Nadat ik zojuist de laatste voorbereidingen voor mijn komende wielerweek heb afgerond kijk ik nog even terug op de geslaagde eerste editie van de Omloop van Valkenswaard. Vooraf was er natuurlijk al de nodige publiciteit geweest over de klassieker over gravelpaden, kasseienstroken en klinkerwegen. Gecombineerd met de kermis in Dommelen was het vooral bij de starts en aankomsten druk in de Bergstraat. Het begon ’s morgens al om 8 uur met de geïmproviseerde ploegenvoorstelling van de nieuwelingen. Na een levendige wedstrijd (met veel afvallers) was het West-Brabander Mathijs de Kok die zich het rapste toonde van het peloton. Bij de junioren was het vooral de latere winnaar Adne Koster die zijn stempel drukte op de Omloop. De Drent reed (ondanks een eerdere lekke band) solo naar de overwinning. Bij de beloften stond de koers in het teken van de vroege aanval van vijf coureurs die uiteindelijk ook voorop zouden blijven. De snelle eerstejaars belofte Robin Blummel (Destil-Parkhotel Valkenburg) won de eindsprint voor streekgenoot Dylan Bouwmans die in de finale verschillende keren geprobeerd had vooraan weg te rijden. De Australische Drent Aden Paterson verbaasde ook zichzelf door de derde podiumplaats voor zich op te eisen. Na de laatste huldiging ’s avonds om 8 uur heb ik ook nog even teruggekeken op de wielerdag met collega Joop Engelen die, achterop de motor met zijn enthousiaste wedstrijdverslagen, opnieuw gezorgd had voor een duidelijke meerwaarde. De organisatie (onder de vlag van TWC de Kempen) kreeg tijdens en na de Omloop van Valkenswaard volop complimenten over het parkoers en de organisatie rondom het evenement. Natuurlijk waren er ook negatieve opmerkingen bij zo’n eerste editie. Ik heb daar vaak toch moeite mee: het is niet evident dat er nog wedstrijden van dit formaat bijkomen op de kalender en uit eigen (organisatorische) ervaring weet ik wat er bij komt kijken om dit te organiseren. Denk maar eens aan al die vrijwilligers die gisteren actief waren. In het evaluatiegesprek is natuurlijk ook gesproken over de lengte van de wielerdag door de drie categorieën startgelegenheid te bieden. Die zal ,bij de tweede editie in 2019, in ieder geval korter zijn. Zodadelijk vertrek ik richting Zaltbommel waar ik samen met collega John Vingerling vanmiddag de teampresentatie ga verzorgen van de Boels Ladies Tour. Deze week staat voor mij zeven dagen lang in het teken van deze meerdaagse voor vrouwen. En natuurlijk dinsdagavond in het centrum van Arnhem voor de Rush Hour. Volgende week maandag hoop ik mijn volgende bijdrage op Facebook te kunnen plaatsen met een terugblik op beide wielerevenementen.
Ook om wat inspiratie op te doen voor mijn terugblik op de 47e VAG-Techniekronde van Nuenen wandelde ik vanmiddag over de Strabrechtse Heide. Dan is het toch treurig om te zien dat door de tropische zomer de Galloway-runderen naar een droog ven staan te kijken en vooral de bruine kleur van het gras de overhand heeft. Maar de schaarse paarsgekleurde heide en een jong reetje dat vóór me oversteekt lieten de natuur in al haar pracht toch nog even schitteren. Gisteren heb ik regelmatig op verzoek van de voorzitter Marc de Groof van de regionale wielervereniging TML-Dommelstreek door de geluidsboxen een dringende oproep gedaan of er misschien wielerliefhebbers in Nuenen aanwezig waren die de (organisatorische) kar zouden willen trekken in de komende jaren. Want het blijft natuurlijk een vreemde zaak dat het juist niet de inwoners van het Van Gogh-dorp zijn die de wielerronde organiseren. Voor veel kinderen was het gisteren op het einde van hun vakantie weer opnieuw in de beugel gaan om weer eens aan een jeugdwielerronde deel te mogen nemen. En dan is het leuk om te zien dat er ook eens kinderen op het podium staan die daar niet zo vaak van mogen genieten. Of met kinderen die niet elke week een wedstrijd winnen zoals Judith Alleleijn en Senna Nijman. Bij mijn zoektocht op Facebook vond ik ook een leuk filmpje waarin jeugdrennertje Sem Laven