Zojuist teruggekeerd van mijn halfjaarlijkse bezoek aan de mondhygiëniste met een terugblik op het afgelopen veldritweekend. Tot mijn grote verbazing zag ik vanmorgen ,toen ik uit de “martelkamer” kwam, mijn enige neefje zitten die in het verleden aan het WK cyclocross heeft deelgenomen. Eén van de organisatoren van de Rabobank GP Groenendaal in Sint-Michielsgestel heb ik gisteren tijdens de huldigingen van de jeugdrenners en rensters regelmatig voorgesteld als de wereldkampioen van Gestel (Richard won nu al weer bijna 20 jaar geleden voor eigen publiek). Zaterdag kregen de diverse seniorencategorieën startgelegenheid op het overzichtelijke parkoers bij conferentieoord de Ruwenberg. Een ervaren en enthousiaste werkploeg had ervoor gezorgd dat het ook voor de deelnemers een aantrekkelijk parkoers was. Bijzonder succesvol waren de renners van Destil-Parkhotel Valkenburg en ZZPR.Nl-Han Clean Orange Babies Cycling Team: overwinningen voor Hugo Kars bij de junioren, Puck Pieterse bij de vrouwen en Maik van der Heijden bij de elite en beloften. Verder waren er (één week voor de nationale titelstrijd in Huijbergen) ook diverse andere veldrijders die kans maken op de nationale kampioenstrui en in het veldritnest Gestel de zege grepen: nieuweling Tibor del Grosso, master Maikel Govaarts en amateur Yannick Runhart. Bij afwezigheid van de ronde-missen werden zaterdag ook mama’s ingeschakeld om de kussen en bloemen uit de delen. Wat mij betreft (misschien niet voor alle podiumrenners…) voor herhaling vatbaar! De jeugdveldrit op zondag stond voor mij in het teken van de voorbereidingen op het NK veldrijden op de laatste zaterdag van deze maand. Met een aantal nieuwe clubshirts en renners die van club veranderd zijn was het maar heel even wennen. Niet alleen de wedstrijden zelf maar ook de huldigingen zijn voor mij steeds weer een feest. Tussen de live-veldritten en de opgenomen TV-beelden van de Brusselse Universiteitscross in heb ik de afgelopen dagen gekeken naar de reportages van TV Rijnmond over de Wooning Zesdaagse in Rotterdam. Een ongekende weelde om maar liefst vier van je collega’s aan de micro daar te mogen beluisteren. Natuurlijk kreeg mijn collega Kees Maas een mooi afscheidsfeest als speaker op de baan. In de profcriteria na de Tour blijven we zijn bekende stemgeluid de komende jaren gelukkig nog horen! Overigens heb ik zelf geen enkele “baanervaring”. De enige Zesdaagse die ik ooit bezocht heb was in de jaren tachtig de Zesdaagse van Maastricht in de Eurohal, waarvan ik me vooral de Braziliaanse danseressen nog kan herinneren…