januari, 2021 | Rien van Horik Cycling

50 JAAR GELEDEN VEROVERDE SJAAK SPETGENS BRONS BIJ WK IN APELDOORN.

In de Belgische badplaats Oostende vindt komend weekend de strijd om de mondiale wereldtitels plaats. Het is dit jaar exact een halve eeuw geleden dat er voor het eerst een WK cyclocross in ons land verreden werd. In het laatste weekend van februari ’71 streden in het Orderbos in Apeldoorn de amateurs op zaterdagmiddag om de regenboogtrui. De in Someren geboren en opgegroeide Sjaak (“Jacques”) Spetgens verraste vele veldritliefhebbers met het winnen van de bronzen medaille. Alle aandacht ging vooraf uit naar de lokale favoriet Gertie Wildeboer die door de spanning en een verkoudheid op de vijfde plaats strandde. Op het door een flinke nachtvorst goed berijdbare parkoers kende de jongste “Spet” een snelle start door als eerste de trap op te gaan. Daarna viel hij echter terug. In de Helmondse Courant werd zijn jacht op het brons beschreven: “De kleine vechter Sjaak Spetgens zorgde voor een spectaculaire prestatie door in de laatste drie ronden uit een bijna kansloze zevende positie op te rukken naar een plaats op het erepodium. Sjaak Spetgens? Vroeg iedereen zich af toen honderd meter na de start de blonde kop van de kleine coureur uit Someren het sterke rennersveld aanvoerde. Omdat Vermeire en Ubing toch onbereikbaar voor Spetgens waren, reed onze landgenoot in de laatste meters vol zelfvertrouwen naar een eervolle bronzen medaille.” Hij had overigens wel een beetje geluk dat de Duitser Ekkehard Teichreber, die in derde stelling reed, een tak tussen de wielen kreeg in volle finale.

De veldritliefhebbers uit Someren moesten tot deze eeuw wachten voordat er weer plaatselijke veldrijders aan de start stonden bij een WK. Overigens steeds in de juniorencategorie. In 2005 was ik (als “reisleider”) met een volle bus supporters aanwezig in het Duitse Sankt Wendel om “oomzegger” Savié van Horik aan te moedigen. Tien jaar geleden was het Douwe Verberne uit mijn geboortedorp Lierop die in dezelfde Saarlandse plaats aan de start van het WK stond. De laatste twee jaren werden mijn dorpsgenoten Noah Vreeswijk (in het Deense Bogense) en Danny van Lierop (in het Zwitserse Dübendorf) geselecteerd voor het WK.

Zelf waren we er in 2018 bij toen het WK veldrijden op de flanken van de legendarische Cauberg in Valkenburg gehouden werd. Soms denk ik in deze wintermaanden nog wel eens terug aan de geweldige sfeer in dat weekend. Vooraf hadden collega-speaker Niko De Muyter en ik onderling de afspraak gemaakt dat ieder van ons die finale vocaal zou begeleiden waarbij er een landgenoot van ons op weg was naar de gouden medaille. Die eer mocht ik toen drie keer laten aan mijn gewaardeerde Vlaamse collega…

TIEN JAAR GELEDEN COMEBACK ALS SPEAKER.

Het is deze maand precies tien jaar geleden dat ik in de cyclocross in Bakel mijn “comeback” maakte als microfonist. In de zomer van 2008 had ik mijn microfoon (zoals ik dacht voorgoed) opgeborgen en mijn jurykleding en stropdas in de kledingcontainer gedeponeerd. Ik heb mijn toen voormalige wielerhobby in die periode van ruim 2,5 jaar totaal niet gemist. Totdat ik (door gewijzigde privéomstandigheden) mijn microfoon weer oppakte. De situatie nu is heel anders. Want in deze barre Coronatijden merk ik dat ik het nu wel heel erg mis. Hierin ben ik natuurlijk niet de enige. Wat voorlopig rest zijn de herinneringen. Zoals die aan mijn herstart in 2011 in Bakel. Op beide dagen mocht ik mijn toenmalige collega’s Patrick Houthooft en Jo van Deurse assisteren in het veld. En de buitenlandse podiumveldrijders in hun landstaal interviewen. Zoals de beide Amerikaanse masters Dwight Brandon en Peter Webber die de “legendary” Edwin Raats in zijn nationale driekleur vóór moesten laten gaan. Voor mij het begin van een decennium vol uitdagingen als wielerpresentator…