van de Bergklimmers gevolgd wordt. Een even groot aantal bijschrijvingen was er bij de elite en beloften als het aantal afmeldingen. Hier toonde import-Eindhovenaar Jos Koop van Tempo-Hoppenbrouwers zich de snelste van de koplopers. In die kopgroep ook de Breugelse beloften Paul Gruijthuijzen en Teun Teulings (die derde werd). Tot mijn grote verbazing kreeg ik na afloop een bloempot en een set Van Gogh-sokken mee naar huis en mocht ik ook nog met de talentvolle ronde-missen op de foto. In verband met mijn “zilveren” jubileum als speaker. Een wat vreemde reden omdat ik eerder op deze dag had laten weten dat ik precies 25 jaar geleden voor het eerst in Nuenen aan de micro had gestaan. Vele andere wielerrondes in de regio waren deze, vanaf het begin van de jaren tachtig, met mij als speaker al voorgegaan. Het was de sterk bezette Ronde van Nuenen op Vaderdag in 1993 waarin bij de amateurs René Manders won vóór Patrick van Seggelen en nog een plaatsgenoot van mij Herold Dat. Het was overigens, zoals ik me nog kan herinneren, ook een emotionele dag voor de toenmalige winnaar. Uiteraard hebben we in de pauze gisteren ook stil gestaan bij de ploeg die volgende maand deelneemt aan de Fakkelestafette van Bayeux naar Eindhoven. Jammer genoeg konden we niet al die mooie verhalen over deze jarenlange traditie laten horen omdat de elite en beloften al stonden te trappelen van ongeduld om te mogen vertrekken…
REGIOBANK-KERSENRONDE VAN MIERLO
De grote droom van de Mierlose wielerliefhebber Willem Steenbakkers werd werkelijkheid toen in 1956 voor het eerst de klassieke “Kersenronde” werd verreden. Het werd een waar wielerfeest op de route die toen via Helmond, Someren, Heeze en Geldrop weer terug naar Mierlo voerde. Duizenden wielersupporters zagen een jaar later Piet Damen deze wedstrijd winnen. De kussen van “Miss Kersenoogstfeesten” waren meer dan verdiend. Organisator Willem Steenbakkers was een druk bezet man. Onder zijn bestuurslidmaatschap van de plaatselijke wielervereniging de “Kersenlanders” werden er vele wielerrondes in Mierlo en omgeving georganiseerd. Op zijn brommertje toog hij langs de plaatselijke slagers, bakkers en kasteleins om de nodigde centen bijeen te sprokkelen. De “Kersenronde” zou jarenlang in juni ook een laatste test zijn voor het Nederlands wegkampioenschap. Op de erelijst prijkt de naam van de latere wereldkampioen Gerrie Knetemann die jaren later in Mierlo, waar dochter Roxanne meefietste, zich nog zijn zege probeerde te herinneren. Maar ook de overwinning van Piet van der Kruijs uit ‘t “Hout” die bijna voor eigen deur wist te winnen was een opvallende zege. Jarenlang zou het parkoers van de “Kersenronde” gevormd worden door de dorpen Mierlo, Lierop, Someren, Heeze en Geldrop. Een grote drukte was het vaak in de dorpskom van Lierop waar men vanaf de zeventiger jaren de renners meerdere keren kon zien. In onze herinnering moet de zwaarste uitgave die van de overwinning van Giel van der Sterren zijn toen de mussen van het dak vielen en de bidons niet konden worden aangesleept. Bij hoge uitzondering mochten de renners namelijk bevoorraad worden in verband met de hitte. Henk van Kilsdonk werd voor eigen publiek tweede op twee kleine bidons. Hij heeft enkele weken nodig gehad om weer enigszins te kunnen gaan wielrennen. Begrijpelijk na een dergelijke inspanning met enorm vochtverlies en te weinig aanvulling. De uitgave in 1986 zou de 31e en voorlopig laatste zijn. Toen de organisatoren van de “Knoops Peelland Toer” in de zomer van 1992 te horen kregen dat er een kleine week voor de wielerronde in Mierlo organisatorisch nog niets geregeld was werd in allerijl Jan van de Laar benaderd. Een man die bekend staat als een echte wielersupporter, in zijn woonplaats de nodige contacten heeft en als geen ander de sponsors kan benaderen. “Een van onze grootste idealen is de terugkeer van de legendarische Kersenronde” vertelde hij in het “Zondagnieuws.” Het succes van de eerste organisatie in het kader van de meerdaagse “Peelland Toer” smaakte naar meer. De “Stichting Wielerevenementen Mierlo” werd opgericht, de Rabobank Someren-Mierlo zou als hoofdsponsor worden aangetrokken en het “Rabo-Kersencriterium” zou in de loop der jaren uitgroeien tot een niet meer weg te denken wielerronde in de regio. In 2009 zou de “Kersenronde” weer nieuw leven worden ingeblazen met een nieuwe route via Asten, Someren, Someren-Eind en Lierop. De klassieker zou zes jaar lang deel uitmaken van de nationale Beloftencompetitie maar toen deze eind 2014 ter ziele ging zochten de Mierlose organisatoren een alternatief. Dat werd vier jaar lang op Tweede Pinksterdag de strijd om de Regiotitel Zuid. Voor 2019 staat er weer een traditionele 42e uitgave van de “Regiobank-Kersenronde” op de wedstrijdkalender omdat de klassieke eendagskoers nu deel uitmaakt van de internationale U-23 competitie in België en Nederland. De stichting, waarvan naast Jan van de Laar o.a. ook René Weijmans, Jan Meulendijks, oud-winnaar Jannes Slendebroek en Ad van Grootel (namens Wielerpromotie Peelland) deel van uitmaken kijkt uit naar deze nieuwe impuls voor het Mierlose wielerevenement.
Op Kermismaandag werd gisteren in Steensel gisteren traditioneel de jaarlijkse Kermisronde verreden. Voor de derde keer in de 37-jarige historie van de “Stinselse” wielerronde met regendruppels. Daar hadden de recreanten in de wedstrijd in het kader van de Kempen Cup nog geen last van. De beide ploegmaten Wout Verbeek (de latere winnaar) en Dirk Jansen (de nieuwe leider in het regelmatigheidsklassement) reden rondenlang met tweeën voorop. Hun ploeggenoot Anton Wouters werd de…rde. Mooie verhalen aan de micro na afloop lieten de drie beste lokale wielerhelden horen. De start van de wedstrijd bij de vrouwen werd uitgesteld in verband met een flinke onweersbui. Toen ik riep dat de vrouwen ook in de jurybus mochten “schuilen” zat de bus van Marleen en Raldo in korte tijd vol met gezellig keuvelende dames! Gelukkig kon iets later de ingekorte wedstrijd van start gaan. Oppermachtig was de Australische Lauretta Hanson die een brede glimlach toonde toen ze hoorde dat de naam Steensel in het Engels vertaald kon worden in “Stonesel”. En gladde steentjes waren er genoeg te vinden in deze koers. Streekrenster Lizzy Witlox (altijd sterk rijdend in het Kempische kerkdorp) sprintte naar de tweede plaats vóór Bente van Teeseling. Mijn plaatsgenote Evy Kuijpers bleef leidster in het Belisol Eindhoven-Kempenklassement. Op verzoek van de organisatie werd één minuut stilte in acht genomen voor de vorige maand overleden wielervriend Christian Timmers. Jammer genoeg vond een DJ enkele tientallen meters vóór de aankomstlijn het nodig om hier nog doorheen te roepen. Schande! Omdat het wegdek door de regenval nog steeds spekglad was bleef het peloton bij de elite en beloften tot in de finalemeters compleet. In de eindsprint toonde Johim Ariesen zich de rapste sprinter vóór het Twentse talent Jelle Wolsink en de Brabantse Zeeuw Hans Dekkers. Die mocht na afloop ook de fles champagne aangeboden door Dirk Bellemakers (vroegere ploegmaat bij de profs) namens hoofdsponsor Belisol Eindhoven in ontvangst nemen. Hans is de tweede “Kempische” coureur uit de historie die het Belisol Eindhoven Kempenklassement op zijn naam mocht schrijven. Ook kreeg hij de felicitaties van collega Jan Peeters. Na afloop was het nog lang gezellig in de VIP-tent tegenover de jurybus. Daar mocht ik genieten van het originele Pierenbier uit Steensel. Eén van de inittiatiefnemers achter dit “onwijs” lekkere bier is drummer Bram Hakkens (o.a. bekend van Douwe Bob en Kyteman). Met zijn vader en organisator Piet Hakkens hebben we nog lang gesproken over wielrennen en muziek. Ook met Jeroen Roy(de broer van JW) die we dit jaar nog gehoord hadden in Weert tijdens een optreden. Vanmiddag ga ik met mijn broer Harrie naar de individuele tijdrit in de Binck Bank Tour in Venray. Ik hoop daar ook mijn collega’s aan de micro Richard Vermeeren en Niko De Muyter te mogen ontmoeten.
