november, 2020 | Rien van Horik Cycling

CORONA-BLOG 81: NOG ÉÉN DAG TE GAAN…

ZATERDAG 7 NOVEMBER 2020

Terwijl er op deze zaterdag voor verschillende recreatiegebieden in onze provincie door natuurorganisaties, in verband met de extreme drukte, code rood afgegeven werd was er vandaag sprake van een “zalige rust” op de eerste dag van het EK veldrijden in Rosmalen. Die rust werd enigszins “verstoord” door het wedstrijdcommentaar van de beide speakers. En de passende muziek van het geluidsbedrijf Koopmans. Een strenge controle vanmorgen bij binnenkomst in het hoofdgebouw van het Autotron waar allereerst mijn temperatuur gemeten werd. Daarna heb ik op gepaste afstand (en regelmatig met mondkapje op) de voorbereidende juryvergadering bijgewoond. Een temperatuur die ongetwijfeld bij mij ook gestegen is door de prestaties van onze Nederlandse veldrijders. Met allereerst de beloning voor het sterke rijden in de afgelopen weken en vandaag voor wereldkampioen Ryan Kamp: de Europese kampioenstrui bij de beloften. Extra sneu dat mijn streekgenoten al snel met pech te kampen hadden.

Ook de wedstrijd bij de vrouwen “kleurde” oranje met maar liefst drie landgenoten op het podium: winnares Ceylin del Carmen Alvarado, zilver voor Annemarie Worst en het brons voor Lucinda Brand. Waar ik normaal gesproken in een hoekje op de podiumwagen mijn aankondigingen verzorg bij de huldigingen was dit keer een plaats onderaan de trap mijn werkterrein. Zowel mijn collega Laurens van de Klundert als ik presenteerden in de juryunit op dezelfde manier als bij andere wedstrijden waar een “Tv-coverage” plaats vindt. Ondanks het minieme aantal aanwezigen op het parkoers. Ik merkte dat ik na de beide wedstrijden mijn flesje water onaangeroerd had laten staan. Dat zal ook wel met mijn mondkapje te maken hebben.

Na afloop ben ik naar huis gereden en kon ik nog net de laatste kilometers van de (ook spannende) bergrit in de Vuelta volgen. En verrast werd door een telefoontje van mijn vroegere conciërge van de basisschool (waar ik veertig jaar gewerkt heb) die mij op TV in beeld gezien had. Heel knap omdat ik dacht dat ik me onherkenbaar vermomd had! Onder het genot van een ander drankje kijk ik vanavond in “Postelhove” terug op een geslaagde eerste dag van het EK. Op naar morgen!

(De foto’s zijn van mijn Zeeuwse collega Sjaco Westdorp en mijn vroegere plaatsgenoot Johan Manders).

CORONA-BLOG 80: DAT GAAT NAAR ROSMALEN TOE…

DONDERDAG 5 NOVEMBER 2020

Meer dan twee uur onderweg om een verplichte Coronatest van enkele minuten te ondergaan hoort dit jaar voor het eerst (en hopelijk ook voor het laatst) bij mijn voorbereidingen voor een Europees kampioenschap cyclocross. Lange tijd zag het er naar uit dat er donkere wolken bleven hangen boven de GP van Brabant. Gelukkig heeft de Veiligheidsregio toestemming gegeven om de titelstrijd te laten doorgaan. Dankzij de lokale organisatoren en Libéma Profcycling staat het Autotron in Rosmalen komend weekend volop in het teken van de veldritsport. Twee jaar geleden was het (vooral) een geweldig wielerfeest door de duizenden toeschouwers, maar ook door de spannende kampioenschappen. De veldritfans die mijn collega Laurens van de Klundert en ik ongetwijfeld dit weekend heel erg zullen missen. Maar ook dat moeten we in deze barre Coronatijden respecteren. Zowel zaterdag als zondag zullen de wedstrijden voor de elite-vrouwen en elite-mannen live worden uitgezonden zodat U thuis het EK toch kunt volgen.

Het wordt voor mij de zesde keer dat ik de micro mag hanteren tijdens de GP van Brabant. Zeven jaar geleden werd ik door oud-renner Arie Slijters benaderd om tijdens de eerste editie van de Grote Prijs het wedstrijdverslag te verzorgen. In de beginjaren nog met veel plezier samen met collega en spraakwaterval Jannes Mulder. In de nabijheid van het Provinciehuis was de historische Pettelaarse Schans in Den Bosch twee jaar lang het strijdtoneel van de veldrijders. In het prille begin ook nog met een wedstrijd voor oud-renners. Mijn ultieme wielerdroom werd werkelijkheid toen ik “vol op de mond” gekust werd door een voormalige Olympische medaillewinnares. Door het succesvolle verloop van de eerste twee edities werd er toen al gehoopt op een mogelijke plaats in de kalender van de Wereldbeker. In 2016 werd er voor het eerst uitgeweken naar het terrein van het Autotron in Rosmalen toen Libéma Profcycling bij de organisatie betrokken werd. Ex-wereldkampioen en parkoersbouwer Richard Groenendaal heeft de afgelopen jaren het terrein volledig benut om er een aantrekkelijk parkoers van te maken. Drie jaar op rij was wereldkampioen Mathieu van der Poel de beste op het terrein van het Autotron. Door de verschuivingen op de wegkalender kan hij er dit jaar helaas niet bij zijn. Ik heb er ontzettend veel zin in om nog eens de microfoon te mogen hanteren. Hopelijk krijgt dat (als veldritfan) nog navolging in de komende maanden…

CORONA-BLOG 79: RISE AND SHINE AMERICA!