DE AVONDKLOK GAAT IN…

Vanavond vindt er met de invoering van de “Avondklok” een historische gebeurtenis plaats in de vaderlandse geschiedenis. Voor mij persoonlijk is die “Avondklok” er eigenlijk al meer dan vijf maanden. Bij het doorbladeren van mijn (vrijwel lege) agenda van vorig jaar kwam ik er namelijk achter dat het weekend met de huldiging van Yara Kastelijn in Neerkant en Nirwana’s borreltuin in Lierop in augustus ook de laatste keer was dat ik tussen negen uur ’s avonds en half vijf ’s nachts buiten mijn appartement ben geweest… (Gelukkig hebben we ook de foto’s nog).

TER NAGEDACHTENIS AAN WIELERVRIEND LEO VAN BERLO.

Enkele weken geleden kreeg ik nog een Nieuwjaarskaart van hem in de brievenbus en een mail van Leo waarin hij ons wielerboek wilde reserveren. Vanmiddag ontving ik het droevige bericht van het overlijden van Leo van Berlo, vijf dagen voordat hij 66 jaar zou worden. Een rasechte wielerman die grote verdiensten heeft gehad voor de regionale wielersport. Vanaf 1976 maakte hij deel uit van het bestuur van de oudste wielersupportersclub van ons land de “Lieshoutse Wielrenners”. Als secretaris was hij de spil binnen de organisaties van de supportersvereniging uit het brouwersdorp. Een supportersclub ook die nog steeds ongetwijfeld jaarlijks de meeste KNWU-organisaties van ons land op het programma heeft staan. Voor zijn vele verdiensten ontving hij in 1998 de gouden KNWU-speld, werd Leo in 2002 Koninklijk onderscheiden tot Ridderlijke graad van Lid in de Orde van Oranje-Nassau, werd hij in 2014 benoemd tot erelid van de supportersclub en ontving Leo in 2017 de Vrijwilligerspenning van de Gemeente Laarbeek. Voor andere wedstrijdorganisatoren in de regio was Leo altijd een dankbare en onmisbare hulp aan de inschrijvingstafel. Hij heeft ook nog deel uitgemaakt van het bestuur van de RTC Buitenlust in Helmond, van de Stichting Buitenlust Jeugdtoer en het jurykorps en bestuur van het KNWU-district Zuidoost Brabant. Ook de KNWU en jury zijn getroffen door dit verlies.

Velen zullen Leo ook blijvend herinneren van zijn talrijke bezoeken aan de wielerrondes in onze provincie. Op de fiets was hij er eigenlijk altijd. Weer of geen weer. Traditiegetrouw was de voormalige Bavaria-werknemer waar dan ook ter wereld present als supporter bij de Wereldkampioenschappen. Persoonlijk heb ik hele goede wielerherinneringen aan Leo. Onze eerste kennismaking dateert van het eind van de jaren zeventig toen we beiden als vrijwilliger meehielpen bij de “Buitenlust Jeugdtoer” in Griendtsveen. Toen ik enkele jaren geleden in zijn authentieke boerderij “Het Vagevuur” bij hem foto’s kwam uitzoeken, voor een presentatie tijdens hun jubileumavond, was het alsof de tijd binnen en buiten stil was blijven staan. Hij woonde in de boerderij uit het begin van de negentiende eeuw in de buurtschap Het Laar in het midden van de gemeente Laarbeek. Leo liet me toen ook zijn uitgebreide en netjes gerubriceerde wielerarchief zien. Het was me al bekend dat hij veel op had met het katholieke geloof, waaruit hij veel kracht putte toen hij enkele jaren geleden ernstig ziek werd. Aan de vooravond van de wielerklassieker in ons dorp nam hij jarenlang ’s nachts trouw deel aan de processie de “Stille Omgang” in de oude binnenstad van Amsterdam. We zullen Leo altijd als een echte wielervriend blijven herinneren en wensen zijn familieleden en naasten heel veel sterkte toe.