In de zomer van 1973 werd er een bestuur gevormd, bestaande uit driekwart leden van “Buitenlust” om in Griendtsveen de “Nationale Jeugdtoer Buitenlust”te organiseren. Een voor die tijd uniek vakantiekamp waar behalve de wedstrijden zelf ook het sport en spelgedeelte veel aandacht kreeg. Jarenlang offerden ook wij een week zomervakantie op voor de “Jeugdtoer”. Nu nog worden we door oud-renners en ouders van oud-deelnemers regelmatig herinnerd aan deze weken wielersport. En ook wordt door veel oud-deelnemers de videoband van Frans Luijten over het vakantiekamp regelmatig bekeken. Griendtsveen had iets speciaals. Maar ook het onderbrengen van de kampweek in de “Braak”in Helmond in het begin van de jaren tachtig had “iets”. Met de komst van pursang organisator Henk van Boven kreeg de vakantieweek internationale allure: de “Internationale Jeugdtoer Buitenlust” werd de voortzetting. Met de nadruk op de naam “Buitenlust” hoewel men toen als zelfstandige stichting fungeerde. Eind jaren tachtig keerde men terug naar het Peeldorpje Griendtsveen om via Someren jaren later neer te strijken in het “wielernest” Mierlo. De laatste jaren werd de vakantieweek in een kleiner verband georganiseerd en bleef ook het aantal deelnemers beperkt. Ook de rol van “Buitenlust” werd steeds geringer. Tijdens de voorbereidingen voor de editie van 2008 werd duidelijk dat men het over een andere boeg moest gooien om het voortbestaan van de “Jeugdtoer” te garanderen. Contacten met de KNWU en Sportservice Noord-Brabant resulteerden om een nieuwe naam de “Wieler Stimulerings Dagen”. Een vakantiekamp voor jeugdrenners waarin dagelijks een programma wordt afgewikkeld met diverse wielerclinics, wielerwedstrijden en teambuilding. De WSD kende tot nu toe vier verschillende locaties. Van Mierlo via Lierop naar Someren. Sinds 2017 is het Kempendorp Eersel de verblijfplaats van de jeugdrennertjes. Op de laatste wedstrijddag staat er nog steeds een echte klassieker in zakformaat op het programma. Al vanaf 1988 vormde de “klassieker” de afsluitende rit van de “Internationale Jeugdtoer Buitenlust.” Eerst als Mini-Pepper Race, later als “GP ’t Tapperijke” en sinds vorig jaar de “GP De Bruyn Metaal.”
