Een zondag om nooit te vergeten! Dat was mijn eerste kennismaking met de Amstel Gold Race als één van de vele honderden medewerkers. Zaterdagmiddag vond de ontvangst plaats in het gerenoveerde Stadhuis van Maastricht waar de “Amstel-koorts” al flink merkbaar was. ’s Avonds volgde in de Haselderhof in Valkenburg het officiële diner waar ik veel bekenden uit de wielerwereld mocht ontmoeten. Later op de avond ging het via het centrum van Valkenburg langs de druk bezochte terrass…en (wat een geweldige sfeer) weer terug naar ons hotel. Om vervolgens in alle vroegte op zondagochtend naar de Markt in de Limburgse hoofdstad te vertrekken. Iets vóór negen uur begon de ploegenpresentatie waar maar liefst 47 teams (mannen en vrouwen) aan de talrijke toeschouwers werden voorgesteld door mijn collega “The Dutch Voice of Cycling” Kees Maas. Ik mocht de ploegen onderaan de rode loper op weg naar het podium aankondigen. Daardoor kon ik een groot aantal renners en rensters “informeel” even spreken. Daarbij ook mijn streekgenoten Wout Poels en Mike Teunissen. De wielrensters waren er erg van gecharmeerd dat de presentatie gecombineerd met de mannen plaats vond. Voor het eerst sinds jaren mocht ik (als vervanger van collega Jan Peeters) in een geluidswagen vóór de wedstrijdkaravaan plaatsnemen. Maar dit keer was dat een hele andere ervaring: er was publiek onderweg! Wat een mensenmassa! Wat een “kippenvelmoment” als je een klim als de Cauberg opdraait en het enthousiaste publiek ziet. Met mijn voortreffelijke chauffeur Wally achter het stuur heb ik een superdag beleefd. Je ziet dan voorin bijvoorbeeld ook de takelwagens die verkeerd geparkeerde wagens wegslepen, politiemotorrijders die zorgen voor een optimale beveiliging, wielervrienden die je via de hoorntjes op de geluidswagen mag begroeten (waaronder de ouders van Oscar Riesebeek die de prijs van de strijdlust mocht ontvangen), de twee stukken Limburgse vlaai die we (door het geopende zijraam van de geluidswagen) van een Vaalser familie ontvingen, de tientallen toeschouwers die met hun rechterhand tegen hun oorschelp lieten weten graag de actuele situatie in koers te willen horen, het prachtige Limburgse natuurschoon op deze ideale lentedag en je volgt de mededelingen vanuit de koers die we via Tijn Swinkels (Radio Tour) doorkregen. Nu ik op maandagavond de opgenomen beelden van L-1 en Sporza bekijk ben ik volgens mij nog niet helemaal genezen van de “Amstel”koorts…
Mede-organisator en voormalig topmountainbiker Bas Vroemen had mij enkele jaren geleden al eens gevraagd of ik het commentaar zou willen verzorgen bij de “Hel van Groesbeek”. Dit jaar was het zover. Met bijna 1500 inschrijvingen over beide dagen was de helletocht op de mountainbike ook dit jaar weer een succesnummer. Zaterdag werd er op een groot gedeelte van het lokale motorcrosscircuit startgelegenheid geboden aan de jeugdbikers in de vierde wedstrijd in het kader van de Landelijke Jeugdcompetitie. Met maar liefst dertig graden temperatuurverschil in vergelijking met mijn vorige jeugdwedstrijd in Berlicum kon mijn juryjack al snel uit. De eerste druk bezochte dag werd afgesloten met het open NSK. Julia Boschker moest een traantje wegpinken toen het Wilhelmus te horen was na het behalen van de nationale studententitel bij de vrouwen, terwijl Westlander Coen van Kleef het rood-wit-blauw bij de mannen kreeg uitgereikt. In de “Retro” wedstrijd kwamen de 26” fietsen weer tevoorschijn, de tricots van toen met de “toppers” van weleer. Zondagmorgen in alle vroegte ging het opnieuw richting Groesbeek. Tijdens het afgelopen weekend door mij omgedoopt tot “Groesbike.” De meer dan 1100 deelnemers hadden de keuze uit de afstanden 105, 70 en 35 kilometer. Met op de langste afstand de overwinningen voor Gert-Jan Bosman en (met veel overmacht) Karen Brouwer. Voor mij was het overigens ook de eerste kennismaking als speaker met een MTB-Marathon. En dat is me (mede door het enthousiasme van de organisatoren) heel goed bevallen. De “stuurbordentombola” na de laatste huldiging zorgde ervoor dat heel veel