LIZZY WITLOX IN “OP EERSTE GEZICHT GETROUWD”.

Na de persconferentie van onze minister-president is het duidelijk dat ook de komende weken hier nog een werkeloze wielerpresentator “thuis” zit. Door de trage vermindering van het aantal besmettingen en de angst voor de uitbraak van de Britse variant lijken we ook een kruisje te kunnen maken over de NK’s veldrijden in Zaltbommel en Alphen. Ik had er zoals zoveel veldrijders(-sters) en veldritfans naar uitgekeken…

Het is gelukkig niet zo dat ik me in deze “donkere” maanden verveel. Met volle kracht en veel plezier heb ik me gestort op de research en het schrijven van teksten voor ons wielerboek “De Pedaalridders van de Peel” Als pre-pensionado besteed ik dagelijks acht uur aan het werken aan het boek. Daarbij speelt mijn computer een belangrijke rol. Het opzoeken van gegevens van renners, de mailing naar oud-renners, de zoektocht naar foto’s en het uitpluizen van clubbladen en oude jaargangen “Wielersport”, “Wieler Revue Nationaal” en de “Wielerparade.” In het voorjaar en in de zomer (als de Coronamaatregelen hopelijk versoepeld zijn) heb ik tientallen gesprekken met lokale wielerkenners op het programma staan. Om niet vast te roesten aan de stoel achter mijn laptop probeer ik dagelijks een paar uur in de bossen en over de heide van Someren en Lierop te wandelen. Niet alleen een manier om inspiratie op te doen voor het boek, maar ook (toevallig) om bekenden op 1,5 meter afstand te ontmoeten.

Op de foto van de Rabocyclocross in Lierop (2014) ben ik in gesprek met Lizzy Witlox. Een wielrenster die ik al vanaf haar jeugdjaren regelmatig aan de micro heb gehad na afloop van een wedstrijd op de weg of in het veld. Via Facebook werd ik erop attent gemaakt dat ze mee zou doen aan het TV-programma “Getrouwd op het eerste gezicht.” Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik het programma niet kende, omdat het kijken naar commerciële zenders (en de reclameonderbrekingen) niet aan mij besteed is. En als ik kijk dan zijn het de opgenomen beelden zodat ik snel de reclame kan “doorspoelen”. Zonder dat ze haar aanstaande echtgenoot ooit eerder gezien had is Lizzy met haar uitverkorene getrouwd. Van harte gefeliciteerd Lizzy!

NK VELDRIJDEN IN ZALTBOMMEL AFGELAST.

Hij zou komende zondag de onbetwiste topfavoriet zijn in de strijd om de nationale driekleur. Maar de Veiligheidsregio en de burgemeester beslisten anders: geen NK veldrijden in Zaltbommel! Een rampscenario ook voor de enthousiaste lokale organisatoren van de Uiterwaardencross. Samen met mijn collega Laurens van de Klundert had ik graag dit weekend Mathieu van der Poel met zijn collega’s op de crossfiets zien strijden om de hoogste eer. Zoals in 2015 toen we ook samen aan de micro stonden in het “modderbad” in Veldhoven. Aanstaande dinsdag weten we na de persconferentie van onze minister-president of het toch nog mogelijk dit ultrakorte veldritseizoen in ons land af te sluiten met het NK. Maar de cijfers geven ons weinig hoop…

EERSTE 125 RESERVERINGEN WIELERBOEK ZIJN BINNEN.

Na drie weken zijn de eerste 125 reserveringen voor het wielerboek “De Pedaalridders van de Peel” binnen. Het is voor de prijs van 19,95 Euro vanaf december verkrijgbaar. Op de eerste pagina staat de reserveringsmogelijkheid vermeld.