RABO-JEUGDVELDRIT VAN LIESSEL
Toen wielerclub Buitenlust uit Helmond in 1984 in het Westbrabantse Rucphen de eerste nationale kampioenstitel voor gesponsorde wielerclubs veroverde werd er door de vereniging gezocht naar een geschikte locatie voor het jaar daarop om de titelstrijd gevonden. Die werd gevonden in en rond het Deurnese kerkdorp Liessel. Dankzij de ouders van Buitenlustrenners die bij de organisatie betrokken waren stond een vervolg onder de KNWU-vlag niets in de weg. Dat werd vanaf 1985 de “Braderieronde” van Liessel in het kader van de meerdaagse “Rabobank Peelland Toer”: aaneengesloten wielerrondes in de Peelregio voor amateurs (te vergelijken met de huidige elite en beloften) met een overkoepelend klassement. De combinatie braderie met een wielerronde bleek een gouden greep. Ook de wielrenners reden graag in Liessel waar het publiek op de donderdagavond in juni of juli in groten getale aanwezig was. Het organiserende lokale wielercomité kreeg een nieuwe naam: de Stichting Wielercomité Liessel. Onder voorzitterschap van schoolhoofd Antoon Luykx en vanaf 1996 Noud Kuijpers werd er jarenlang volop aandacht besteed aan de wielersport in het dorp. Na het stoppen van de “Peelland Toer” in 1998 werd de “Braderieronde” zelfstandig georganiseerd. Met een uitstapje naar de Nederlandse Wielren Bond (de NWB) toen men enkele jaren een Streetrace organiseerde voor mountainbikers. Inmiddels had Liessel namelijk ook al een naam opgebouwd op het gebied van mountainbiken. Een toertocht voor mountainbikers in de zomer en in de winter staan nu al weer enkele jaren op de kalender van de WCL. In 2014 werd er voor het laatst een wielerronde in de zomermaanden gehouden. Vanaf 2010 is er namelijk ook een KNWU-jeugdveldrit toegevoegd op het programma dat traditiegetrouw op 28 december op de wedstrijdkalender staat. Er wordt door de WCL gebruik gemaakt van het parkoers nabij buurtschap ’t Zand waar de zandverstuiving de “Schietberg” een echte scheprechter is. Eénmaal werd de cyclocross op het laatste moment afgelast omdat sneeuw en ijzel het fietsen op het parkoers onverantwoord maakte. De WCL wil nog graag in de toekomst een NK veldrijden voor de jeugd organiseren.
NACHT VAN ZEILBERG
Duizenden toeschouwers bevolkten in de jaren tachtig het parkoers van de “Nacht van de Zeilberg”. Toppers als Tourwinnaars Joop Zoetemelk en Laurent Fignon, Peter Winnen, Jan Raas en Gilbert Duclos-Lasalle kwamen graag aan de start van Brabants gezelligste criterium zoals de wedstrijd op de affiches werd aangekondigd. Wielersupporter wijlen Mientje van Dijk zag niet alleen haar dochter in tijgerprint de winnaars in de eerste editie huldigen maar kon ook veel wielervrienden in eigen omgeving ontvangen. Veel wielerliefhebbers bleven tot 1989 getuige van deze legendarische profronde. In het kader van het 100-jarig bestaan van het Deurnese kerkdorp Zeilberg werd de wielerronde in 2014 nieuw leven ingeblazen. Oud-profrenner Eddy Bouwmans stak het organiserend comité een helpende hand toe. Op het programma stonden een Dikke Bandenrace voor de schooljeugd, een wedstrijd voor vrouwen en de hoofdwedstrijd voor oud-profs. In de Natourweek van 2017 werd de elfde editie van de “Nacht van Zeilberg” verreden. In eerste instantie zou ik voor deze “Nacht” een adviserende rol spelen maar al snel werd dat een organiserende. Het Deurnese kerkdorp liet opnieuw zien waarin een betrekkelijke kleine dorpsgemeenschap groot kan zijn. De toeschouwers die er waren moet de professionele uitstraling van de “Nacht” opgevallen zijn. Bij de elite, beloften en amateurs ging de overwinning voor eigen publiek naar Robbie van Bakel. Na de Dikke Banden Race was de ploegentijdrit voor lokale toerclubs ook een aanwinst in het wedstrijdprogramma. Jammer genoeg regende het onophoudelijk bij de hoofdwedstrijd voor de oud-beroepsrenners. De “Leeuw van Vlaanderen”Johan Museeuw klopte de voormalige winnaar van de bolletjestrui Steven Rooks en de laatste Nederlandse geletruidrager Erik Breukink op de eindstreep. De organisatoren willen de wielerronde niet jaarlijks organiseren en dat biedt ook voordelen: sponsors hoeven niet elk jaar benaderd te worden en ook de organisatoren kunnen een lange periode “gas” terugnemen. Wellicht komt er in 2020 een vervolg op de “Nacht van Zeilberg.”
