Twintig jaar later in GP Groenendaal in Sint-Michielsgestel.

Deze maand is het twintig jaar geleden dat het ongetwijfeld meest besproken wereldkampioenschap uit de historie van het veldrijden verreden werd. In wat ik nog steeds graag het “veldritnest” Sint-Michielsgestel blijf noemen. In het eerste weekend van 2020 mocht ik zowel op zaterdag als op zondag de wedstrijden van commentaar voorzien. Het gigantische succes van toen is nog steeds de basis waarop nu de “Grand Prix Groenendaal” georganiseerd wordt. Met de “naamgevers” vader Rein en zoon Richard Groenendaal (hoofdrolspeler in 2000) die met een vertrouwde groep medewerkers en medewerksters de veldrittweedaagse op voortreffelijke wijze organiseerden. Zolang conferentieoord de “Ruwenberg” haar terrein beschikbaar blijft stellen kan er gebruik gemaakt worden van het publieksvriendelijke parkoers waar het vele draaien en keren het er voor de deelnemers niet eenvoudig op maakt. Het eerste wat me zaterdag bij aankomst opviel was dat er geen spandoeken of andere reclame-uitingen te zien waren. Voor een veldrit heel bijzonder. Mij viel ook de aanwezigheid van de voormalige Tsjechische veldritprof Peter Dlask op wiens dochter op de deelnemerslijst te vinden was. Verder de overmacht van Europees kampioene Puck Pieterse bij de vrouwen, waar het plaatselijke talent Fem van Empel net niet op het podium kwam (een dag later won Fem in Brussel bij de junior-vrouwen waardoor ze ook het Helen(Wyman)100-klassement op haar erelijst kon toevoegen). Het was twintig jaar geleden overigens ook voor het eerst dat er in het Brabantse dorp gestreden werd om de wereldtitel bij de vrouwen. Toen met de regenboogtrui om de schouders van de Duitse Hanka Kupfernagel die onlangs voor het eerst moeder werd. Ik heb het er dit weekend nog regelmatig over gehad: wat heeft het veldrijden voor vrouwen toch een geweldige ontwikkeling meegemaakt in die twee decennia. Drie leden van de veldritploeg van ZZPR.NL-er Frank Groenendaal bezetten de podiumplaatsen bij de elite en beloften mannen (met winnaar Stan Godrie.) In een wedstrijd waarin Mike Teunissen een uur lang een helse achtervolgingsrit leidde. Zondagmorgen was ik er opnieuw vroeg bij toen er door een twintigtal “funklassers” gestreden werd om het “Open Gestels kampioenschap.” Daarna was het de beurt aan de jeugdrenners waar vooral de allerjongsten met open mond van start gingen toen het verkeerslicht plotseling van rood naar groen ging. Zondagmorgen word ik om half negen op de Bosweg in het dorpje Zeeland verwacht waar de WV Uden haar jaarlijkse veldrit organiseert. Ik hoop ’s middags op tijd thuis te kunnen zijn om nog de live-beelden te kunnen bekijken van het NK in Rucphen (AD.nl ) en het BK in Antwerpen(Sporza). Alle deelnemers en deelneemsters veel succes!