OP ZOEK NAAR DE WIELERVERHALEN UIT AARLE-RIXTEL

Vanavond start de zesdelige serie op TV waarin acteur Huub Stapel en taalkundige Wim Daniëls op zoek gaan naar het dorpsgevoel van weleer. Het toeval wil dat beide leeftijdgenoten in hetzelfde jaar ook actief waren als wielrenner. In 1970 behaalde Huub uit Tegelen zijn beste resultaat (vierde) als adspirant in het Limburgse Roggel als NWB-licentiehouder. In datzelfde jaar bracht mijn vroegere klasgenoot uit Aarle-Rixtel tot tweemaal toe als KNWU-licentiehouder in de categorie adspiranten de overwinningsbloemen mee naar huis. De taalvirtuoos won in dat jaar de wielerrondes van Gerwen (met de haast legendarische kussen van de rondemiss) en Valkenswaard.

Dat is op het einde van dit jaar ook te lezen in “De Pedaalridders van de Peel” waarin we uiteraard ook aandacht schenken aan het “Wielernest” Aarle-Rixtel. Met de wielerpioniers Jan Vogels en Karel van Baal in het begin van de jaren vijftig, de rol van de plaatselijke TSC “Aan de Wielen” tijdens de hoogtijdagen van de wielersport in het “Klokkendorp” en coureurs als Gerrit van Lith, Cor van Bokhoven en Henk Gijsbers die de lokale wielereer hoog hielden in de zestiger en zeventiger jaren. We blikken ook terug op de helaas ter ziele gegane plaatselijke wielerronde, die twintig edities heeft gekend. Uiteraard staan we in het boek ook stil bij de prestaties van de meest succesvolle wielrenner uit het dorp Eddy Bouwmans. Begonnen in een meerdaagse op gewone fietsen groeide hij uit tot een voortreffelijk beroepsrenner met als ultieme beloning het winnen van het jongerenklassement in de Tour de France. In de jaren tachtig stapten een groot aantal lokale jongens en meisjes op de racefiets. De overwinningen van de rappe Ronny Daniëls in de criteriums in het begin van de jaren negentig krijgen ook een plaats in “De Pedaalridders.”

Voor het boekwerk hebben we ook op internet wielerinformatie van plaatselijke KNWU-licentiehouders kunnen achterhalen zoals die van Ton Antonissen, Jef van Dijk, Marcel van de Meulengraaf, mijn collega aan de micro Joop Engelen en de veldrijders Jan van Bokhoven en Henk Mertens. Met het veldrijden maken we de cirkel van de wielersport in Aarle-Rixtel weer rond. Britt Kerste behoort namelijk nu tot de aanstormende jeugd op de veldritfiets. Helaas voor haar gooide ook de pandemie hierbij roet in het eten. Mocht U nog wielerverhalen, anekdotes en originele foto’s hebben uit het “Wielernest” Aarle-Rixtel: ik hou me aanbevolen!

TV-Tip: Vanavond NPO 1: 22.00-22.35 Het Dorp, aflevering 1: Aarle-Rixtel.

UPDATE- In verband met de ontwikkelingen in Amerika wordt de eerste aflevering van Het Dorp verplaatst naar volgende week.

DRIES VAN AGT KIJKT VOORUIT.

Vandaag staat in het ED een uitgebreid interview met onze voormalige minister-president Dries van Agt. Een groot liefhebber van de wielersport die de onderhandelingen over een nieuw kabinet destijds onderbrak om de Nederlandse Tourrenners in Boxmeer te verwelkomen. Een generatiegenoot van mijn ouders die ik enkele jaren geleden persoonlijk mocht ontmoeten in Berg en Dal. Het werd een boeiend gesprek. De afsluitende optimistische tekst van het artikel:

Van Agt schuifelt terug richting zijn appartement. Bij de deur van het verzorgingshuis neemt hij, vanaf een afstandje, uitgebreid afscheid. Hij bedankt voor het gesprek. En besluit met een boodschap voor het nieuwe jaar. ,,Houd moed in deze beroerde tijd. De mensheid is in de loop der eeuwen door zoveel rampen getroffen. Maar even vaak kwam elke morgen de zon weer op en braken betere tijden aan. Rampen komen en gaan als seizoenen.”