Voor het vijfde jaar op rij ben ik gisteren weer als microfonist actief geweest tijdens de 51e editie van het “Wielerspektakel van Steenwijk.” Op uitnodiging van mijn collega Jannes Mulder die op allerlei terreinen bijzonder druk is met activiteiten in zijn gemeente Steenwijkerland. In een eerder artikel in het Dagblad van het Noorden” liet hij optekenen het liefst met een wat “rustiger” iemand samen aan de micro te staan. Die combinatie werkte wat mij betreft weer als vanouds. Vooral achterop de motor is Jannes in zijn element. Verkleed als zijn “alter ego” Coba de Nauté uit het Oudejaarscabaret “Terug naar Steenwijk” tijdens de prominentenrit of gewoon als zichzelf tijdens de finale bij de profs. Ondanks het warme weer waren er ook dit jaar weer veel enthousiaste kijkers naar het Stationsplein gekomen waar vóór De Meenthe de start-en finishlocatie te vinden was. In een adembenemende eindsprint klopte rassprinter Dylan Groenewegen eerstejaarsprof Fabio Jakobsen. Al dacht ik zelf (grove fout!) zijn ploeggenoot Niki Terpstra voorin te zien! Ook de Groningse Fries Tom-Jelte Slagter mocht de kussen van de wat onwennige missen in ontvangst nemen. Ook na afloop bleef het nog heel lang heel gezellig. Met oud-prof Roelof Groen heb ik nog gesproken over de profploegen waar hij voor reed, met de oprichter van het “Spektakel” Henk Ymker over de jarenlange samenwerking in de beginjaren met speaker Henny Goud, met de vader van prof en deelnemer Coen Vermeltfoort over de generatiegenoot van zijn zoon mijn neef Savié en met de familie Gaastra ondermeer over de speciale fietstocht ‘t “Mont Ventoux’tje” op zaterdag 22 september in Steenwijk ten bate van de Stichting Mont Ventoux. Ook heb ik nog even geëvalueerd met mijn collega en de bestuursleden van het “Spektakel”. Toen “The Billy’s” het laatste nummer hadden ingezet vertrok ik naar mijn hotel “Huis ten Wolde” in het buitengebied. Om ’s morgens wakker te worden met een buitentemperatuur die (gelukkig) meer dan 15 graden verschilde met dinsdag. Mijn volgende wedstrijd zou zondagmiddag de City Mountainbikewedstrijd op de Markt van Valkenswaard geweest zijn. De Belgische(?) organisatie heeft echter de voorkeur gegeven aan een andere speaker. Wel ben ik maandag weer paraat voor de jaarlijkse Kermisronde van Steensel!
Verslag Spektakel van Steenwijk
Op jeugdige leeftijd fietsten we met de oudste broers eind jaren zestig naar Maarheeze om de profs aan het werk te zien in de Grote Seven-Up Prijs. Vol ontzag keken we toen op naar de bekende wielernamen in hun gesponsorde wielershirts. Daar moest ik toch nog even aan denken toen ik zaterdag voor de achtste keer aan de micro stond in de “Mijl van Mares”. Voor mij een soort “thuiswedstrijd” omdat diverse wielerrondes de laatste jaren van de kalender verdwenen zijn. De “Mijl” werd traditioneel geopend met de Rabo Dikke Banden Race voor de plaatselijke en regionale schooljeugd. Daarna stonden er maar liefst twee “Grote Prijzen van Cranendonck” op het programma die gesponsord werden door oud-renner Tim Bijnen. De wedstrijd voor recreatiefietsers leverde de overwinning op voor de ook mij niet onbekende Guus van der Paalen. De gevorderde fietsers kwamen vervolgens in ploegverband in actie. De finale werd ontsierd door een jammerlijke valpartij in de laatste ronde. De mannen van “d’n Bol” uit Bergeijk (ook bekend van de Kempencup) wonnen het ploegenklassement. Voor de tweede keer had de organisatie bij de profs gekozen voor een omnium bestaande uit een afvalrit en een puntenrit. Mede door de drukte op de wielerkalender bleef het aantal Tourrenners beperkt tot Wout Poels en Niki Terpstra. Die zich volop toonden aan het publiek. Beiden wonnen een onderdeel. Eindwinnaar werd klassiekerspecialist Niki Terpstra met Buitenlustlid Wout Poels op de tweede