deelnemers en supporters er tot het einde van de marathon bij waren. Bij thuiskomst heb ik de beelden bekeken van de wegklassieker in de “Hel” die bijna driehonderd kilometer zuidelijker verreden werd : Parijs-Roubaix. Toen ik het roerloze lichaam van de Belg Michael Goolaerts zag liggen vreesde ik voor het ergste. Als gevolg van de hartstilstand is de jonge talentvolle beroepsrenner (23) later op de avond in het ziekenhuis van het Franse Lille overleden. Heel veel sterkte aan de nabestaanden. Ik heb hem in zijn veel te korte wielerloopbaan enkele keren aan het publiek mogen voorstellen bij internationale wedstrijden in ons land. De eerste keer was dat bij het Europese kampioenschap in 2012 in Goes. Een maand geleden was hij er ook bij in de Ronde van Drenthe. “De dag dat de zon in Roubaix met een helzwart randje onderging om nooit meer zo stralend op te staan” beschreef Yves Brokken van “Wielerverhaal” zo treffend. Het was toch al een dag vol emoties. Het was gisteren precies een half jaar geleden dat we van ons pap afscheid hebben moeten nemen. Eveneens een herinnering die in je geheugen gegrift blijft…
Op “Derde” Paasdag een terugblik op mijn wielerweekend dat zaterdag begon met de 45e editie van de “Volta Limburg Classic” de vroegere “Hel van het Mergelland” met start en finish in de Eijsdense Diepstraat. Het was achttien jaar geleden dat ik voor het laatst aan de micro stond in de klassieker die ook wel liefkozend de “Mini Amstel Gold Race” genoemd wordt. Tijdens de wedstrijd heb ik dankbaar gebruik kunnen maken van de beelden van L-1 voor hun rechtstreekse uitzending. Om zowel de wedstrijd voor de vrouwen en de mannen gelijktijdig in een “splitscreen” te tonen is natuurlijk vakwerk. Bij de vrouwen won Belle de Gast haar eerste grote koers en refereerde ik nog aan het veroveren van de nationale studententitel bij de niet-licentiehoudsters in 2016. Na een finale vol heroïek en tragiek ging de overwinning bij de mannen naar de Sloveen Jan Tratnik. Het was voor mij een hernieuwde kennismaking met de organisatie van Roy Packbier (The PEPr’ Company) die weten wat organiseren is. Ook van de “nazit” na afloop heb ik genoten. Zondag, op de dag dat heel Vlaanderen in de ban was van “hun” Ronde, ging het richting Oploo voor de strijd om de Gouden Helm Trofee. Bijzonder jammer voor de enthousiaste organisatoren (onder aanvoering van Fons van Katwijk) was het dat juist deze Paasdag gekenmerkt werd door minder weer. Het publiek dat er wèl was heeft zeker genoten van attractieve wedstrijden waarbij de beide eerstejaars beloften Nienke Wasmus en Tim Bierkens gehuldigd werden als winnaars. Toen ik hoorde dat een Nederlander de Ronde van Vlaanderen gewonnen had was het niet moeilijk om te “gokken”wie dat was. Na afloop van de wedstrijd heb ik overigens nog flinke ruzie gehad met een ( bevroren?) gehaktbal. Gelukkig kon ik mijn jurypantalon een dag later nog vertonen… Ik moest nog één dag wachten voordat ik aan de Paaseitjes kon beginnen. Want gisteren werd voor de 52e keer de “Grote Ronde van Gerwen” verreden. Met overwinningen voor Koert van Oosten( nieuwelingen), Nick Brabander (junioren), Roos Hoogeboom (vrouwen) en Maarten van Trijp(elite-mannen). Er was aanmerkelijk meer publiek dan in voorgaande jaren in het Nuenense kerkdorp. Dat zou ook te maken kunnen hebben met de deelname van Olympisch kampioene Anna van der Breggen, de wereldkampioene tijdrijden Annemiek van Vleuten en Puck Moonen. In de wedstrijd voor de vrouwen kwamen ze nèt iets tekort voor een podiumplaats. De winnaars bij de elite-mannen en elite-vrouwen zijn ook de eerste leiders in het BELISOL EINDHOVEN KEMPENKLASSEMENT. Hoofdsponsor Dirk Bellemakers zorgde er ook voor dat de huldiging nog een speciaal cachet kreeg met een champagneregen. De volgende keer de confetti nog en de uitstraling is nóg professioneler. Na de “evaluatie” in het lokale (wieler)café de “Stam” kwam er een einde aan mijn gecombineerde Paas-en wielerweekend. Dankzij Coop-supermarkt Hubers in Vinkel kon ik bij thuiskomst eindelijk nog aan de chocolade-eitjes beginnen…
