Het afgelopen weekend werd de vijfde editie van de Agter de Berg cyclocross in Hechtel-Eksel verreden. Tevens ook de afsluiting van het veldritseizoen in de Belgische provincie Limburg. Voor mij was dit voor de derde opeenvolgende keer mijn enige jaarlijkse uitstapje als speaker “over de grens.” Nu is die vijftig kilometer van huis naar Hechtel voor mij geen onoverbrugbare afstand. Voor de meeste wedstrijden in eigen land moet ik namelijk grotere afstanden afleggen. De familie Toelen (onder aanvoering van zoon Brecht) is een wielergezin dat zich volledig inzet voor de organisatie van deze cyclocross in de Hechtelse duinen. De “grote” namen ontbreken op de deelnemerslijst maar de aandacht en de sfeer is er niet minder om. Met op zaterdag de miniemen en aspiranten (in Nederland de jeugdcategorieën) en op zondag de seniorencategorieën aan de start. Vooral op zaterdag waren er veel toeschouwers naar de Hechtelse duinen afgezakt om hun pupillen aan te moedigen. Evenals voorgaande jaren waren die ouders die ik kort gesproken heb na de diverse huldigingen te spreken over mijn presentatiestijl. En mochten de podiumrenners en rensters verrast zijn geweest door mijn vragen aan de micro: ze deden het fantastisch! Ook de wedstrijd voor renners met een beperking (G-renners) is een welkome aanvulling op het programma. Zondagmorgen was er na de start van de amateurs en masters druk overleg tussen de organisatie, burgemeester en de brandweer omdat de storm Dennis roet in het eten dreigde te gooien. Gelukkig kon de veldrit (met enkele aanpassingen aan het zanderige parkoers) toch doorgang vinden. Door de storm was er wel minder publiek dan een dag eerder. Maar de toeschouwers die er waren hebben ongetwijfeld genoten van veel spannende wedstrijden. De enige nasleep van die zondag was dat ik nog een dag later knarsetandend voelde dat het opwaaiende zand tussen mijn tanden zat! Bij de jeugd op zaterdag stonden er iets meer van mijn landgenoten aan de start dan op zondag. Met Elodie Kuijper won bij de vrouwen wel een landgenote die overigens in België woont. Ingmar Uytdewilligen(die in het verleden regelmatig in ons land aan de start stond) was de beste bij de eliterenners. Na afloop heb ik in de tent nog even gesproken met de enthousiaste hoofdsponsor Garage Special uit Wechelderzande over mijn presentatiebezigheden. Ook bij onze zuiderburen heb ik weer voortreffelijk kunnen samenwerken met “geluidsman” Joram Peters, met wie ik uiteraard dit weekend vaak over zijn echtgenote Paula heb gesproken. De brandende kaarsjes en de foto van haar op de tafel in de jurywagen maakten ook bij mij indruk.
(Met dank aan Franky, Christel en Joram voor de foto’s)