plaats en West-Brabander Sjoerd van Ginneken op de derde stek. Eerder op de dag heb ik ook nog een praatje kunnen maken met mijn Vlaamse “confrater” Niko De Muyter en mijn “oud-leerling” aan de micro Richard Vermeeren die in Maarheeze waren in het kader van hun voorbereidingen op de komende Binck Bank Tour. Volop waardering heb ik uiteraard voor de organisatoren van de “Mijl” die met beperkte middelen de vele toeschouwers toch een wedstrijd van formaat konden aanbieden. Voorafgaande aan de wedstrijd maakte mijn collega Jan Peeters (80) bekend dat dit ook zijn laatste wielerronde was als microfonist. Toen ik in 2011 de rol van wedstrijdspeaker in de ‘Mijl” mocht overnemen was ik blij dat Jan toch de reclamemededelingen aan de micro zou blijven verzorgen. We hebben onderling de afspraak gemaakt dat we samen zeker nog beschikbaar blijven om “nostalgische” wieleravonden te verzorgen. Vandaag had ik een “rustdag” die ik gebruikt heb om het EK voor de vrouwen te bekijken en de livestream en TV-beelden van RTV Drenthe van de “Gouden Pijl” van Emmen waar ik vorig jaar nog als speaker actief was. Uitgebreid was mijn jongste broer Mark in beeld die door verslaggeefster Karin Mulder van de regionale omroep de manager van Tom Dumoulin genoemd werd: hij zou wel willen! Op de achter-en voorgrond-was mijn collega Jannes Mulder goed te horen. Ik mag hem komende dinsdag voor de vijfde keer komen assisteren bij het “Spektakel van Steenwijk”!
Terugblik Mijl van Mares
Met in totaal 712 deelnemers waarvan 423 buitenlanders, 289 landgenoten en maar liefst 242 Engelse deelnemers is de “European Junior Cycling Tour” in Assen natuurlijk niet zomaar een wielerweek voor de jeugd van 5 tot en met 18 jaar. De “Asser Jeugdtoer” werd vorige week voor de 54e keer gehouden en evenals vorig jaar mocht ik ook vorige week de vaste “ladyspeaker” Marjo Nijmeijer assisteren. Met een dag vertraging stond ik woensdagmorgen in alle vroegte om zes uur naast mijn… bed voor de start van een hete lange dag. Met collega Marjo achterop de motor bracht ik de dag door in de jurybus op het wielercomplex in de Drentse hoofdstad waar ik het verslag verzorgde van de aankomst van de klassieker “dwars door Drenthe” in maar liefst twaalf verschillende categorieën. Een dag later stond de individuele tijdrit in het idyllische Lieveren op het programma met de eerste start ’s morgens om half negen. Voor de omloop op de voorlaatste dag van de “European Junior Cycling Tour” werden we gastvrij ontvangen in de buurtschap Kostvlies bij Gasselte. “Verboden te roken” stond er op een bord tegenover de jurybus. Tijdens de extreme hitte van de afgelopen week was het extra opletten voor brandgevaar bij de rieten daken van de pittoreske boerderijen. Evenals vorig jaar viel me op dat het met de logistiek (diverse etappeplaatsen) prima geregeld was. De vele vrijwilligers (-sters) waren dagelijks druk in de weer om de wielerweek tot een succes te maken. Persoonlijk vond ik de presentatie van de aspiranten (vanaf 5 jaar) het leukst. Daarna zie je toch dat het jeugdwielrennen (te) vaak een professioneel karakter krijgt. Wat mij ook vorig jaar al opviel was dat er volop protesten bij de jury terecht kwamen die stuk voor stuk netjes werden afgehandeld door mijn collega’s. Opvallend was ook dat er weinig renners uit het zuiden van ons land aan de start stonden. De drukke “hobby”dagen hebben we telkens met een aantal juryleden afgesloten met drank en bitterballen (een “Noordelijke” traditie?) op het terras van Hotel de Jong in Assen. Door een wegomleiding was ik vrijdagavond later dan gepland weer terug in Someren. Na het uitpakken van mijn koffer kon ik me meteen storten op de voorbereiding voor de profronde van Maarheeze. Over de Mijl van Mares morgen meer.
RTV Drenthe over supervrijwilliger