DINSDAG 3 NOVEMBER 2020

Nu ik plotseling een “zee” van tijd heb gekregen heb ik ook mijn archiefdozen weer uit de berging tevoorschijn gehaald. Ook van mijn rondreizen door Noord-Amerika en Canada in de jaren tachtig. Ik heb toen al mijn foto’s, krantenknipsels, entreekaartjes, bonnetjes en andere prularia in die dozen “gekieperd” en nooit meer de tijd (en de “goesting”) gevonden om ze bijvoorbeeld in te plakken in fotoboeken. Tussen deze spullen zat ook een papieren kroon met het opschrift “Medieval Times” en een programmaboekje van de middeleeuwse riddershow in Florida. Op de eerste pagina zat bijgaande foto geplakt. Daar ben ik als prille dertiger (met cameradraagtas en groene kroon) te zien in het gezelschap van Amerikaanse “edellieden”. Een compleet (Spaans) kasteel was nagebouwd, ridders en jonkvrouwen voerden hun show op en overvriendelijke serveersters zorgden voor de aanvoer van grote stukken rib-eye steak. Voor de verandering eens (naar Middeleeuwse traditie?) geen bestek! Een vreemde gewaarwording deze geschiedkundige uitstap in een land waarin nooit geen sprake is geweest van de Middeleeuwen zoals wij die kennen.

Die reis was mijn tweede kennismaking met het land van Uncle Sam. In 1986 hebben we een bezoek gebracht aan de Wereldkampioenschappen wielrennen in Colorado Springs en daaraan voorafgaand een “roadtrip” gemaakt langs de Oostkust van het land met de onbegrensde mogelijkheden en verrassend veel natuurschoon. Een jaar later zijn we onze rondrit langs de Westkust en door het midden van de States begonnen in de wereldmetropool New York en was het tropisch warme Florida ons eindstation. Als we in de hotelbars in gesprek kwamen met de lokale bevolking hadden ze vaak geen idee waar Nederland lag (“in de buurt van Noorwegen?”), was wielrennen een voor hen totaal onbekende sport, bleek men niet zo geïnteresseerd in de landelijke politiek en werden we regelmatig verrast door de typisch Amerikaanse humor die niet echt de mijne is. Ik betrap me erop dat ik dan ook nooit een kijker ben geweest van Amerikaanse comedyseries. Met uitzondering van All in the family en Laurel & Hardy. Maar ik heb wel de films van Quentin Tarantino en Paris-Texas op mijn favorietenlijstje staan. In de jaren negentig was ik ook een “die-hard” fan van de TV-serie Twin Peaks. Daar moest ik allemaal aan denken toen ik vandaag de beelden voorbij zag komen van de Amerikaanse verkiezingen waarin Donald Trump en Joe Biden gaan duelleren om het presidentschap. Verbaal hebben ze elkaar vooraf al regelmatig uitgedaagd. Zou een middeleeuws duel te paard en met zwaard niet beter passen bij de “American Style”?…..

(Overigens heb ik voor de rubriek de “Tien van Rien” al een bijdrage op de plank liggen over mijn tien meest favoriete Nederlandstalige “grappenmakers.”)

CORONA-BLOG 78: WIE WEET WINT WOUT WEL…

ZONDAG 1 NOVEMBER 2020

De Alto de l’Angliru. De mythische col die vanmiddag het sluitstuk vormt van dit bergachtige wielerweekend in de Vuelta. Het “Beest van Asturias” waar mijn clubgenoot Wout Poels heel goede herinneringen aan heeft. Negen jaar geleden kwam hij als tweede binnen achter ritwinnaar Juan José Cobo die vanwege afwijkende waarden in zijn bloedpaspoort vorig jaar zijn ritzege alsnog nog moest inleveren. In 2017 vervulde de Limburger een hoofdrol tijdens deze beklimming door alleen Alberto Contador vóór te laten gaan. Wout heeft in zijn wielerloopbaan bij de profs de nodige tegenslag gehad. Maar steeds vocht hij zich terug. Ook in de Tour van dit jaar bleef hij niet van lichamelijk malheur bespaard. In de Vuelta kruipt hij gestaag naar de top van het klassement. De steile beklimmingen van de bergritten dit weekend zijn het favoriete werkterrein van de man uit het Noord-Limburgse Blitterswijck. Vooral de binnenbochten kunnen voor hem niet steil genoeg zijn. Door zijn overstap van Team Ineos naar Bahrein-McLaren heeft hij eindelijk ook een vrije rol en zien we de “oude” Wout weer terug!

Wout genoot zijn jeugdopleiding bij wielerclub Buitenlust waar hij altijd lid van is gebleven. In de oudste jeugdcategorie begon hij met wielrennen. Als tweedejaars nieuweling met de eerste podiumplaatsen. In de Omloop van Sint-Geertruid van 2003 liet Wout al zien over uitstekende klimmersbenen te beschikken. Hij is een generatiegenoot van mijn neef(je) Savié die nog korte tijd met hem als belofte heeft gereden in de Fondasploeg. De voorloper van Vacansoleil waarbij hij in 2009 bij de profs debuteerde als jongste Nederlandse beroepsrenner van dat moment. In de begeleiding van Wout is een speciale rol weggelegd voor de in 2014 aan ALS overleden trainer Cor Vriens, die hem in zijn jeugdjaren begeleidde. De meeste andere foto’s komen van de Mijl van Mares en Daags na de Tour in Boxmeer waar ik Wout regelmatig aan de micro heb gehad. Het mag duidelijk zijn dat ik met meer dan normale belangstelling vanmiddag vóór de buis de verrichtingen van mijn persoonlijke favoriet volg!

UPDATE

Een geweldige strijd op de top van de Angliru door de toppers uit het klassement. Wout eindigde op de achtste plaats en is (met nog een week voor de boeg) gestegen naar de zesde plaats in het algemeen klassement.