jaar al in een UCI-team) legde hier de basis voor de eindoverwinning. Zaterdagmiddag stond de tweede etappe op het programma: de klimtijdrit van Munstergeleen naar de top van de “Col du Watersley”. Europees kampioene Shirin van Anrooij toonde zich met overmacht de beste. De laatste etappe, de omloop op het ruim 8 kilometer lange parkoers, zou de beslissing moeten brengen. Hier ging de renster die de meeste strijdlust toonde met de overwinning aan de haal: aangemoedigd door haar buren uit Laarne was het het Belgische talent Julie de Wilde die na een mooie solo als eerste finishte. Toen de eindrangschikking was opgemaakt werd ook duidelijk dat Nederland de Nations Cup had gewonnen. En daarmee als favorieten beschouwd worden voor het WK dat eind deze maand in het Britse Yorkshire gehouden wordt. Voor het eerst was er ook een overkoepelend klassement voor de nieuweling-meisjes. Zonder anderen tekort te willen doen was het vooral de Brabantse Elise Uijen die de hoofdrol vertolkte. Vrijdagmiddag was het haar clubgenote Yuli van der Molen (WV Schijndel-Output) die de etappe won, op zaterdagochtend was de Vlaamse Marith Vanhove de snelste tijdrijdster maar zowel het bergcriterium als de afsluitende omloop waren voor de Herpense die ik graag met Marianne Vos in haar jeugdjaren vergelijk. Elise won niet alleen de goudgele leiderstrui in het algemeen individueel klassement maar ook de bolletjestrui als beste klimster. Ik heb het al vaker in mijn bijdragen op Facebook geschreven: ik was ook dit weekend uitermate gecharmeerd van de enthousiaste organisatie van het Watersley Sport & Talent Park en de prima verzorging. De etappes zelf zijn ook nog te bekijken via www.wstp.tv waar de livestream te volgen was (met de “Race Reports” van José Been). Misschien hebben de vele stukken vlaai die we voorgeschoteld kregen ervoor gezorgd dat de rits van mijn jurypantalon “kuren” vertoonde en ik noodgedwongen casual gekleed in spijkerbroek de eindhuldiging moest presenteren… Het komt dan ook goed uit dat ik aanstaande zaterdag mijn toekomstige eigentijdse jury-outfit (eindelijk zonder stropdas!) mag gaan passen. Maar eerst op het einde van deze week na een lang zomerreces weer eens aan mijn vervangingswerk in mijn 44e(!) schooljaar in het basisonderwijs beginnen. Zelfs de meiden van de nationale selectie waren hier enthousiast over.